ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Δ. Κούβελας, Καθηγητής Πανεπιστημίου: Είμαι ενθουσιασμένος με τα μέτρα! Η μάσκα παντού είναι εξαιρετικό μέτρο...

Δημήτρης Κούβελας
Καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας, Διευθυντής του ομώνυμου Εργαστηρίου του Τμήματος Ιατρικής
της Σχολής Επιστημών Υγείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Είμαι ενθουσιασμένος με τα μέτρα!

Η μάσκα παντού είναι εξαιρετικό μέτρο. Για την προστασία μας δε, εναντίον ανεύθυνων... αντιδραστικών, θα πρότεινα να κουβαλάμε ραβδιά ή και δόρατα καλύτερα, για να κρατάμε σε ασφαλή απόσταση τους ανεύθυνους που μας πλησιάζουν.

Η μεταμεσονύκτια απαγόρευση κυκλοφορίας είναι επίσης κορυφαία ιδέα. Έτσι συμμαζεύονται όλοι νωρίς και θα μηδενιστούν τα θύματα από επιθέσεις κυρίως βρυκολάκων και όλων των νυχτόβιων τεράτων (λυκάνθρωποι, ζόμπι, καλικάντζαροι, κλπ) που συνήθως οδηγούν το σύστημα υγείας σε κατάρρευση.

Το πρόστιμο τέλος είναι απίστευτα χαμηλό. Δηλαδή μόνο 150 ευρώ από έναν κάθέξιν παραβατικό δολοφόνο; Εδώ σε ελαφρύτερα αδικήματα επιβάλλονται εξουθενωτικά πρόστιμα. Το πρόστιμο θα έπρεπε να ανέρχεται στα 5.000 ευρώ και αν δεν τα έχεις πάνω σου, να οδηγείσαι σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, όπου θα γίνονται έργα συνέχεια και δωρεάν για κοινωφελή ιδρύματα, όπως καζίνο, ξενοδοχεία, ιδιωτικές πισίνες και βίλες κλπ που θα φέρουν ανάπτυξη.

Μην τυχόν και σπαταληθούν χρήματα για άλλες αρρώστιες ακίνδυνες (γρίπη, καρκίνος, καρδιαγγειακά κλπ) όλοι θα περιμένουμε το εμβόλιο που προφητικά ξέρουμε ότι οσονούπω φθάνει.

Όσον δεν αφορά στους νέους, θεωρώ ότι πρέπει να απαγορευτεί η εκπαίδευση. Τα ημίμετρα (μείωση χρηματοδοτήσεων σε πανεπιστήμια, αύξηση μαθητών ανα τάξη κλπ), δεν είναι σοβαρά. Να κλείσουν τα σχολεία και να αναλάβουν οι γονείς την παιδεία των παιδιών. Η ανάγνωση βιβλίων φυσικά να απαγορευτεί, διότι το χαρτί είναι αντιοικολογικό, και τα παιδιά θα μορφώνονται από την τηλεόραση με μυητική διαδικασία. Τα παιδιά θα βλέπουν και θα παραδειγματίζονται από σειρές όπως big brother, batselor κλπ και δεν θα αποπροσανατολίζονται από απαρχαιωμένους Σωκράτες, Όμηρους κλπ.

Η επιστήμη και η έρευνα είναι αποπροσανατολιστικά και παράγουν περίεργους που είναι αυτιστικοί και αντικοινωνικοί και αντιδρούν στις θεόπνευστες και σωτήριες οδηγίες. Έχετε ακούσει ποτέ να κινδυνεύουμε μαζικά από τρελό τσαγκάρη ή καστανά; Ποτέ. Όλοι ξέρουν ότι κινδυνεύουμε από τρελούς επιστήμονες.

Πιστεύω ότι με λίγη παραπάνω σκληρότητα θα σωθούμε όλοι!!!



To δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου