ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Mind control και το σαμποτάζ του απρόβλεπτου


Aς δούμε κάποιες ενδιαφέρουσες νύξεις από τη Μαρία Σταματιάδου και στη συνέχεια θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα:

"...πιστεύω πως δυο είναι οι παράμετροι που πρέπει να προσέξουμε πάνω σ'αυτό το ζήτημα(εννοεί του ελέγχου της συνείδησης): η μία συνίσταται στον καταιγισμό μηνυμάτων και πληροφοριών που αποκλείει αυτόματα την ηρεμία και γονιμότητα στη σκέψη, ενώ η άλλη συνίσταται στο κατευθυνόμενο έλειμμα παιδείας που διευκολύνει την κάθε είδους προπαγάνδα, μετατρέποντας τη συνείδηση του απαίδευτου ανθρώπου σε σφουγγάρι, που μπορεί να απορροφήσει κάθε είδους "ρύπο".

 ...Η σχετική μετάλλαξη μάλιστα φτάνει πολλές φορές σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχουμε ξεχάσει (ή μπερδέψει) ποια στοιχεία είναι πραγματικά δικά μας και ποια είναι αυτά που μας επιβλήθηκαν! Και το ερώτημα είναι: γιατί μας επιβλήθηκαν και από ποια "αόρατη Αρχή;"


...Οι "ιδανικοί"  πολίτες δεν πρέπει να σκέφτονται, αλλά να μιμούνται. Κι αυτό επειδή η ανεξάρτητη σκέψη είναι επικίνδυνη για την εξουσία, ακόμη και για τη λεγόμενη "δημοκρατική". Στις δημοκρατικές κοινωνίες ο έλεγχος πάνω στις μάζες δεν ασκείται πλέον με τη βία, αλλά μ'έναν περίτεχνο μηχανισμό λεπτεπίλεπτων επιρροών πάνω σε κομβικούς ανθρώπους, σε "δεξαμενές σκέψης" (Think Tanks, όπως λέγονται) και σε κρίσιμες κοινωνικές ομάδες. Φυσικά το δεκανίκι της εξουσίας παραμένει το οικονομικό συμφέρον, το χρήμα.


...Παρά τον καταιγισμό μηνυμάτων, διαφημίσεων και κάθε είδους "προτροπών"που δεχόμαστε καθημερινά (σημ. ανιχνευτή: και με επιστημονικά δουλεμένους, ύπουλους και διαρκώς εξελίσσιμους τρόπους, με συνδρομή υψηλής τεχνολογίας, να προσθέσω εδώ), εντούτοις συνεχίζουμε να είμαστε απρόβλεπτοι και "δύσκολοι". Συνεχίζουμε να ακυρώνουμε μεγαλεπήβολα σχέδια απόλυτου ελέγχου, όπως π.χ. στο δημοψήφισμα της Κύπρου για το "Σχέδιο Ανάν"...Κατά κάποιον "μαγικό" τρόπο, στο πολεμικό πεδίο του mind control, οι εξουσίες κερδίζουν πολλές επιμέρους μάχες, αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να τελειώσουν νικηφόρες τον πόλεμο. Η προσπάθειά τους, θαρρείς σισύφεια, σκοντάφτει πάνω σ'ένα είδος "ανθρώπινης ιερής τρέλας", που που πάντα προκαλεί αμηχανία και που απ'τη φύση της δεν μπορεί να ελεγχθεί, γιατί το απρόβλεπτο είναι η ουσία της. Από τον αρχαίο Ηράκλειτο μέχρι τη σύγχρονη κβαντική Φυσική, το απρόβλεπτο και το απροσδιόριστο αποτελούν κοινό τόπο και κοινή επιστημονική διαπίστωση".

(αποσπάσματα από σχετικό άρθρο περί mind control στο περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ του Ιούνη του 2004)

 Μάλιστα! Στα πλαίσια αυτού του συνειδησιακού ελέγχου των μαζών, τα τελευταία 3 περίπου χρόνια τα Think Tanks (από "ειδικούς", οικονομολόγους, ακαδημαϊκούς ως ολόκληρα πανεπιστημιακά ιδρύματα) έχουν φαγωθεί να πείσουν τους λαούς ότι όλοι, μέχρι τον τελευταίο, είμαστε βαθιά χρεωμένοι σε απρόσωπες ουσιαστικά οντότητες (δες και την "οικονομική άποψη" του άρθρου: "μας κλέβουνε τη σκηνή")  και ότι η λυσσαλέα επίθεση-σε βαθμό εξόντωσης και επιβολής ενός νέου τύπου εργασιακής δουλείας-σε δικαιώματα και εισοδήματα, είναι για το καλό της οικονομίας και...το δικό τους!!! Παράλληλα, περνούν προκλητικά "στο ψιλό" και σχεδόν στο απυρόβλητο (ειδικά στην Ελλάδα του εντυπωσιασμού, μέσω του "τραβήγματος αυτιών" στην ουσία μικρών ψαριών), οι ευθύνες ανίκανων και βαθιά διεφθαρμένων πολιτικών που λειτουργούν ως έμμισθοι μάνατζερ των πολυεθνικών αφεντικών & τα πεπραγμένα των τραπεζικών-ληστρικών golden boys, που τα "ολισθήματά τους" πληρώνονται ξανά και ξανά από τα χρήματα των φορολογούμενων ανδράποδων...

Πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρος η τελευταία παράγραφος της Μ.Σταματιάδου, για το πώς το στοιχείο του απρόβλεπτου μπορεί να θέσει δυσκολίες, σοβαρά εμπόδια, επιπλοκές, στα σχέδια των αδίστακτων παγκόσμιων εξουσιαστών (η "ελληνική παράγκα" είναι απλά ένα τοπικό παραμάγαζό τους και βολικό πειραματικό εργαστήρι) έως και την οριστική ανατροπή αυτών των μεθοδεύσεων-ταφόπλακα για τις κοινωνίες.


Είτε, λοιπόν, το mind control αφορά την προώθηση καινούργιων προϊόντων από τις πολυεθνικές και τη δημιουργία εξαρτησιογόνων πλασματικών αναγκών στα θύματα-καταναλωτές, είτε αποσκοπεί στη χειραγώγησή τους και εντέλει ολοκληρωτική υποταγή τους σε θέματα πολιτικής βούλησης και κοινωνικής οργάνωσης και ζωής, δυο είναι για μένα τα σημαντικά σημεία:

  • να κατανοήσουμε ότι όλο το παιχνίδι παίζεται στο νου μας και στην υποβάθμιση έως καταρράκωση των ανώτερων διανοητικών λειτουργιών μας: της κρίσης, της μνήμης, της προσοχής και της φαντασίας...

  • να απαλλαγούμε από τα μπάζα του ψεύδους και της παραπληροφόρησης και ν'αποτινάξουμε από την ψυχή μας τα παρασιτικά δεσμά του Φόβου που διαρκώς μας μπολιάζουν, ώστε να αποτελέσουμε μαζικά αυτό που οι εξουσιαστές τρέμουν όσο τίποτε άλλο: τα "σκληρά καρύδια" της συνείδησης..!

Γιατί μια χαρά μπορούμε να συνεργαστούμε, ν'αναλάβουμε ευθύνες, να αυτοοργανωθούμε και να αυτοδιαχειριστούμε όλα όσα ουσιαστικά μας αφορούν, χωρίς πολιτικούς μεσάζοντες της συμφοράς και να ζήσουμε όπως θέλουμε εμείς! Σαν άνθρωποι και όχι σαν αλυσοδεμένα και ξεδοντιασμένα σκυλιά ή στωικά υποζύγια που φορτώνονται όλα τα βάρη μέχρι ψόφου...

 Διαφορετικά ας είμαστε...καλοφάγωτοι στην πιατέλα των αχόρταγων παγκόσμιων "μαγείρων"!

ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου