ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

"Say it the way it is!" (volume 2)

 

"H βασίλισσα πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς!"! 

Πέθανε κι αυτή σε πολύ προχωρημένη ηλικία, όπως πριν 1,5 περίπου χρόνο και ο σύζυγός της, που κάποτε "χαριτολογώντας" είχε δηλώσει ότι αν πέθαινε και μετενσαρκωνόταν " θα επιθυμούσε να επιστρέψει στη γη σαν θανατηφόρος ιός, για να συμβάλλει στη λύση του "προβλήματος του υπερπληθυσμού"! Για να δούμε όμως κάποια σημαντικά στοιχεία για τον "Οίκο των Windsor" (αδιάφορο ποιος κάθε φορά είναι βασιλιάς ή βασίλισσα) και την τεράστια επιρροή και δύναμη παγκοσμίως, την εποχή των "αστικών δημοκρατιών", όπου η "ελέω θεού μοναρχία" ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει...

Κατ'αρχήν το Windsor δεν είναι το πραγματικό επώνυμο αυτής της βασιλικής κάστας, που απομυζά τον πλούτο των λαών και υπονομεύει την αυτονομία και αυτοδιάθεσή τους. Οι ρίζες των μελών της ...πανίσχυρης εταιρείας του "στέμματος" είναι, όπως φαίνεται,  γερμανικές!Μάλιστα πριν το 1917 (εποχή του φοβερού 1ου παγκόσμιου Πολέμου) πρίγκιπες-βασιλιάδες και λοιποί λιμοκοντόροι δεν χρησιμοποιούσαν επώνυμα, αλλά μόνο τα μικρά τους ονόματα ή το όνομα της Δυναστείας ή του Οίκου όπου ανήκαν. Το 1917, ο επί επταετίας τότε στον θρόνο βασιλιάς Γεώργιος ο 5ος πήρε την απόφαση να αλλάξει το όνομα του Οίκου του από....Saxe-Coburg-Gotha σε Windsor. Ο λόγος; Μα για "να μην δίνεται" αυτός και το σόι, επειδή με τον Μεγάλο Πόλεμο και τις φοβερές συνέπειές του ο αγγλικός λαός δεν έτρεφε και τα καλύτερα συναισθήματα για τους Γερμανούς! Το "Windsor" , που ο "Γιώργης" αποφάσισε ότι θα αποτελούσε το επίσημο όνομα της family, προήλθε από το κάστρο Windsor, μια από τις κατοικίες της οικογένειας.

Διάβασε κι εδώ: On this day in 1917, UK's royal family changes its name from the Germanic "Saxe-Coburg-Gotha" to the more English sounding “Windsor.”

Eπίσης: Η μακαρίτισσα queen (και άρα η "royal family") αποτελούσε, όπως τα στοιχεία  υποδεικνύουν, τον μεγαλύτερο γαιοκτήμονα επί πλανήτη Γης ή... φυλακής και απομύζησης για την "πλέμπα" των ανθρωπομαζών...Ήταν (άρα και οι απόγονοί της πλέον) η..."νόμιμη ιδιοκτήτρια" 6.600 εκατομμυρίων στρεμμάτων γης, κοντά του 1/6 της επιφάνειας του λεηλατημένου αυτού πλανήτη από βασιλιάδες, πολυεθνικές εταιρείες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (στα οποία το "βασιλικό αίμα" έχει τον ρόλο αν όχι ιδιοκτήτη τουλάχιστον μεγαλομετόχου) και λοιπά παράσιτα και τσιράκια τους. Που ασκούν επικυριαρχία επί των ανθρώπινων σκλάβων του καθημερινού δουλικού-δουλοπρεπή μόχθου για επιβίωση(άλλο η ΖΩΗ κι άλλο η επιβίωση!). Ενδεικτικά παραπέμπουμε σε αυτό το άρθρο του 2015: Queen Elizabeth is World's Largest Landowner. Απ'όπου και το απόσπασμα: " It is accurate to posit that Australia, New Zealand and Canada are not independent, sovereign countries. However, these nations are not owned and run by the UK; they are owned and run by the House of Windsor Crown Temple syndicate within the City of London Corporation. The head signatory of the Crown Temple syndicate is Elizabeth Windsor (Queen Elizabeth II of England)." - " Είναι ακριβές να υποθέσουμε ότι η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και ο Καναδάς δεν είναι ανεξάρτητες, κυρίαρχες χώρες. Ωστόσο, αυτά τα έθνη δεν ανήκουν και δεν διοικούνται από το Ηνωμένο Βασίλειο. ανήκουν και διευθύνονται από το συνδικάτο House of Windsor Crown Temple εντός της City of London Corporation. Ο επικεφαλής που υπογράφει το συνδικάτο του Crown Temple είναι η Elizabeth Windsor (Βασίλισσα Ελισάβετ II της Αγγλίας)." Η μακαρίτισσα και η "εταιρεία" (ή "Οίκος" της) ήταν αρχηγός τουλάχιστον 30 "κρατών", κι αν δεν κάνουμε λάθος γύρω στα 17 αποποιήθηκαν στην πορεία αυτή την "κατοχή" (άλλαξε όμως κάτι σε επίπεδο ουσίας;;), ενώ μια "ήπια" εκτίμηση της αξίας της εκμετάλλευσης όλης αυτής της "ιδιόκτητης γης" του "Συνδικάτου του Ναού του Στέμματος" υπό την υπογραφή της Βασίλισσας, ίσως να αποτιμάται σε σεβαστότατο διψήφιο νούμερο που αφορά trillion dolars...

Kαι το..."κερασάκι στην (βασιλική) τούρτα" ίσως ανήκει στον "ανεξάρτητο λαό" των Η.Π.Α.! Είναι δυνατόν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης των ΗΠΑ περιήλθε στον έλεγχο της queen Elizabeth από το 1997? Αν όχι, τι σημαίνει τότε αυτή συγκεκριμένη πράξη που πραγματοποιή θηκε τον Σεπτέμβρη εκείνου του έτους μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου, USA και βόρειας Ιρλανδίας ? :

http://www.legislation.gov.uk/uksi/1997/1778/schedule/1/made
http://www.legislation.gov.uk/uksi/1997/1778/made

Ιδού και αποσπάσματα αυτής της πράξης:



(πάτησε στην εικόνα)

Μετάφραση των ΅παραπάνω τελευταίων τριών γραμμών της εν λόγω πράξης:

" Τώρα, ως εκ τούτου, η Αυτού Μεγαλειότητος σύμφωνα με το άρθρο 179 (1) (α) και (2) του νόμου περί κοινωνικής ασφάλισης του 1992 και όλες τις άλλες εξουσίες που της επέτρεψαν, για λογαριασμό της ίδιας και με τις συμβουλές του ενήμερου συμβουλίου της, να τον παραγγείλει και διατάσσεται διά του παρόντος ως εξής:
"Το παρόν διάταγμα μπορεί να αναφέρεται ως Διάταγμα περί Κοινωνικής Ασφάλισης (των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής) του 1997 και θα ισχύσει την 1η Σεπτεμβρίου 1997.
"

Απορία: Εφόσον έχει τεθεί σε ισχύ η συγκεκριμένη πράξη από τον Σεπτέμβρη του 1997 και εξακολουθεί να ισχύει και στις μέρες μας;;;
Ή μήπως δεν ίσχυσε καθόλου τελικά? Αλλά και πάλι ... τι δουλειά είχε το βρετανικό στέμμα να ανακατευτεί στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης των Αμερικανών πολιτών, ποια είναι η βαθύτερη σημασία μιας τέτοιας κίνησης για το τι ισχύει πραγματικά (ΚΑΙ) στις ΗΠΑ...?


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου