ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2021

Are these some of the consequences of "new normal"? It woulb be tragic, for all mankind, if the Forces of Great New Fascism win ..!


Απίστευτα γεγονότα με αστυνομική εισβολή (για "παραβίαση μέτρων", μετά από καταγγελία κάποιων Χαφιέδων ή "Παρατηρητών" ή "υπεύθυνων πολιτών") σε σπίτι με καρκινοπαθή μητέρα, που χτυπήθηκε με μένος, μαζί με τον σύζυγο και μπροστά στα μάτια των μικρών παιδιών τους, στο Βέλγιο της "πολιτισμένης" Ευρώπης! 
Όλα για το καλό της "δημόσιας υγείας", έτσι δεν τα δικαιολογούνε όλα τα τερατώδη ; Δείτε το βίντεο (σκληρές σκηνές) στο instagram κι εμείς θα το ανεβάσουμε, σε περίπτωση που οι "ελεγκτές" το κατεβάσουν από εκεί...

" This happened 2 days ago close to my home, my boyfriend's sister filmed the scene. Some acquaintances were spending some time together. A police patrol forced entry into their home for no apparent reason.You can see on the first part of the video the mother filming the intrusion. One of the police officer got angry at her and throw her to the ground. She then got beat up by 2 police officers. 
The second part of the video is filmed by my boyfriend's sister. You can see the mother on the floor covered with blood. The father also got threw to the floor and got beat up. Their 3 children assisted to the scene (their 13yo girl too). The mother is severely injured. She probably has deep brain damages.
The coronavirus and lockdown situation has changed our world. Fundamental rights are flouted in total indifference. Police officers can now breaks into homes without warrant just because they reckon you do not respect the lockdown rules.
How long are we going to keep allowing our gouvernements such abuse of power? Should I be scared now that every time that I spend some time with my family and friends, some police officers could just come into my home and harm "

Με άλλα λόγια: Προχθές το βράδυ {σημείωση: 19 Δεκεμβρίου}, κατόπιν καταγγελίας για παράβαση μέτρων ("συνωστισμό";..) μπούκαραν έξι αστυνομικοί σε οικία στο Βατερλώ του Βελγίου. Μέσα στο σπίτι ήταν μόνο ο πατέρας, η μητέρα (καρκινοπαθής) και οι τρεις κόρες τους. Η μητέρα διαμαρτυρήθηκε ότι θα τους καταγγείλει και τους τράβηξε βίντεο. Τότε ένας αστυνομικός την χτύπησε δυνατά και δέχτηκε και χτυπήματα από δύο ακόμα αστυνομικούς, πέφτοντας στο πάτωμα αιμόφυρτη, μπροστά στα μάτια των παιδιών της. Ο πατέρας αντέδρασε και χτύπησαν και αυτόν. Η μεγαλύτερη κόρη, 13 ετών, τους φωνάζει να σταματήσουν και να φερθούν σαν άνθρωποι. Εκείνοι την απειλούν ότι θα πάθει τα ίδια και την παίρνουν μαζί τους. Η βιντεοσκόπηση του υπόλοιπου βίντεο, αφότου δηλαδή χτυπήθηκε η μάνα, έγινε από άλλο κινητό, της αδελφής του αγοριού μιας γειτόνισσας, η οποία έτυχε να βρίσκεται στο σημείο, έξω από το σπίτι του επεισοδίου. Πηγή κειμένου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου