ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

"Ψεκασμένοι" αλλά όχι πλανεμένοι ..

- Koυίζ για δυνατούς λύτες: μήπως συνδέεται η περίεργη πράγματι ημέρα που επιλέχθηκε για την έναρξη των νέων μέτρων, τα οποία εξαγγέλθηκαν Σάββατο, με..το ξεκίνημα των αμερικανικών εκλογών; Και μία πιθανή νίκη ή ήττα του επανειλημμένα απαξιωτή της πανδημίας και των ιατροφαρμακευτικών υποστηρικτών της Ντόναλντ Τραμπ; Ο οποίος πού το πάει με τέτοιου τύπου δηλώσεις; https://www.facebook.com/100000786416752/videos/3382713728431474/?t=0 -


Αυτό μήπως μπορεί να χαρακτηριστεί κι ως επίδειξη λαϊκισμού; 

Οι "ψεκασμένοι" -αν κι εμείς τελικά ανήκουμε σε αυτή την..επονείδιστη κατηγορία ανθρώπων- οφείλουν να απαντήσουν, με επιχειρήματα:

Όσον αφορά τη συνέπεια του προσωπικού παραδείγματος του ανθρώπου που έκανε το διάγγελμα με τη θεωρία που πρεσβεύει, βάσει κι "επιστημονικών υποδείξεων" βασιλικότερων του βασιλέως λοιμωξιολόγων, παραπέμπουμε σε αυτό: Εμείς κατανοούμε απολύτως αυτή την κίνηση:

Όσον αφορά την απαίτηση -τυφλής έως άκριτης- "εμπιστοσύνης στους επιστήμονες", αυτούς που πληρώνονται αδρά για να επιβάλλουν, με σωρεία αντιφάσεων, περίεργων και πρωτοφανών δηλώσεων, μία κατάσταση διάλυσης των ανθρώπινων σχέσεων και του κοινωνικού ιστού, εδώ έχει "πολύ ψωμί" η ιστορία:

Όσον αφορά τη χρήση του trendy όρου "ψεκασμένοι" - με την ευγενή συνδρομή και των εμετικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης- παραπέμπουμε σε μια από τις μόνιμες αναρτήσεις μας, δεξιά όπως βλέπει κανείς το μπλογκ, με τίτλο "ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ", κάτω ακριβώς από τις ετικέτες. Ένα απόσπασμα: 

Δεν είναι δυνατόν, όμως, να χλευάζεται και να συκοφαντείται συστηματικά -και ίσως τελείως ανεύθυνα ελλείψει πειστικής ή και σοβαρής συχνά αιτιολόγησης - η κάθε αντίθετη άποψη, όσο στιβαρά επιχειρήματα κι αν διαθέτει, που δεν συμβαδίζει με εκείνη που επιβάλλεται a priori από τα συστημικά μέσα και φορείς του κατεστημένου. Επιβολή σχεδόν με την αδιαλλαξία θρησκευτικού δόγματος, ακόμη κι αν σχετίζεται με την ίδια την επιστήμη και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει για την εξέλιξη του είδους μας- και στο οποίο άτεγκτο δόγμα οφείλουν οι άνθρωποι να πιστεύουν τυφλά. Δεν είναι δυνατόν να έχουν πάντα άδικο -όχι ότι αυτό δεν ισχύει σε κάποιες ή και σ' αρκετές των περιπτώσεων- οι γνώμες που αμφισβητούνε κυρίαρχες αφηγήσεις και "θέσφατες" βεβαιώσεις.
Ο καθένας ας είναι ελεύθερος στο στοχασμό. Και έχοντας διαμορφώσει μία ανεξάρτητη αντίληψη και οξεία ικανότητα Παρατήρησης γεγονότων, τεκταινόμενων, "εικόνων πίσω από εικόνες", να αποκτήσει την ικανότητα τού να σταχυολογεί τα στοιχεία που, βρισκόμενα στο φως, ανακαλύπτει και να προχωρά στην προσωπική του προσεχτική έρευνα, ακόμη και αν πολλές φορές χρειαστεί το επίμονο ψάξιμο στα τυφλά. Ώστε να καταλήγει σε προσεχτικά συμπεράσματα. ικανά να καθορίσουν και επιλογές ζωής.
Η ελευθερία της έκφρασης ανήκει στις θεμελιώδεις ελευθερίες του ανθρώπου, που υποχρεούνται να προστατεύουν τα όχι κατ'επίφαση δημοκρατικά καθεστώτα, αυτά δηλαδή που σύμφωνα με τις διακηρύξεις τους σέβονται απόλυτα την προσωπικότητα των πολιτών τους, δεν την καταπατούν με μένος.

Έτσι όπως το πάνε, στο τέλος ο όρος Ψεκασμένος θα γίνει συνώνυμο του Αφυπνισμένος!

Αλήθεια, από την άλλη, κανένας στην ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ακούσει ότι οι ίδιοι πια οι Αμερικανοί έχουν επίσημα παραδεχτεί τους .. αεροψεκασμούς; Κι ότι κορυφαίοι επιστήμονες, όχι σαν τα πιόνια που επικαλούνται, έχουν δηλώσει αλλά και συγγράψει πράγματα που θα έπρεπε όλοι να ακούσουν και να διαβάσουν με τη δέουσα προσοχή; Ας τους ενημερώσουμε λοιπόν, ώστε να μην χρησιμοποιούν φράσεις οι οποίες μπορεί και να γυρίσουν ως μπούμερανγκ προς αυτούς που τις χρησιμοποιούν άσκεφτα:
Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ: "η εποχή με τα αστειάκια και τα δεν είδα δεν γνωρίζω, έχει τελειώσει"!

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου