ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020

Αν ΟΛΑ τα πρόβατα έπαιρναν στο κυνήγι τους..λύκους ; Aλλά και κτηνοτρόφους, βοσκούς -ή τσοπάνηδες- και τσοπανόσκυλα ;

Aν σε ταράξει η ντροπή,  κάπου μέσα σου ας πούμε, όταν συνειδητοποιείς ότι για πάρα πολλούς λόγους ο όρος "πρόβατα" -άνοα,

άβουλα, κοιμώμενα μακάρια και προοριζόμενα για κουρά και σφαγή, χειραγωγήσιμα, ποδηγετούμενα, αγελαία κλπ.- που ξεστομίζεται για να περιγράψει ανθρώπινες συμπεριφορές και στάσεις, μπορεί ίσως και να σε αφορά, να ρίχνει κι εσένα μέσα στο μειωτικό τσουβάλι του για ανθρώπινα πλάσματα, ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτός ο δεύτερος όρος..Μην σε παίρνει από κάτω, άλλωστε πόσο ακόμη κάτω να πέσεις, κι ας μην έχει ο πάτος των εποχών και της κατάντιας των κοινωνιών πάτο!

 Παρακολούθησε το βίντεο από την μακρινή και παγωμένη Νορβηγία και παρηγορήσου στην ιδέα ότι ακόμα και τα πρόβατα μπορούν να εκπλήξουν δυσάρεστα και τον πιο πεινασμένο και κακόβουλο προς αυτά λύκο. Ή λύκους. Το Θαυμαστό, το Σθένος μπορεί να ριζώσει ακόμη κι εκεί που ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ κανείς, όσο σίγουρος κι αν είναι για την καταλυτική ισχύ του και τη "φυσική τάξη πραγμάτων", κατ'αυτόν.

 Το διακύβευμα είναι αν τα πρόβατα συνεχίσουν να ζούνε και να συμπεριφέρονται ανάλογα, ξεχνώντας σύντομα ότι αυτός είναι ο μοναδικός ρόλος κα η θέση τους μέσα στη ζωή. Και τις..στάνες τους. Και στο παραπάνω βίντεο, το ρητορικό ερώτημα είναι τι θα συμβεί αν ξεγελαστεί κάποιο από αυτά και πάρει μόνο του στο κυνήγι τον παμπόνηρο και έμπειρο σε τεχνάσματα λύκο. Νομίζοντας, με παροιμιώδη ευπιστία αν όχι βλακεία, ότι δεν χρειάζεται πια την ένωση με τα άλλα πρόβατα για να αντιμετωπίσει μια απειλή αυτής της ισχύος και ευφυίας.

Αλλά αν τα πρόβατα κάνουν το..κβαντικό άλμα της υπέρβασης; Σε τι μπορεί να μεταμορφωθούν, να εξελιχτούν και σε ποιους ριζικούς επανακαθορισμούς δύνανται να προβούν; Για σκέψου πώς θα ήταν όλα αν δεν υπήρχαν κοπάδια, με ροπή σε κοινωνικούς αυτοματισμούς, αλλά ενώσεις αυτόνομων κι αυτοπροσδιοριζόμενων οντοτήτων, με βάση την εθελοντική συνεργασία και αλληλεγγύη και με γνώμονα την ελεύθερη ανάπτυξη κι έκφραση της προσωπικότητας και δημιουργικότητας του καθενός; Αυτό αποτελεί κάτι παραπάνω από εφιαλτικό σενάριο για ιδιοκτήτες "μαντριών", για κάθε λογής ποιμένες κρυφά ή φανερά στη δούλεψή τους, για "μαντρόσκυλα" και "λύκους" σε διατεταγμένες αποστολές -εμείς εδώ συμπαθούμε πολύ τους άγριους κι ελεύθερους λύκους- ακόμη και για υποτιθέμενα "μαύρα πρόβατα", με ρόλο και "καθήκον" να αποπροσανατολίζουν το κοπάδι από τις μείζονες απειλές και την ουσία δυστοπικών συνθηκών..

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου