ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

"Λόγια-φωτιά"

Δεν θα προβώ σε άλλη μια ανάλυση περί τοπικών & διεθνών πολιτικών (κι από πίσω οικονομικών) και πνευματικών "ταγών". Που, όχι μόνο διαδραματίζουν ένα σκοτεινό (οι πρώτοι) ή διακοσμητικό-βοηθητικό της Εξουσίας-διαστρεβλωτικό για την ορθή αντίληψη (οι δεύτεροι, επί το πλείστον) ρόλο, αλλά κρίνονται πλέον ιδιαιτέρως επιβλαβείς για τη σωματική και διανοητική υγεία των ανθρώπων ανά τον κόσμο!

Δεν θα προχωρήσω με το γνωστό τρόπο, στην καταγγελία του τέλματος παγωμάρας, παθητικότητας, και σπατάλης ενέργειας μέσω λανθασμένων επιλογών, στο οποίο έχει περιέλθει η πλειοψηφία των ανθρώπων. Ευτυχώς (για την πορεία του κόσμου μας) πάντα υπήρχε και υπάρχει η ενεργός μειοψηφία, που, κάτω από κατάλληλες προϋποθέσεις, δύναται να μετατραπεί σε ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ αλλαγής των πραγμάτων και για το χτίσιμο της πραγματικότητας με νέα (πιο ποιοτικά) δομικά υλικά.

Δεν θέλω να αναλύσω περισσότερο την επονείδιστη κατάσταση όπου το χρήμα έχει μετατραπεί σε "ένα πανίσχυρο αόρατο και ταυτόχρονα υλικό θεό, πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των πονηρών και ζωής χορηγός".


Θέλω να προσεγγίσω όλα τα παραπάνω, κι ακόμα περισσότερα, μέσα από τα λόγια που έχουν ειπωθεί από κάποιους και να τα αφιερώσω σε όσους/ες επιθυμούν να σκέφτονται και να δρουν σαν Άνθρωποι...

                                                            ανιχνευτής

     Πάμε λοιπόν:

"Όποιος κοιτάζει έξω ονειρεύεται. Όποιος κοιτάζει μέσα του ξυπνάει"   ΚΑΡΛ ΓΙΟΥΝΓΚ

"Όταν γεμίσει το στομάχι, αδειάζει η ψυχή"  ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΓΙΩΣΑΦΑΤ

"Οι νόμοι είναι σαν τα λουκάνικα. Καλύτερα να μην τα δει κανείς την ώρα που φτιάχνονται"  ΟΤΤΟ ΦΟΝ ΜΠΙΣΜΑΡΚ

"Ελπίδα σημαίνει να συνεχίζεις να ζεις μέσα στην απόγνωση και να συνεχίζεις να σιγοτραγουδάς μέσα στο σκοτάδι"   HENRI NOUWEN

"Η φωνή του πάθους είναι καλύτερη από τη φωνή της λογικής. οι άνθρωποι χωρίς πάθος δεν μπορούν ν'αλλάξουν την ιστορία"  CZESLAW MILOSZ (Πολωνός ποιητής)

"Είναι οξύμωρο να βλέπεις μια κοινωνία να αναστατώνεται, να αγανακτεί, για να παραμείνει η ίδια που ήταν"  ΑΚΑΦΤΟΣ

"Όταν  μια χώρα κυβερνάται καλά, η φτώχεια είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται. Όταν κυβερνάται άσχημα, ο πλούτος είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται"   ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ

"Δεν έχει σημασία πόσο θα ζήσει κανείς, αλλά εάν θα καταφέρει να αναπτύξει κάτι που μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή"   ΖΑΝ ΝΤΕ ΣΑΛΤΣΜΑΝ

"Ο γιατρός βλέπει τον άνθρωπο σε όλη του την ανημπόρια, ο δικηγόρος σε όλη του την κακότητα και ο θεολόγος σε όλη του τη βλακεία"   ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ

"Τα παλάτια και οι εκκλησίες είναι σαν τα δίχτυα, σαν παγίδες, σαν θηλές που θέλουν να πιάσουν τις αιώνιες χαρές"   ΓΟΥΙΛΛΙΑΜ ΜΠΛΑΙΗΚ

"Η απόδοση σπουδαιότητας στον εαυτό αποτελεί το πιο σίγουρο σημάδι  αχρειότητας"  ΟΣΣΟ

"Το να είσαι ο εαυτός σου και όχι κάτι άλλο, σε ένα κόσμο που κάνει ό,τι μπορεί για να σε κάνει κάποιον άλλο, σημαίνει ότι δίνεις τη σκληρότερη μάχη που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος-μια μάχη που δεν σταματάει ποτέ"   E.E. CUMMINGS

"Κυβέρνηση είναι μια παρέα ανθρώπων που παρενοχλούν τους υπόλοιπους"   ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ

"Υπάρχει μια ρωγμή στα πάντα-έτσι μπαίνει το φως"  ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ

" Η αλήθεια είναι ότι οι καλύτερες στιγμές μας είναι πιθανότερο να προκύψουν όταν νιώθουμε πολύ άβολα, βαθιά δυστυχισμένοι ή ανολοκλήρωτοι. Γιατί μόνο σε τέτοιες στιγμές, που κινητοποιούνται από τα βάσανά μας, είναι δυνατόν να αφήσουμε τη ρουτίνα μας και να αρχίσουμε να ψάχνουμε για διαφορετικούς τρόπους ή πιο αληθινές απαντήσεις"   M. SCOTT PECK

"Σε εποχές παγκόσμιας εξαπάτησης, το να λέει κανείς την αλήθεια αποτελεί επαναστατική πράξη"  ΤΖΟΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ

"Αυτό που είναι να δώσει φως πρέπει να αντέχει το κάψιμο"  ΒΙΚΤΩΡ ΦΡΑΝΚΛ

"Αυτός που έχει ένα γιατί να ζει, μπορεί ν'αντέξει σχεδόν κάθε πώς να ζει"  ΝΙΤΣΕ

"Η προσκόλληση είναι ο μεγάλος δημιουργός των ψευδαισθήσεων. Η πραγματικότητα μπορεί να προσληφθεί μόνο από κάποιον που είναι αποσπασμένος"  ΣΙΜΟΝ ΒΕΪΛ

"Μη προβλέπεις επανάσταση. Κάντη!"  ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΕ ΤΟΙΧΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου