ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 31 Ιουλίου 2023

Η λογοκρισία των κοινωνικών μέσων: μεταξύ προοδευτικής υποκρισίας και δουλοπρέπειας προς τις κυβερνήσεις


(La censure des médias sociaux: entre l'hypocrisie progressiste et la servilité aux gouvernements)

Η λογοκρισία των κοινωνικών μέσων: μεταξύ προοδευτικής υποκρισίας και δουλοπρέπειας προς τις κυβερνήσεις.. Από τη δημιουργία τους, τα κοινωνικά δίκτυα θεωρούνται συχνά ως ένας ελεύθερος ψηφιακός χώρος στον οποίο οι χρήστες θα μπορούσαν να εκφράσουν τις απόψεις τους χωρίς να ανησυχούν πάρα πολύ για τη λογοκρισία τρίτων. Instagram Facebook ή instagram, όσοι αγκαλιάζουν ένα όραμα διαφορετικό από αυτό του status quo μπορούν, ή μάλλον θα μπορούσαν, να το εκφράσουν λίγο πολύ ελεύθερα.

Είναι σκόπιμο να μιλήσουμε για το παρελθόν, διότι τα τελευταία χρόνια, αυτές οι ίδιες πλατφόρμες που επέτρεψαν μια ορισμένη ελευθερία έκφρασης σήμερα λογοκρίνουν σε μεγάλο βαθμό ορισμένους χρήστες που δεν ευθυγραμμίζονται με την ενιαία σκέψη. Αυτή η λογοκρισία μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, από την απαγόρευση του προφίλ για ορισμένο αριθμό ημερών έως τη διαγραφή συγκεκριμένου περιεχομένου ή ακόμη και την πλήρη διαγραφή του λογαριασμού χωρίς δυνατότητα προσφυγής.

Πολλοί θα θυμούνται την απαγόρευση που έπληξε τα ιταλικά κινήματα CasaPound και Forza nuova τον Σεπτέμβριο του 2019. Το Instagram Facebook και τα επίσημα προφίλ αυτών των κινημάτων καθώς και εκείνων των ενώσεων που συνδέονταν με αυτά διαγράφηκαν ξαφνικά, καθώς και οι λογαριασμοί εκατοντάδων χρηστών που θεωρούνται κοντά σε αυτό που ονομάζεται “ακροδεξιά”. Αυτή η λογοκρισία εξακολουθεί να είναι ενεργή σήμερα: η δημοσίευση μιας ανάρτησης που περιέχει τα σύμβολα των προαναφερθέντων κινήσεων ή απλώς η αναφορά τους συνεπάγεται τον κίνδυνο απώλειας του λογαριασμού ή τουλάχιστον διαγραφής του “προσβλητικού” περιεχομένου.


Ακόμη και το YouTube δεν είναι ξένο σε αυτόν τον τύπο απαγόρευσης: η περίπτωση του καναλιού αντιπληροφόρησης “Byoblu”, σχεδόν μισό εκατομμύριο συνδρομητές του οποίου διαγράφηκαν από την πλατφόρμα το 2021, είναι διάσημη.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτή η λογοκρισία είναι νόμιμη, δεδομένου ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι ιδιωτικές πλατφόρμες και ότι οι ιδιοκτήτες τους έχουν επομένως κάθε δικαίωμα να περιορίζουν την πρόσβαση σε ορισμένους χρήστες. Είναι περίεργο να σημειωθεί ότι οι υποστηρικτές αυτής της παράλογης διατριβής είναι συχνά οι ίδιοι φιλελεύθεροι-προοδευτικοί που αυτοανακηρύσσονται πρωταθλητές των πολιτικών δικαιωμάτων. Από την άλλη πλευρά, αυτοί οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι ευθυγραμμισμένοι με τη σκέψη των κυρίαρχων τάξεων δεν έχουν ποτέ καμία σχέση με απαγορεύσεις και περιορισμούς στα κοινωνικά δίκτυα.

Το τσεκούρι της Δημοκρατικής λογοκρισίας χτυπά τους πιο πολιτικά λανθασμένους χρήστες, εκείνους που, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αμφισβήτησαν τη νομιμότητα των περιορισμών ή εκείνους που εξακολουθούν να εκφράζουν απόψεις αντίθετες με τη μαζική μετανάστευση που επηρεάζει τη χώρα μας και την Ευρώπη γενικότερα.

Δεδομένης της τεράστιας χρήσης των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης σήμερα, το να αποκλειστείς από αυτό είναι για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς να σιωπάς μπροστά σε ένα πολύ μεγάλο κοινό. Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη αν κάποιοι αποφασίσουν από ψηλά ποιος μπορεί να μιλήσει και ποιος δεν μπορεί, αψηφώντας όλα τα δυτικά συντάγματα που αναγνωρίζουν την ελευθερία της έκφρασης ως παγκόσμιο δικαίωμα. Το ιταλικό Σύνταγμα είναι ένα παράδειγμα αυτού (άρθρο 11: “Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης […] χωρίς παρέμβαση από δημόσιες αρχές και χωρίς όρια στα σύνορα”).



Ακόμη πιο ανησυχητική από τη διαδικτυακή λογοκρισία είναι η δουλοπρέπεια των κυβερνήσεων έναντι των πολυεθνικών, συμπεριλαμβανομένου του Meta, του αμερικανικού γίγαντα των κοινωνικών δικτύων. Εάν σήμερα οι γίγαντες της μαζικής επικοινωνίας εξαλείψουν τους ενοχλητικούς χρήστες, αύριο μια πολυεθνική υψηλής τεχνολογίας, για να γεμίσει τις τσέπες της, θα μπορούσε να παραγγείλει την εγκατάσταση ενός υποδόριου τσιπ σε όλους, κάνοντάς το να φαίνεται, περιττό να πούμε, σαν πρόοδος (μιλάμε με δυστοπικούς όρους, φυσικά, και σκόπιμα υπερβολικά, αλλά ποιος ξέρει στο μέλλον!) Και τις κυβερνήσεις μας;

Αντί να προστατεύουν την ιερή ελευθερία επιλογής, θα επιβάλλουν ad hoc απαγορεύσεις για να ωθήσουν τους ανθρώπους να εγκαταστήσουν το τσιπ, όπως συνέβη με τον εμβολιασμό id19 cov. Αρκεί να πούμε ότι στη Σουηδία, μια πολύ προηγμένη χώρα, παράδεισος στη γη για φιλελεύθερους-προοδευτικούς, είναι ήδη δυνατό να εγκατασταθούν αυτές οι συσκευές που επιτρέπουν, μεταξύ άλλων, να πληρώσουν απλώς πλησιάζοντας το χέρι της συσκευής.

Για δεκαετίες, η βούληση των δυτικών εθνών-κρατών ακολουθεί τις επιταγές της διεθνούς χρηματοδότησης. Το δικαίωμα του λόγου είναι μόνο ένα από τα πολλά δικαιώματα που παραβιάζονται από τις πολυεθνικές με την έγκριση των κυβερνήσεων.

Αλλά, όπως έχει ήδη ερωτηθεί, τι θα γίνει με την ελευθερία και τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών αν οι κυβερνήσεις μας υπακούσουν τυφλά στη βούληση του παγκόσμιου καπιταλισμού; Η προειδοποίηση είναι να παραμείνουμε σε επιφυλακή, ώστε τα συμφέροντα μερικών δισεκατομμυριούχων υψηλής χρηματοδότησης να μην υπερισχύσουν ποτέ της ελευθερίας των κυρίαρχων λαών.

euro-synergies.hautetfort.com

To διαβάσαμε στα ελληνικά ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου