Ο κουρνιαχτός της μέρας καταλαγιάζει, το τρελαμένο ανούσιο κυνήγι του
άρτου του επιούσιου σταματάει, έστω και για λίγο, για να πάρεις κάποιες
ανάσες μέσα στο ατιμωτικό σκλαβοπάζαρο. Η νύχτα σε τυλίγει. Και, ίσως
τότε, μια ακατανίκητη ανάγκη σε τραβάει προς τα μέσα. Αν σου 'χει μείνει
ικμάδα ζωής, αποθέματα σθένους και μια έντονη διαύγεια ότι όλα πρέπει
να καταστραφούν εκ θεμελίων...για να υπάρξει ζωή! Και μια μεγάλη στιγμή
για να κάνεις τη σούμα, καθώς μέσα σου ησυχάζεις και οι σπασμωδικές
γυροβολιές της μέρας καταλαγιάζουν. Και μια επίμονη αϋπνία σε πολιορκεί,
σαν κάτι πολύ σημαντικό να θέλει να σου φωνάξει:Για ν'απαριθμήσεις όλες τις τραυματικές παράλογες αποδοχές.
Για ν'αποκηρύξεις όλα τα ψέματα που ειπώθηκαν αντί για αλήθειες.
Για να φτύσεις στον καθρέφτη ένα πρόσωπο που δεν είναι πια οικείο.
Για να κλάψεις με όσα πίστευες ότι δεν άγγιζαν ή αφορούσαν εσένα.
Για να παρατήσεις την πνιγηρή φθορά των κύκλων που ως τώρα σε περιέκλειαν.
Για να κλείσεις με πάταγο την πόρτα
σε ευέλικτα μοτίβα συμπεριφορών, σε συμβούλους πληρωμένης ευτυχίας,
σε ελιγμούς ψυχοπαθητικής ευφορίας, σε μαθήματα αυταπάτης και ανοησιών,
σε πορείες καθημερινής αυτοκτονίας, σε συμβιβασμούς δουλικότητας,
σε πακέτα εξόντωσης που βαφτίζονται σωτηρία,
σε αποτελέσματα διεστραμμένων αιτιών.
Έχεις κοιμηθεί πολύ; Δεν νομίζεις κι εσύ;
Ο καιρός του ξυπνήματος σε ρίχνει κατευθείαν στα βαθιά!
Ή θα κολυμπήσεις ή θα πνιγείς.΄Η θα βγεις νικητής σε μια νέα ελπιδοφόρα στεριά, για μια νέα καθάρια αρχή, ή τα κύματα και οι καρχαρίες των σαρκοβόρων αγορών θα σε καταπιούν!
Δεν υπάρχει μέση λύση...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου