Αντίκρισα το φως σε τούτο τον ταλαίπωρο πλανήτη πριν κάμποσα έτη...Για να ανατραφώ, όπως τόσοι και τόσοι και τόσοι άλλοι "νεοεισερχόμενοι στο πλανητικό ίδρυμα", από τα σπάργανα ως πειθήνιος υπήκοος, έστω και με ασυνείδητο τρόπο από το πρώτο σχολείο της οικογένειας. Που "έτσι τα είχε βρει" κι αυτή από τους προηγούμενους...Δηλαδή να συμφωνώ στα "τετελεσμένα", αποδεχόμενος την αισχρότητα του ότι το 1% του πλανήτη της γης θα λυμαίνεται τους πόρους της και τον παραγόμενο πλούτο του υπόλοιπου 99%! Το οποίο αν δεν συναινούσε, όφειλα να κατανοήσω πως θα αντιμετώπιζε τη συκοφάντηση, την περιθωριοποίηση, τη βία...Και παράλληλα να οδηγείται ως ποίμνιο από "ευσεβείς ποιμένες" στην κατανάλωση "πνευματικής βοσκής" θρησκευτικής υπουλίας, με κηρύγματα όπως: " όλοι είναι δούλοι(!) του θεού και ίσοι απέναντί του"(ω!τι παρηγοριά για να καταπιείς τα χειρότερα) και "το κοσκίνισμα δικαίων και αδίκων θα συμβεί οπωσδήποτε μετά το φυσικό θάνατο", αφού δηλ. όλοι της γης οι εξαθλιωμένοι, σκλάβοι και κατάφωρα αδικημένοι υπομείνουν εν ζωή στωικά και ήσυχα τη δουλεία σε επίγειους θεΐσκους...
Τα σχολεία τους και όλα τα ευαγή ιδρύματά τους νομιμοποίησαν όλα αυτά τα "φυσιολογικά και θεάρεστα" και μου δίδασκαν ότι ωριμότητα σήμαινε την εμπέδωσή τους ως κανονικότητα. Άιντε και με ολίγη, απόλυτα ελεγχόμενη και μέσα σε "λογικά πλαίσια", αμφισβήτηση...
Όμως η φιμωμένη κραυγή, που από νωρίς άρχισε να αλυχτάει μέσα στα ανάκτορα των κυττάρων μου για όσα όφειλα να υπομείνω στην "παράγκα" της κοινωνίας (κάτι σαν την παράγκα του κουτοπόνηρου ραγιά Καραγκιόζη), κάποτε έσπασε τα (υψωμένα, ασυνείδητα, κι από εμένα τον ίδιο εκτός απ' τους έξω) φράγματά της. Κι ένιωσα απελευθερωτικά κάθε μόριο της φθαρτής μου σάρκας, αυτής που εγγράφεται από γεννησιμιού της στα ληξιαρχεία τους λες και είναι περιουσιακό τους στοιχείο, να ουρλιάζει με αρχέγονη βοή:
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΡΕ ΣΕΙΣ! ΑΡΝΟΥΜΑΙ! ΣΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΩ ΜΕ ΚΑΘΕ ΙΚΜΑΔΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΣΥΜΒΑΤΕΣ! ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΑΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ! ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΙ ΑΝΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ, ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΤΟΚΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΗ ΔΕΚΑΡΑ ...Ψυχρόαιμοι, ανάλγητοι ψυχοπαθείς! Αρνούμαι να συμμετέχω άλλο στη διεστραμμένη σας εκδοχή, δόλιοι συνωμότες σε βάρος της ίδιας της ζωής, της ίδιας της Φύσης. Αυτό το παγκοσμιοποιημένο έκτρωμα ΔΕΝ είναι η δική μου πραγματικότητα, είναι η δικιά σας ξεφτιλισμένη επινόηση που επιβάλλεται σε εμάς ως πραγματικότητα. Είναι η δικιά σας αρρώστια, που πασχίζετε να πείσετε όλη την ανθρωπότητα πως η διαιώνισή της, απ'την αρχαιότητα ως τις μέρες ετούτες, με διάφορες κάθε φορά μορφές μα με αναλλοίωτη ουσία, είναι αναπόφευκτη...
Η ανηθικότητα του αίσχους ή το αίσχος της ανηθικότητας
Γιατί, σύμφωνα με τις μπακαλοορολογίες νομικίστικης τιποτοσύνης σας, διακατεχόμαστε από "απείθια". Ή με πιο απλά λόγια ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΘΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΝΤΑΓΗ ΖΩΗΣ! Για εμάς η ζωή δεν είναι περιστροφή γύρω από τέτοιους διάτρητους άξονες:> Διασκέδαση δεν είναι ο εκχυδαϊσμός του πνεύματος, η θεοποίηση της βλακείας και η διάλυση της ψυχής.
> Τα πάσης φύσεως δόγματα ( με τη θρησκεία και την επιστήμη άσπονδες φίλες κι αυταρχικές η καθεμία με τον τρόπο της και διεκδικήτριες της πολυπόθητης αυθεντίας) ουδεμία σχέση έχουν με τους πραγματικούς μηχανισμούς της Φύσης και τις αλήθειες της ζωής.
> Το ψέμα ΔΕΝ είναι αναγκαίο κακό, ούτε μία φορά, για την επίτευξη οποιουδήποτε στόχου, υψηλού ή ταπεινού ή "για το καλό" οποιουδήποτε. Είναι ντροπή και σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει εξετάσει με πραγματική ειλικρίνεια τα κίνητρά του.
> Η υποκρισία αν και μπορεί να οδηγήσει στην επιτυχία (πάντα σε συνάρτηση με το τι αντιπροσωπεύει αυτή η έννοια για τον καθένα), εντούτοις αδειάζει τον φορέα της από κάθε ιδιότητα που προσδιορίζει την ανθρώπινη φύση και την ποιότητά της.
> Η αδιαφορία για τους άλλους δεν είναι ούτε δύναμη ούτε εξυπνάδα. Είναι ανοησία (καθώς όλοι συνδεόμαστε σε αυτό τον κόσμο και με χαοτικούς τρόπους), είναι αλαζονεία, είναι αυτό που πιθανότατα θα βρεις κι εσύ κάποτε μπροστά σου υψωμένο στη νιοστή.
> H επιτυχία ακόμα και αν βαδίσεις πάνω στα κουφάρια των "ασθενέστερων και των κορόιδων"(από τα αγαπημένα μότο των golden boys), δεν αποτελεί επιτυχία, αλλά κτηνωδία.
> Ο πόλεμος δεν είναι το μέσο για να υμνηθούν ο ηρωισμός και τα ιερά εθνικά ιδεώδη. Είναι διαστροφή, είναι ατέλειωτος πόνος κι ασύλληπτη φρίκη και αποτελεί πάντα την ευκαιρία των τραπεζο-μεγαλοβιομηχανικών παρασίτων να θησαυρίσουν πιο πολύ. Όταν το νεανικό αίμα ρέει άφθονο και ζεστό στα σφαγιαστικά πεδία των μαχών, υπέρ κατασκευασμένων ιδανικών και με την (επιβεβαιωμένη από τους ιερείς της γενικότερης παράκρουσης) "ευλογημένη συμμαχία" του ίδιου του...θεού(!!!)
> Η οικονομία δεν είναι δυνατόν (κι όμως είναι!) από εργαλείο στη ζωή των ανθρώπινων κοινοτήτων να μεταμορφώνεται σε δυναμική παγκόσμιας εξολόθρευσης και κατάρρευσης των παραγωγικών συστημάτων. Μετατρέποντας τις κοινωνίες σε καταπιεστικούς και ληστρικούς συνωμότες σε βάρος των ίδιων των μελών τους. Κι αποστεώνοντας λαούς, για να τεντωθεί κι άλλο στην παγκοσμιοποιημένη προκρούστεια κλίνη το πρωτοφανές χάσμα μεταξύ της συντριπτικής πλειοψηφίας των φτωχών και άπορων και της απίστευτα μικρής μειοψηφίας των σούπερ πλουσίων.
> Η συσσώρευση πλούτου δεν είναι ευτυχία. Είναι ανωμαλία, σοβαρότατη για την ακρίβεια διαταραχή και εξελίσσεται σε δολοφονική σε βάρος των άλλων εμμονή.
> Η τεχνολογία, υποτίθεται ότι θα ήταν σύμμαχος της εξέλιξης του ανθρώπου κι όχι ο παντεπόπτης οφθαλμός-ελεγκτής των κινήσεων ακόμα και των σκέψεών του, ο αποδομητής του και εντέλει ο απόλυτος δυνάστης και κονιορτοποιητής, υπέρ των παγκόσμιων δεσμοφυλάκων.> Και "κανόνες της κοινωνίας", "νόμος και τάξη" σε αυτήν, δεν είναι δυνατόν (κι όμως και πάλι είναι!) να σημαίνει ένοπλη κατοχή των λαών από τους ολιγάρχες και τους δημόσιους-ιδιωτικούς στην ουσία ένστολους φύλακές τους, λογοκρισία, εκδικητικές τιμωρίες ιδεών, βασανιστήρια, φυλακίσεις σε όσους σεν συμμορφώνονται-ακόμα και δολοφονίες, υπόγειες συνευρέσεις και αποφάσεις που ακυρώνουν κάθε αναφορά σε δημοκρατίες, νομοθέτηση προκλητικά υπέρ των ολιγαρχών για να αυγατίσουν και άλλο οι περιουσίες τους ενώ δισεκατομμύρια λιμοκτονούν. Και αν κριθεί και αναγκαίο, μεθοδεύσεις που οδηγούν σε γενοκτονίες...
Αυτή η βασιλεία των ολίγων και των φατριών τους, με το μαστίγιο και κάνα ψωροκαρότο (από το δικό μας "μποστάνι" που μονίμως ιδιοποιούνται και κατακλέβουν), έχει κρατήσει πολύ περισσότερο απ'όσο μπορεί πια να αντέξει το φορτίο της ο κοσμικός τροχός...Το τέλος αυτής της βασιλείας του ΑΦΥΣΙΚΟΥ θα είναι νομοτελειακό, γιατί οι αρνητές της σε όλα τα μήκη και πλάτη, γίνονται οι κανόνες! Αυτοί είναι οι κανόνες μιας εύρυθμης και φιλόξενης για ανθρώπινα όντα κοινωνίας κι ας περνάει η διαδρομή τους μέσα από δύσβατους, μη δημοφιλείς μέχρι τώρα, συκοφαντημένους από τους δημαγωγούς, ματωμένους δρόμους...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου