ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021

O OΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ: Με διαφορά δύο μηνών πέθαναν τα δυο αδέλφια στην Ιταλία !

{Σχετικά άρθρα στο web, σ' Ελλάδα και Ιταλία: Για τον Αλεσάντρο: Πέθανε από ανακοπή 2 μέρες μετά τον εμβολιασμό 25χρονος φοιτητής στην Ιταλία!!!  - Για την αδελφή του: Vittoria Campo morta a 23 anni, ipotesi mix di droghe dietro la tragedia della calciatrice . Έχουμε στερέψει από σχόλια...Τι να πούμε άλλωστε; "Καλοτάξιδοι" ;}

ΠΑΛΕΡΜΟ, ΙΤΑΛΙΑ – Πολλά ανεπιθύμητα συμβάντα μετά τις ενέσεις, τώρα μεταξύ των αθλητών όλων των κατηγοριών ερασιτεχνικών και επαγγελματικών αθλημάτων που έχουν λάβει το εμβόλιο για τον COVID-19. Η 23χρονη ποδοσφαιρίστρια Vittoria Campo πέθανε στο Παλέρμο από καρδιακή ανακοπή την 1η Νοεμβρίου, μόλις δύο μήνες αφότου ο 25χρονος αδερφός της Alessandro πέθανε μόλις δύο ημέρες μετά τη λήψη του εμβολίου Pfizer για τον COVID-19.

Και οι δύο δεν είχαν υποφέρει ποτέ από κάποια ασθένεια και ήταν υγιείς και δραστήριοι αθλητές σύμφωνα με την οικογένεια και τους φίλους. Το Sky News Italy αναφέρει ότι ένας εισαγγελέας στο Παλέρμο διέταξε τη διενέργεια νεκροψίας στο σώμα της Βιτόρια.

Αλεσάντρο Κάμπο

Ο Αλεσάντρο Κάμπο, 25 ετών, φοιτητής νομικής και μανιώδης ποδοσφαιριστής, πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου μετά την πρώτη του δόση του εμβολίου Pfizer για τον COVID-19. Η αυτοψία αποκάλυψε ότι είχε υποστεί καρδιακή ανακοπή στον ύπνο του στο σπίτι του στη Favignana. Σύμφωνα με τους φίλους του, έλαβε το εμβόλιο 2 ημέρες πριν από τον θάνατό του.

Για να προσθέσει στη θλίψη τους, η οικογένεια Κάμπο γνώρισε σύντομα μια άλλη τραγωδία. Δύο μήνες αργότερα, η αδερφή του Allesandro, η 23χρονη Vittoria Campo φέρεται να υπέστη επίσης μια ανεπιθύμητη ενέργεια στον εμβολιασμό κατά του COVID-19. Η Vittoria πέθανε στο νοσοκομείο Ingrassia στο Παλέρμο μετά από αιφνίδια καρδιακή ανακοπή την 1η Νοεμβρίου.

Η Palermo FC, ο ποδοσφαιρικός σύλλογος στον οποίο έπαιζε η Vittoria, έγραψε σε ένα αφιέρωμα:

«Καμία λέξη δεν μπορεί ποτέ να περιγράψει τον πόνο και την απογοήτευση για την πρόωρη απώλεια μιας νεαρής γυναίκας και ποδοσφαιριστή. Η σκέψη μας είναι με τους γονείς που πρέπει να ζήσουν με αυτόν τον νέο και αμέτρητο πόνο.

Vittoria, είσαι και θα παραμείνεις πάντα στις καρδιές μας. Ευχαριστούμε για όλες τις στιγμές που μας χάρισες.”

Ο αιφνίδιος θάνατός της διερευνάται ακόμη.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου