...που φαίνεται ότι γνώριζαν καλά οι αρχαίοι πολιτισμοί!
Η απίστευτη (και όμως αληθινή) Νέα Ιατρική (με την καταλυτική επιρροή των συμβόλων-προτύπων)του "αιρετικού" Δρ. Χάμμερ (φυλακίστηκε μάλιστα για να θαφτούν, από το δολοφονικά κερδοσκοπικό ιατροφαρμακευτικό καρτέλ, οι συγκλονιστικές και συντριπτικές του αποδείξεις μέσα από πληθώρα επιτυχημένων θεραπειών, ακόμα και σε προχωρημένα στάδια καρκίνου!) και η απόδειξη από το δρ.Γκαρνιέ-Μαλέ (τόσο καλά τεκμηριωμένη επιστημονικά θεωρία που η αμήχανη επιστημονική κοινότητα δεν μπορεί παρά να την αποδεχτεί!) των ανοιγμάτων του Χρόνου και της Διττότητας του εαυτού!!!Μια τόσο εξωφρενικά επαναστατική θεώρηση της υφής του χρόνου, με τεράστιες πλέον επιπτώσεις για όλες τις επιστήμες (Αστροφυσική, Φυσική, Χημεία,Βιολογία, Ιατρική κλπ.)
Δυο κορυφαίοι, πρωτοπόροι επιστήμονες των καιρών μας, που με τις αυστηρά επιστημονικές εργασίες τους αλλάζουν την αντίληψή μας για το σύμπαν, τους εαυτούς μας, την ίδια τη φύση της πραγματικότητας που αποδεικνύεται ίσως πιο προχωρημένη κι από την πιο τολμηρή φαντασία!
Ας δούμε, περιεκτικά, μέσα από την ανάλυση του Ιωάννη Αναστασίου, για ποια πράγματα μιλάμε ακριβώς:
" Ο Δρ. Hamer (στο σύνδεσμο αυτό υπάρχει η αποκαλυπτική συνέντευξη του μεγάλου επιστήμονα, όταν βγήκε από τη φυλακή, από την Αριάδνη Γερούκη ) με την Νέα Ιατρική του, και πολλοί άλλοι που εργάσθηκαν ως επί το πλείστο πάνω στα γόνιμα χνάρια του αλλά και παράλληλα μ’ αυτόν, αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη των ειδών για την επιβίωση έγινε σμιλεύοντας μια απόλυτα απαραίτητη ενότητα μεταξύ σώματος – ψυχολογίας – εγκεφάλου. Η ερμηνεία μας για την πραγματικότητα προκαλεί αντιδράσεις μέσα μας που παίρνουν την μορφή μιας ψυχολογικής χροιάς.
Όταν το πρόβλημα – στρες ξεπερνάει τα όρια του επιτρεπτού για το σύστημα μας, ο εγκέφαλος αναλαμβάνει να κατευθύνει την επίλυση του προβλήματος προς ένα πολύ συγκεκριμένο όργανο που αντιστοιχεί επακριβώς στην χροιά του στρες. Στο παράδειγμά μας θα είναι οι κυψέλες των πνευμόνων, σύμβολο ζωής-θανάτου στην εξέλιξη των ειδών, που θα λάβουν την διαταγή να λειτουργήσουν διαφορετικά, δημιουργώντας περισσότερα κύτταρα (καρκίνος των πνευμόνων) για την προμήθεια περισσότερου οξυγόνου που (συμβολικά) λείπει.
Όταν το πρόβλημα επιλυθεί με κάποιο τρόπο, πχ. πραγματικό (η κατάσταση αλλάζει), η ψυχολογικό (συνειδητοποίηση πως η ερμηνεία-φόβος μας ήταν αβάσιμη) διατάζει την επαναφορά των κυττάρων στην πρότερη κανονική λειτουργία τους και την συμπαράσταση των μικρό-οργανισμών του σώματος ή έξω από αυτόν (στην περίπτωση μας τους βακίλους του Κώχ) που θα επανορθώσουν όλες τις ζημιές.
Αυτή η φυσιολογική αντίδραση-ίαση του οργανισμού προκαλεί συνήθως έντονα σωματικά φαινόμενα που εκλαμβάνονται σαν πραγματική ασθένεια (φυματίωση στο παράδειγμά μας) και αντιμετωπίζεται μέσα στην άγνοιά μας σαν τέτοια. Περισσότερες από τις μισές « ασθένειές » μας είναι εκφράσεις ίασης !
Τα σημεία από τα οποία προέρχεται η εκάστοτε διαταγή του εγκεφάλου προς τα όργανα είναι προγραμματισμένα στον εγκέφαλο εδώ και εκατομμύρια χρόνια και μπορούν να παρατηρηθούν με ηλεκτρονικό σαρωτή (scanner). Κάθε όργανο αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες ερμηνείες-χροιές στρες και τα ίχνη αυτά υπάρχουν στο ίδιο σημείο του εγκεφάλου για όλους τους ανθρώπους.
Έτσι μια πλήρης χαρτογράφηση έγινε δυνατή μεταξύ 1) των ψυχολογικών χροιών των στρες μας, 2) των οργάνων που υποφέρουν και 3) των σημείων στο εγκέφαλο που διατάζουν, τα καθένα τους ένα συγκεκριμένο όργανο, να λειτουργήσει διαφορετικά.
Τα παραπάνω έχουν αποδειχθεί χωρίς εξαίρεση για κάθε ασθένεια και κάθε ασθενή, καθιστούν πια νόμο της φύσης, και φαίνονται αρκετά λογικά για να τα δεχθούμε. Υπάρχουν όμως και άλλες επιστημονικές διαπιστώσεις που μας ξαφνιάζουν περισσότερο, όπως η επιρροή στρες των γονικών σκέψεων στο έμβρυο που κυοφορείται (ξεκίνημα ασθένειας όπως και επαναφορά ίασης) καθώς και η επιρροή στην υγεία μας των ψυχολογικών δραμάτων που έζησαν οι πρόγονοι μας.
Επίσης τα δυστυχήματα της ζωής και οι περιοδικές επαναλήψεις των αποτελούν μέρος της ίδιας διαδικασίας διάχυσης συγκεκριμένου υπερβολικού στρες. Όπως παραπάνω με τα άυλα πρότυπά μας (δηλαδή οι ερμηνείες μας για το πως θα έπρεπε να είναι ο κόσμος) έτσι και οι άυλες σκέψεις των άλλων, και μάλιστα πέρα από τον χρόνο της δικής μας ζωής, επηρεάζουν την ύλη μας ! Πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Και ιδίως, πού φωλιάζουν και μας περιμένουν επανειλημμένα αυτές οι μνήμες και τι τους δίνει αυτή την δύναμη;
Την απάντηση ήρθαν να μας δώσουν καινοτόμες ιδέες στην Φυσική, και πιο συγκεκριμένα η θεωρία της Διττότητας του χρόνου και του χοίρου που διατυπώθηκε από τον Γάλλο Φυσικό Δρ. Garnier Malet, με επιστημονικές δημοσιεύσεις από το 1996. Αποδεικνύεται πως είναι η έννοια του Χρόνου αποτελεί τον πέπλο μυστηρίου όλων των εποχών για την Δημιουργία, κάτι γνωστό από την αρχαιότητα, αρκεί να διαβάσουμε τον Τίμαιο του Πλάτωνα.
Η απίστευτη (και όμως αληθινή) Νέα Ιατρική (με την καταλυτική επιρροή των συμβόλων-προτύπων)του "αιρετικού" Δρ. Χάμμερ (φυλακίστηκε μάλιστα για να θαφτούν, από το δολοφονικά κερδοσκοπικό ιατροφαρμακευτικό καρτέλ, οι συγκλονιστικές και συντριπτικές του αποδείξεις μέσα από πληθώρα επιτυχημένων θεραπειών, ακόμα και σε προχωρημένα στάδια καρκίνου!) και η απόδειξη από το δρ.Γκαρνιέ-Μαλέ (τόσο καλά τεκμηριωμένη επιστημονικά θεωρία που η αμήχανη επιστημονική κοινότητα δεν μπορεί παρά να την αποδεχτεί!) των ανοιγμάτων του Χρόνου και της Διττότητας του εαυτού!!!Μια τόσο εξωφρενικά επαναστατική θεώρηση της υφής του χρόνου, με τεράστιες πλέον επιπτώσεις για όλες τις επιστήμες (Αστροφυσική, Φυσική, Χημεία,Βιολογία, Ιατρική κλπ.)
Δυο κορυφαίοι, πρωτοπόροι επιστήμονες των καιρών μας, που με τις αυστηρά επιστημονικές εργασίες τους αλλάζουν την αντίληψή μας για το σύμπαν, τους εαυτούς μας, την ίδια τη φύση της πραγματικότητας που αποδεικνύεται ίσως πιο προχωρημένη κι από την πιο τολμηρή φαντασία!
ανιχνευτής
" Ο Δρ. Hamer (στο σύνδεσμο αυτό υπάρχει η αποκαλυπτική συνέντευξη του μεγάλου επιστήμονα, όταν βγήκε από τη φυλακή, από την Αριάδνη Γερούκη ) με την Νέα Ιατρική του, και πολλοί άλλοι που εργάσθηκαν ως επί το πλείστο πάνω στα γόνιμα χνάρια του αλλά και παράλληλα μ’ αυτόν, αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη των ειδών για την επιβίωση έγινε σμιλεύοντας μια απόλυτα απαραίτητη ενότητα μεταξύ σώματος – ψυχολογίας – εγκεφάλου. Η ερμηνεία μας για την πραγματικότητα προκαλεί αντιδράσεις μέσα μας που παίρνουν την μορφή μιας ψυχολογικής χροιάς.
Για παράδειγμα, μια κατάσταση που ερμηνεύθηκε
σαν απειλή για την ζωή μας μπορεί να μετατραπεί στιγμιαία σε φόβο θανάτου.
Όταν το πρόβλημα – στρες ξεπερνάει τα όρια του επιτρεπτού για το σύστημα μας, ο εγκέφαλος αναλαμβάνει να κατευθύνει την επίλυση του προβλήματος προς ένα πολύ συγκεκριμένο όργανο που αντιστοιχεί επακριβώς στην χροιά του στρες. Στο παράδειγμά μας θα είναι οι κυψέλες των πνευμόνων, σύμβολο ζωής-θανάτου στην εξέλιξη των ειδών, που θα λάβουν την διαταγή να λειτουργήσουν διαφορετικά, δημιουργώντας περισσότερα κύτταρα (καρκίνος των πνευμόνων) για την προμήθεια περισσότερου οξυγόνου που (συμβολικά) λείπει.
Όταν το πρόβλημα επιλυθεί με κάποιο τρόπο, πχ. πραγματικό (η κατάσταση αλλάζει), η ψυχολογικό (συνειδητοποίηση πως η ερμηνεία-φόβος μας ήταν αβάσιμη) διατάζει την επαναφορά των κυττάρων στην πρότερη κανονική λειτουργία τους και την συμπαράσταση των μικρό-οργανισμών του σώματος ή έξω από αυτόν (στην περίπτωση μας τους βακίλους του Κώχ) που θα επανορθώσουν όλες τις ζημιές.
Αυτή η φυσιολογική αντίδραση-ίαση του οργανισμού προκαλεί συνήθως έντονα σωματικά φαινόμενα που εκλαμβάνονται σαν πραγματική ασθένεια (φυματίωση στο παράδειγμά μας) και αντιμετωπίζεται μέσα στην άγνοιά μας σαν τέτοια. Περισσότερες από τις μισές « ασθένειές » μας είναι εκφράσεις ίασης !
Τα σημεία από τα οποία προέρχεται η εκάστοτε διαταγή του εγκεφάλου προς τα όργανα είναι προγραμματισμένα στον εγκέφαλο εδώ και εκατομμύρια χρόνια και μπορούν να παρατηρηθούν με ηλεκτρονικό σαρωτή (scanner). Κάθε όργανο αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες ερμηνείες-χροιές στρες και τα ίχνη αυτά υπάρχουν στο ίδιο σημείο του εγκεφάλου για όλους τους ανθρώπους.
Έτσι μια πλήρης χαρτογράφηση έγινε δυνατή μεταξύ 1) των ψυχολογικών χροιών των στρες μας, 2) των οργάνων που υποφέρουν και 3) των σημείων στο εγκέφαλο που διατάζουν, τα καθένα τους ένα συγκεκριμένο όργανο, να λειτουργήσει διαφορετικά.
Τα παραπάνω έχουν αποδειχθεί χωρίς εξαίρεση για κάθε ασθένεια και κάθε ασθενή, καθιστούν πια νόμο της φύσης, και φαίνονται αρκετά λογικά για να τα δεχθούμε. Υπάρχουν όμως και άλλες επιστημονικές διαπιστώσεις που μας ξαφνιάζουν περισσότερο, όπως η επιρροή στρες των γονικών σκέψεων στο έμβρυο που κυοφορείται (ξεκίνημα ασθένειας όπως και επαναφορά ίασης) καθώς και η επιρροή στην υγεία μας των ψυχολογικών δραμάτων που έζησαν οι πρόγονοι μας.
Επίσης τα δυστυχήματα της ζωής και οι περιοδικές επαναλήψεις των αποτελούν μέρος της ίδιας διαδικασίας διάχυσης συγκεκριμένου υπερβολικού στρες. Όπως παραπάνω με τα άυλα πρότυπά μας (δηλαδή οι ερμηνείες μας για το πως θα έπρεπε να είναι ο κόσμος) έτσι και οι άυλες σκέψεις των άλλων, και μάλιστα πέρα από τον χρόνο της δικής μας ζωής, επηρεάζουν την ύλη μας ! Πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Και ιδίως, πού φωλιάζουν και μας περιμένουν επανειλημμένα αυτές οι μνήμες και τι τους δίνει αυτή την δύναμη;
Την απάντηση ήρθαν να μας δώσουν καινοτόμες ιδέες στην Φυσική, και πιο συγκεκριμένα η θεωρία της Διττότητας του χρόνου και του χοίρου που διατυπώθηκε από τον Γάλλο Φυσικό Δρ. Garnier Malet, με επιστημονικές δημοσιεύσεις από το 1996. Αποδεικνύεται πως είναι η έννοια του Χρόνου αποτελεί τον πέπλο μυστηρίου όλων των εποχών για την Δημιουργία, κάτι γνωστό από την αρχαιότητα, αρκεί να διαβάσουμε τον Τίμαιο του Πλάτωνα.
Η θεωρία αυτή πιστοποιεί πως είμαστε φυλακισμένοι στο βιολογικό όριο
της αντίληψή μας για την ροή του χρόνου (24 εικόνες / δευτ.) που καθιστά την
δική μας πραγματικότητα, το «τώρα» μας. Δεν είναι όμως η μοναδική.
Μεταξύ των αντιληπτών στιγμών υπάρχουν απειροελάχιστα ανοίγματα χρόνου, μη αντιληπτά από το συνειδητό μας μέρος, αλλά αντιληπτά από το υποσυνείδητο, και επιτρέπουν στο αιθερικό μας σώμα να επισκεφθεί μια άλλη πραγματικότητα, όπου ο χρόνος κυλά πολύ πιο γρήγορα, συγχρόνως με τον δικό μας.
Στην ουσία ένας χώρος όπου οι παρατηρητές έχουν διαφορετική αντίληψη του χρόνου απ’ ότι εμείς. Δηλαδή η φυσιολογική πυκνότητα πράξεων εκεί είναι απείρως μεγαλύτερη από την δική μας (αλλά βιώνεται σαν κανονική για τους εκεί παρατηρητές) και έτσι σε μια ανεπαίσθητη για μας στιγμή, ένα άνοιγμα χρόνου, εκεί μπορούν να γίνουν πολλά. Θα το ονομάσουμε καταχρηστικά «μέλλον» διότι οι σκέψεις μας δημιουργούν εκεί διάφορα μελλοντικά δυναμικά, δοκιμάζονται δηλαδή πολλά πιθανά σενάρια-πρότυπα χάρη στην άλλη, ταχύτατη ροή χρόνου, πριν ένα από αυτά βιωθεί στην δική μας, στο παρόν μας.
Η πληροφορία για το ποιό σενάριο θα έπρεπε να βιωθεί επιστρέφει σε μας μέσα από τα ανοίγματα χρόνου, πριν συνειδητοποιήσουμε καν ότι έγινε μια τέτοια διεργασία, και αυτό τεκμηριώθηκε πειραματικά. Κάτι μέσα μας «γνωρίζει» την κατάσταση πριν αυτή αναδυθεί σαν σκέψη στο συνειδητό μας μέρος!
Η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των δύο πραγματικοτήτων γίνεται με το αιθερικό μας σώμα, την κυματική μορφή του υλικού μας σώματος, χάρη στην ασύλληπτη ταχύτητα 400 000 φορές την ταχύτητα του φωτός, που αποτελεί λοιπόν και την ταχύτητα της σκέψης.
Τα περίεργα όμως δεν σταματούν εδώ. Με την προσέγγιση αυτή, η ίδια η δική μας πραγματικότητα εξελίσσεται με την σειρά της σε ανοίγματα χρόνου μιας άλλης, όπου ο χρόνος κυλά πολύ πιο αργά, αλλά συγχρόνως με την δική μας !
Σε αυτήν την άλλη πραγματικότητα υπάρχει κάτι που γνωρίζει το κάλλιστο σενάριο που θα έπρεπε να βιώσουμε στο παρόν χάρη στην εμπειρία του παρελθόντος και έτσι θα την ονομάσουμε καταχρηστικά «παρελθόν». Το ιδανικό θα ήταν να μας πληροφορούσε αυτόματα για το τι ακριβώς θα έπρεπε να βιώσουμε αφού έκανε την διαλογή ανάμεσα στα πολλά – εν δυνάμει ακόμη σενάρια – που δημιουργούμε συνεχώς για το κάθε τι στο «μέλλον».
Αυτό ακριβώς γίνεται και μάλιστα με μια ταχύτητα 7 φορές ακόμη μεγαλύτερη από την προηγούμενη (2 800 000 φορές η ταχύτητα του φωτός !) που αποτελεί επίσης και την ταχύτητα της διαίσθησης, της «πρώτης σταγόνας» που περνά από μέσα μας για το κάθε τι, μιας διαίσθησης της οποίας ο μηχανισμός αποδεικνύεται έτσι και επιστημονικά.
Αυτό που εξελίσσεται στο «παρελθόν» κατέχει λοιπόν την σύνθεση της ζωής μας και είναι μια διττή πτυχή του εαυτού μας, ο ανώτερος εαυτός των παραδόσεων, τα δαιμόνιο του Σωκράτη, η πηγή της διαίσθησης, ο Εαυτός – πυρήνας του ψυχικού μας συστήματος κατά τον Jung κτλ. Δεν είμαστε λοιπόν μόνοι.
Το καταπληκτικό μ’ αυτήν την προσέγγιση είναι ότι η ύπαρξη διττού εαυτού είναι απαραίτητη για το κάθε τι και επομένως νόμος της Δημιουργίας. Από τα στοιχειώδη σωμάτια (το ηλεκτρόνιο εξελίσσεται παράλληλα με το ποζιτρόνιο του) μέχρι τα αστέρια και τους γαλαξίες που είναι διττά. Ο λόγος φαίνεται τελικά να είναι λειτουργικός για οποιαδήποτε εξέλιξη στο σύμπαν.
Τίποτα λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει, να βιώσει δηλαδή μια πραγματικότητα σε ένα χώρο και ένα χρόνο, να ξεπεράσει τα εμπόδια της ζωής του, χωρίς την ανάγκη πολλών πειραμάτων – προτύπων – εν δυνάμει δηλαδή σεναρίων, και την μετέπειτα διαλογή τους χάρη στην εμπειρία. Χρειάζονται λοιπόν, σε κάθε επίπεδο, δύο υποστάσεις για την ίδια συμπαντική ύπαρξη …
1) μία που βιώνει τις εμπειρίες και αναλύει τις καταστάσεις στις λεπτομέρειές τους: εμείς δηλαδή στο παρόν με αποστολή ανάλυσης – δράσης (ανά-θ-ρωπος, σύμφωνα πάντα με τον Δρ. Δρ. Garnier Malet, δηλαδή το πρόχειρο {ρωπός} που κοιτάζει προς τα επάνω)
2) απαραίτητα μια διττή υπόσταση της ίδιας ύπαρξης που κατέχει τις ίδιες ερωτήσεις, περιμένει απαντήσεις μέσα από την γρήγορη δράση μας, και έχει αποστολή σύνθεσης – επίβλεψης πάνω στην ουσία, στον σκοπό, στο νόημα των δυναμικών που διασχίζουμε και βιώνουμε στην ύλη. Και αυτό αποδεικνύεται μαθηματικά, χωρίς καμία θρησκευτικότητα η μυστικισμό.
Αρχίζουμε λοιπόν να κατανοούμε την θεμελιώδη διαδικασία της Δημιουργίας, τον απλό φυσικό νόμο, ότι τίποτα δεν επιτρέπεται να βιωθεί, άρα να υπάρξει στο «καθαρό», εάν δεν δημιουργηθούν πρώτα «πρόχειρα», δηλαδή πρότυπα – μοντέλα – σενάρια – δυναμικά-σύμβολα, ενώ θα έπρεπε ιδανικά να γίνεται κάθε φορά διαλογή καταλληλότητά τους πριν εμφανισθούν στην πραγματικότητά μας.
Τα δυναμικά αυτά είναι δημιουργήματα σε άλλη ροή χρόνου των σκέψεων και προθέσεων του καθενός, αλλά προσβάσιμα από όλη την ανθρωπότητα. Επομένως μεταφέρουν και την υπευθυνότητα μας για την ποιότητά τους λόγω των επιπτώσεων τους στους άλλους.
Η δημιουργία παρόμοιων δυναμικών από τους πολλούς, μετατρέπεται σε συλλογικό δυναμικό, συντονιζόμενο με τον καθένα μας με ιδιαίτερο, προσωπικό τρόπο και ιλιγγιώδες ταχύτητες. Εκεί λοιπόν, εκτός δικού μας χώρου και χρόνου, φωλιάζουν τα σύμβολα, τα πρότυπα, οι μύθοι, οι μνήμες, κτλ. και ότι άυλο φαίνεται να επηρεάζει την ζωή μας.
Εκεί πρέπει να αναζητηθεί η τεράστια σημασία τους, και όχι μέσα στους εγκεφάλους μας που «απλώς» επεξεργάζονται τα σήματα. Πάντα και όπου να πάμε δονούμαστε με αυτά τα άυλα δυναμικά-σύμβολα-πρότυπα σαν να ήταν μέσα μας. "
απόσπασμα από άρθρο του Ιωάννη Αναστασίου, ΡΗ.Ό. που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, τεύχος 205, Νοέμβριος 2012 και στο terra papers
Μεταξύ των αντιληπτών στιγμών υπάρχουν απειροελάχιστα ανοίγματα χρόνου, μη αντιληπτά από το συνειδητό μας μέρος, αλλά αντιληπτά από το υποσυνείδητο, και επιτρέπουν στο αιθερικό μας σώμα να επισκεφθεί μια άλλη πραγματικότητα, όπου ο χρόνος κυλά πολύ πιο γρήγορα, συγχρόνως με τον δικό μας.
Στην ουσία ένας χώρος όπου οι παρατηρητές έχουν διαφορετική αντίληψη του χρόνου απ’ ότι εμείς. Δηλαδή η φυσιολογική πυκνότητα πράξεων εκεί είναι απείρως μεγαλύτερη από την δική μας (αλλά βιώνεται σαν κανονική για τους εκεί παρατηρητές) και έτσι σε μια ανεπαίσθητη για μας στιγμή, ένα άνοιγμα χρόνου, εκεί μπορούν να γίνουν πολλά. Θα το ονομάσουμε καταχρηστικά «μέλλον» διότι οι σκέψεις μας δημιουργούν εκεί διάφορα μελλοντικά δυναμικά, δοκιμάζονται δηλαδή πολλά πιθανά σενάρια-πρότυπα χάρη στην άλλη, ταχύτατη ροή χρόνου, πριν ένα από αυτά βιωθεί στην δική μας, στο παρόν μας.
Η πληροφορία για το ποιό σενάριο θα έπρεπε να βιωθεί επιστρέφει σε μας μέσα από τα ανοίγματα χρόνου, πριν συνειδητοποιήσουμε καν ότι έγινε μια τέτοια διεργασία, και αυτό τεκμηριώθηκε πειραματικά. Κάτι μέσα μας «γνωρίζει» την κατάσταση πριν αυτή αναδυθεί σαν σκέψη στο συνειδητό μας μέρος!
Η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των δύο πραγματικοτήτων γίνεται με το αιθερικό μας σώμα, την κυματική μορφή του υλικού μας σώματος, χάρη στην ασύλληπτη ταχύτητα 400 000 φορές την ταχύτητα του φωτός, που αποτελεί λοιπόν και την ταχύτητα της σκέψης.
Τα περίεργα όμως δεν σταματούν εδώ. Με την προσέγγιση αυτή, η ίδια η δική μας πραγματικότητα εξελίσσεται με την σειρά της σε ανοίγματα χρόνου μιας άλλης, όπου ο χρόνος κυλά πολύ πιο αργά, αλλά συγχρόνως με την δική μας !
Σε αυτήν την άλλη πραγματικότητα υπάρχει κάτι που γνωρίζει το κάλλιστο σενάριο που θα έπρεπε να βιώσουμε στο παρόν χάρη στην εμπειρία του παρελθόντος και έτσι θα την ονομάσουμε καταχρηστικά «παρελθόν». Το ιδανικό θα ήταν να μας πληροφορούσε αυτόματα για το τι ακριβώς θα έπρεπε να βιώσουμε αφού έκανε την διαλογή ανάμεσα στα πολλά – εν δυνάμει ακόμη σενάρια – που δημιουργούμε συνεχώς για το κάθε τι στο «μέλλον».
Αυτό ακριβώς γίνεται και μάλιστα με μια ταχύτητα 7 φορές ακόμη μεγαλύτερη από την προηγούμενη (2 800 000 φορές η ταχύτητα του φωτός !) που αποτελεί επίσης και την ταχύτητα της διαίσθησης, της «πρώτης σταγόνας» που περνά από μέσα μας για το κάθε τι, μιας διαίσθησης της οποίας ο μηχανισμός αποδεικνύεται έτσι και επιστημονικά.
Αυτό που εξελίσσεται στο «παρελθόν» κατέχει λοιπόν την σύνθεση της ζωής μας και είναι μια διττή πτυχή του εαυτού μας, ο ανώτερος εαυτός των παραδόσεων, τα δαιμόνιο του Σωκράτη, η πηγή της διαίσθησης, ο Εαυτός – πυρήνας του ψυχικού μας συστήματος κατά τον Jung κτλ. Δεν είμαστε λοιπόν μόνοι.
Το καταπληκτικό μ’ αυτήν την προσέγγιση είναι ότι η ύπαρξη διττού εαυτού είναι απαραίτητη για το κάθε τι και επομένως νόμος της Δημιουργίας. Από τα στοιχειώδη σωμάτια (το ηλεκτρόνιο εξελίσσεται παράλληλα με το ποζιτρόνιο του) μέχρι τα αστέρια και τους γαλαξίες που είναι διττά. Ο λόγος φαίνεται τελικά να είναι λειτουργικός για οποιαδήποτε εξέλιξη στο σύμπαν.
Τίποτα λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει, να βιώσει δηλαδή μια πραγματικότητα σε ένα χώρο και ένα χρόνο, να ξεπεράσει τα εμπόδια της ζωής του, χωρίς την ανάγκη πολλών πειραμάτων – προτύπων – εν δυνάμει δηλαδή σεναρίων, και την μετέπειτα διαλογή τους χάρη στην εμπειρία. Χρειάζονται λοιπόν, σε κάθε επίπεδο, δύο υποστάσεις για την ίδια συμπαντική ύπαρξη …
1) μία που βιώνει τις εμπειρίες και αναλύει τις καταστάσεις στις λεπτομέρειές τους: εμείς δηλαδή στο παρόν με αποστολή ανάλυσης – δράσης (ανά-θ-ρωπος, σύμφωνα πάντα με τον Δρ. Δρ. Garnier Malet, δηλαδή το πρόχειρο {ρωπός} που κοιτάζει προς τα επάνω)
2) απαραίτητα μια διττή υπόσταση της ίδιας ύπαρξης που κατέχει τις ίδιες ερωτήσεις, περιμένει απαντήσεις μέσα από την γρήγορη δράση μας, και έχει αποστολή σύνθεσης – επίβλεψης πάνω στην ουσία, στον σκοπό, στο νόημα των δυναμικών που διασχίζουμε και βιώνουμε στην ύλη. Και αυτό αποδεικνύεται μαθηματικά, χωρίς καμία θρησκευτικότητα η μυστικισμό.
Αρχίζουμε λοιπόν να κατανοούμε την θεμελιώδη διαδικασία της Δημιουργίας, τον απλό φυσικό νόμο, ότι τίποτα δεν επιτρέπεται να βιωθεί, άρα να υπάρξει στο «καθαρό», εάν δεν δημιουργηθούν πρώτα «πρόχειρα», δηλαδή πρότυπα – μοντέλα – σενάρια – δυναμικά-σύμβολα, ενώ θα έπρεπε ιδανικά να γίνεται κάθε φορά διαλογή καταλληλότητά τους πριν εμφανισθούν στην πραγματικότητά μας.
Τα δυναμικά αυτά είναι δημιουργήματα σε άλλη ροή χρόνου των σκέψεων και προθέσεων του καθενός, αλλά προσβάσιμα από όλη την ανθρωπότητα. Επομένως μεταφέρουν και την υπευθυνότητα μας για την ποιότητά τους λόγω των επιπτώσεων τους στους άλλους.
Η δημιουργία παρόμοιων δυναμικών από τους πολλούς, μετατρέπεται σε συλλογικό δυναμικό, συντονιζόμενο με τον καθένα μας με ιδιαίτερο, προσωπικό τρόπο και ιλιγγιώδες ταχύτητες. Εκεί λοιπόν, εκτός δικού μας χώρου και χρόνου, φωλιάζουν τα σύμβολα, τα πρότυπα, οι μύθοι, οι μνήμες, κτλ. και ότι άυλο φαίνεται να επηρεάζει την ζωή μας.
Εκεί πρέπει να αναζητηθεί η τεράστια σημασία τους, και όχι μέσα στους εγκεφάλους μας που «απλώς» επεξεργάζονται τα σήματα. Πάντα και όπου να πάμε δονούμαστε με αυτά τα άυλα δυναμικά-σύμβολα-πρότυπα σαν να ήταν μέσα μας. "
 |
| Δρ. Χάμμερ |
 |
| Δρ.Γκαρνιέ Μαλέ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου