ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 23 Ιουνίου 2020

Αν είσαι άνεργος κοπάνα την με τις ευχές και της ηγεσίας του τόπου!




Να μεταφράσουμε στην "καθομιλουμένη" τις συμβουλές του πρωθυπουργού της (Γ)ελλάδας, τις γεμάτες ενδιαφέρον και σοφία της "πιάτσας" σε πρώτο επίπεδο κατανόησης. Για όσους είναι idiots που λένε και οι αγγλοσάξονες; Ή αν το δει κάποιος κι αλλιώς, για όσους κρίνουν ότι τηρουμένων των συνθηκών ο συναισθηματισμός δεν ωφελεί το προσωπικό συμφέρον κι οπότε είναι έξυπνοι στις επιλογές που κάνουν. Ας το κρίνει αυτό ο καθένας όπως νομίζει.
Τι είπε πίσω από αυτά που είπε ο κύριος Μητσοτάκης και τι θα μπορούσε να πει ή να αφήσει να εννοηθούν περισσότερο, αλλά προτίμησε να μην αφήσει περιθώρια για πιο ρεαλιστικές αναλύσεις;

Για να σκανάρουμε:
Νέοι, επί το πλείστον, σε ηλικία, που τα στοιχεία δείχνουν ότι η ανεργία τσακίζει στις τάξεις σας και που με την βολική για τον ΣΕΒ και τους συνήθεις κοτζαμπάσηδες κορώνα θα διογκωθεί ακόμη περισσότερο: Είστε μαλάκες. Αν προτιμάτε έναν πιο εκλεπτυσμένο όρο, είστε κοροϊδάρες!
Γιατί;
Εάν ακόμη πιστεύετε ότι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, είτε το δείτε με προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά με τον ωμό κοινωνικό εμπαιγμό στο κέντρο, εννοεί πραγματικά τους όρους που απλόχερα χρησιμοποιεί στο δημόσιο λόγο του. Όπως ανάπτυξη, δημιουργία θέσεων εργασίας, κοινωνική μέριμνα, ενίσχυση στους οικονομικά ασθενέστερους και άλλα ελκυστικά στην ακοή αλλά νεφελώδη στην υφή.
Εάν ακόμη πιστεύετε ότι οι εκλογές με τα αποτελέσματά τους προσφέρουν ευκαιρία άσκησης αυτού που οι αγωνιούντες για την τύχη της χώρας προσδιορίζουν ως ανεξάρτητη εθνική πολιτική, αδέσμευτη από αποφάσεις των μεγάλων κέντρων εξουσίας της παγκόσμιας κοινωνικής αποσύνθεσης και εξαθλίωσης των εργαζόμενων ανθρώπων και κατά συνέπεια των οικογενειών τους.
Εάν ακόμη θέλετε να παραμείνετε στη χώρα που τα όποια πτυχία που αποκτήσατε με κόπο και οικονομικές θυσίες των γονιών σας δεν σας εξασφαλίζουν παρά μια τρύπα στα ύδατα του βάλτου της ντόπιας αγοράς εργασίας.
Ο ίδιος ο ανώτατος άρχοντας σας προτρέπει να την κοπανήσετε εκτός χώρας για να βρείτε στον εργασιακό ήλιο μοίρα, να πάτε στο άγνωστο με βάρκα την αγωνία για το παρόν που δεν βλέπει μέλλον. Μήπως και καταφέρετε να εργαστείτε κάπου με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, κι αν είστε τυχεροί μια και δεν γίνεται να είστε όλοι "δικτυωμένοι" με μπαρμπάδες και γνωστούς στα αλαργινά τοπία της αλλοδαπής. Αν πάλι καταφέρετε να "τρυπώσετε" σε μία θέση που συνάδει με το αντικείμενο των σπουδών σας και καταφέρετε να χτίσετε και την πολυπόθητη καριέρα τότε θα είστε όντως πολύ τυχεροί! Γιατί τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα πια στις πάλαι ποτέ Εδέμ του ανεπτυγμένου κόσμου. Καθώς, με τα "μαγειρέματα" και της ακίνδυνης όπως πολλοί πιστεύουν για πραγματικά υγιείς ανθρώπους γρίπης με κορώνα, τα λουκέτα και η συρρίκνωση πόστων εργασίας, η ασφυξία σε πολλούς τομείς παροχής υπηρεσιών και οικονομική δυσπραγία ακόμη και σε μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους, μετατρέπει σε άνυδρες ερήμους τις κάποτε ευκαιρίες εργασιακής αποκατάστασης και ανάδειξης.
 Βέβαια, αν είστε σούπερ κωλόφαρδοι μπορεί να σας κάτσει έτσι ώστε να σας έρθουν όλα πρίμα και να αποκτήσετε και εισόδημα, για να έρχεστε μετά στην Ελλάδα με το στυλ και την άνεση χαρακτήρων στις παλιές ελληνικές ταινίες του κινηματογράφου. Αυτών που πήγαιναν στο εξωτερικό και γύρναγαν πίσω ευκατάστατοι και μάγκες συγχρόνως και πούλαγαν και μούρη στους υποανάπτυκτους συμπατριώτες.
Κι αν φύγετε οι περισσότεροι ψάχνοντας αυτό που ψάχνει κάθε άνθρωπος για να επιβιώσει, ασχέτως αν το αντικείμενο που θα βρει του δίνει μια αίσθηση δημιουργικότητας (τα ανέκδοτα έχουν και όρια αντοχής των ακροατών), το ερώτημα είναι ποιοι θα μείνουν τελικά πίσω και πώς "θα αξιοποιηθούν"......
Μέχρι να συμβεί αυτό και μέχρι τις επόμενες πρόωρες εκλογές μην αμελήσετε να προτιμήσετε με την ψήφο σας αυτούς που έχουν τα ούμπαλα να σας τα λένε μέσα στα μούτρα, σε ανύποπτες στιγμές που γρήγορα όμως ξεχνιούνται, μέσα στην εθνική αυτή γυάλα χρυσόψαρων.

Κεραμιδόγατος

Ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας, που επιστρέφει δριμύτερος και, γιατί όχι;, ευελπιστούμε να εξελιχθεί και σε πολύτιμο συνεργάτη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου