ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 20 Ιουλίου 2021

Στις οθόνες της φρίκης και της χυδαιότητας, το χιούμορ "δημοσιογράφων" και "ειδικών" πηγάζει από το απύθμενο σκοτάδι εντός τους.

 "Να τους εμβολιάζουμε στον ύπνο όπως τα ζώα" (Γιατί δεν γελάτε όλοι; Δεν έχετε εκλεπτυσμένο χιούμορ;)

Δεν είναι τόσο πώς αντιμετωπίζει η "δημ-ι-οκρατία" τη διαφοροποίηση, τον αντίλογο, τη διαφωνία...Δεν μας ενοχλεί τόσο το ότι ξεκαρδίζονται με το "αστείο" για την πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας. Όλων αυτών που επιλέγουν δικαιωματικά κανείς να μην "επέμβει ιατρικά" στο σώμα τους ΚΑΙ παρά τη θέλησή τους... Κι ας τους απειλούν, αν δεν συναινέσουν "οικειοθελώς", μέσα σε "δημοκρατικά" κοινοβούλια τα μαθητούδια του Αρχηγού και του αρχι-επιστήμονα-γενετιστή του Μένγκελε ("Ο Άγγελος του Θανάτου" όπως τον αποκάλεσαν) ότι "θα απολυθούν", θα απομονωθούν, θα σβήσουν ψυχικά και σωματικά...Είναι το εξής που μας προβληματίζει έντονα: ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΟΛΟΙ, εμβολιασμένοι και μη, ότι αυτοί οι (υπ-)άνθρωποι και οι εντολοδότες τους κόπτονται για το καλό των πολιτών-υπηκόων αναλώσιμων; Άιντε και εμβολιάζονται όλοι! Με δύο δόσεις και μετά με την "ενισχυμένη τρίτη δόση" (που κάποιοι "άσχετοι" φοβούνται για τις ακόμη σοβαρότερες παρενέργειές της) και μετά με νέα δόση για να αντιμετωπιστούν οι μεταλλάξεις που δημιούργησαν οι προηγούμενες και πάει λέγοντας...ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ότι αυτά τα...όντα, τα κατασκότεινα και μηχανορράφα και μισάνθρωπα, που σκορπάνε ανατριχίλες με το ψυχοπαθητικό παραλήρημά τους, τα ικανά για κάθε είδους μελλοντική "έμπνευση" βάσει ανάλογων Ατζέντων, θα "αφήσουν στην "ησυχία τους" τούς "πολίτες"; Θα τους επιστρέψουν τη..."ζωή τους"; Και τι σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; πώς την αντιλαμβάνεται ο μέσος άνθρωπος; Να πίνει τον καφέ του και να γευματίζει μέσα στην αγαπημένη του καφετέρια και ταβέρνα, να μπαίνει στο μαγαζί λιανικής πώλησης και το ναό της κατανάλωσης λαμπερό εμπορικό κέντρο, με την επίδειξη ψηφιακών ή έγγραφων πιστοποιητικών φρονημάτων; Στην ουσία μαρκάρισμα απόδειξης ψυχής τε και σώματι υποταγής στην ΤΕΧΝΟ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ... Αν είναι να ενστερνιστούμε αυτή τη,,,"φιλοσοφία" και αποδεχόμενοι αυτούς τους τρόπους και τις πρακτικές "να σώσουμε τη ζωή μας", τότε προτιμούμε να τη χάσουμε, γιατί μόνο έτσι έχουμε ελπίδα να...ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ!!!

ανιχνευτής

Βίντεο από εκπομπή γνωστού καναλιού της ελληνικής TV :

 

Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)