ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 18 Απριλίου 2021

Ετοιμαστείτε να γίνετε Τιραμόλες !

Τιραμόλα. 
Το ανθρωπάκι λάστιχο.
 Μέχρι κι ο Μάνεσης, αξέχαστος για την ατάκα του για την Ικαρία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έγινε έξαλλος με τον Πρωθυπουργό και τα σχέδια του για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Σύμφωνα με το κείμενο της περιγραφής του βίντεο αυτού.

Θέλω να πιστεύω ότι το έχεις εμπεδώσει πια. Πόσο και ποιους βόλεψε το αφήγημα της Covid-19. Ανεξαιρέτως αν έχει αποδειχτεί -κι αυτό κανείς σοβαρός αναλυτής ή επιστήμονας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει- ότι τα ποσοστά θνητότητας με δυσκολία να ξεπεράσουν το 0,2 %. Χαμηλότερα και από την ίδια την εποχική γρίπη, που όπως επεσήμανε σε ανάρτηση ο ανιχνευτής έχει κυριολεκτικά "αφαιρεθεί" από τον πλανήτη. Το καταλαβαίνεις; Εσύ. Εργαζόμενε που ήδη σε είχαν μετατρέψει σε λάστιχο τα δεκαετή μνημόνια της λιτότητας. Εσύ. Εργάτη, ιδιωτικέ υπάλληλε, μισθωτέ, σε "υγειονομική καταστολή" μέχρι τώρα εργαζόμενε, που έπρεπε να είσαι κι ευγνώμων για τα -καθυστερημένα σε πολλές των περιπτώσεων- ψίχουλα που σου έδιναν οι πονόψυχοι σωτήρες σου. Το νομοσχέδιο που σκοπεύουν να φέρουν στη Βουλή προς ψήφιση, μετά την πασχαλινή ραστώνη και τα τσιπουράκια εντός ή εκτός νομού αλλά με πιθανή ίσως τη χρέωση 60 ευρώ για τα PCR τεστ-εισιτήρια στα επιπλέον εισιτήρια των διοδίων για "ελεύθερη κυκλοφορία" στους ελληνικούς δρόμους, προβλέπεται η θεσμοθέτηση των εξής μέτρων. "Αναπτερωτικών" για την ρημαγμένη απ' τα lockdowns-λάστιχα οικονομία : Ωράριο-λάστιχο, με "νόμιμη" κατάργηση του 8ωρου -που και πριν τον "ιό" είχε ήδη καταπατηθεί σε πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις- και με...απλήρωτες τις συσσωρευμένες υπερωρίες. Η "τράπεζα χρόνου" που αναφέρεται στο παραπάνω βίντεο μόνο ειρωνικά χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει. Και μάλιστα, όπως έχει αναφέρει ο υπουργός εργασίας, το "εργασιακό λάστιχο" θα γίνεται με αίτημα του ..ίδιου του εργαζόμενου! Ο οποίος για να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη έστω προς το ζην θα είναι πρόθυμος για οποιαδήποτε παραχώρηση στους εργοδότες. Ακόμη και στο να βάλει την υπογραφή του σε ένα αίτημα που θα συντάξει ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων προς την κυβέρνηση και θα ζητάει την κατάργηση των εορταστικών εκδηλώσεων στην Ελλάδα για την παρωχημένη πλέον εργατική Πρωτομαγιά. Υπερβολές; Όσο για το εξάμηνο που ακούγεται ότι θα ισχύσει το νέο εργασιακό καθεστώς; Ξέρεις τώρα: Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού..


Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου