Φόβος για τον θάνατο, ενώ το να ζεις έχει γενεί το πιο σπάνιο πράγμα στη γη.
Φόβος να υψωθείς στα πιο μεθυστικά ύψη, αφήνοντας πίσω την οικειότητα
του σουρσίματος στο χώμα. Φόβος να μιλήσεις. Φόβος μήπως ακούνε και τη
σκέψη σου. Φόβος να
θυμηθείς. Φόβος μην και παρεκλίνεις απ'την κεντρική κατευθυντήρια γραμμή, μην αποπεμφθείς απ'την οικεία αγέλη σου. Φόβος μήπως κι εκτεθεί προς τα έξω ο φόβος σου. Και, προπαντός, ΦΟΒΟΣ, ΤΡΟΜΟΣ για 'κείνο το θρασίμι που δεν σηκώνει
απ'τη φύση του προστάτες και φτύνει γελώντας πάνω σε εγχειρίδια οδηγιών
ζωής, καλωδιωμένα κελιά κι εκτελεστικά αποσπάσματα. Που το λένε
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Φόβος...φόβος...φόβος...Και τώρα τρέχεις πανικόβλητος στα supermarket τους να γεμίσεις τα ντουλάπια σου με απόθεμα προϊόντων, ώστε αν χρειαστεί να κλειδαμπαρωθείς στο οικείο κλουβί σου τρέμοντας...Τώρα σε πλακώνει σαν μνήμα ο νέος Φόβος που αγάπησες και σε νίκησε (πάλι). Πλεόνασμα στο ήδη ξέχειλο φορτίο από φοβίες στο μυαλό σου και από τραύματα κι αποξένωση στην παραπαίουσα ψυχή σου. Τώρα ακόμα πιο πολύ φοβάσαι. Τον γαμημένο κορωνοϊό τους. Έχοντάς σε εκεί ακριβώς που σε θέλουν να είσαι...
Αλήθεια, μήπως σιγά σιγά παύεις να φοβάσαι κάτι που σε κρατούσε από το να παραδοθείς στο κάλεσμα του άγριου ζώου μέσα σου; Σκέφτεσαι να ενδώσεις σε αυτή την αχαλίνωτη παρόρμηση να σπάσεις το κεφάλι του "εχθρού" μέσα στο σουπερ-μάρκετ (εκεί όπου ήδη μπαίνεις με καρτούλα εσόδου) επειδή τόλμησε να βήξει ή να φταρνιστεί δίπλα σου...;
Για μία δηλαδή ανθρώπινη συνήθεια που δαιμονοποιείται γιατί βολεύει την κυρίαρχη αφήγηση.
Για πείτε μας, πιστά μέλη του "ποίμνιου", τι θα κάνετε αν αύριο οι "ποιμένες" περάσουν στο επόμενο στάδιο του social experiment και κλείσουν για δυο-τρεις-τέσσερις βδομάδες τα supermarkets; Άντε να βρεις αντισηπτικά μαντιλάκια να τρίβεις τα χέρια μέχρι να ματώσουνε και κωλόχαρτο για να σκουπίζεις τον...Φόβο σου! Γιατί, (λέμε τώρα...) τα "μέτρα" δεν στάθηκαν αρκετά να σταματήσουν τη διασπορά του "αόρατου εχθρού"-φορέα της "πανδημίας" κι άρα πρέπει να σκληρύνουν...! Γενική απαγόρευση κυκλοφορίας μήπως; αυστηρές ποινές σε παραβάτες κι "έξοδος με δελτίο"...μήπως; Για το καλό σου, το καλό όλων μας βεβαίως, το οποίο περιλαμβάνει και τη δαιμονοποίηση των ήδη προβληματικών ανθρώπινων επαφών...Η τηλεόραση και το Netflix είναι εδώ για να γεμίσουν με τηλε-ζωή την άδεια, αποστειρωμένη ζωή σου. Η πληροφορία που οφείλεις να λαμβάνεις είναι μόνο η "πολιτικώς ορθή", η εγκεκριμμένη...
Παρακολούθησε μέχρι το τέλος το επιλεγμένο απόσπασμα της ταινίας "Network" (Το "Δίκτυο", σαν αυτό των πολυεθνικών που λύνουν και δένουν στον πλανήτη...) του 1976, με το σύνθημα που φωνάζουν οι "έγκλειστοι μέσα στα πολιτισμένα κλουβιά" της "ανθρωποφάρμας". Πόσο επίκαιρο άραγε είναι σε σχέση με όσα βιώνουμε όλοι μας σήμερα; Τα οποία δεν ήρθαν από το πουθενά, αλλά θα μπορούσε κάποιος "συνωμοσιολόγος" να τολμήσει να αποφανθεί κάτι τέτοιο: η ανακηρυγμένη από τον ανυπόληπτο Π.Ο.Υ. "πανδημία" είναι η συνεπής συνέχεια μιας ακολουθίας πάνω από έναν αιώνα μεθοδεύσεων, γεγονότων και παγιώσεων. Αφύσικων- παράλογων (σύμφωνα και με την περίφημη αρχαιοελληνική έννοια της "λογικής" ως οργάνου της ορθής νόησης) -εκτρωματικών- σταθερά μισάνθρωπων- άκρως δυστοπικών ! Που προσδιορίζουν και τελικά καθορίζουν την "ποιότητα" και "υφή" του "τόπου" (κι άρα της "πραγματικότητας") μέσα στον οποίο "ζούμε". Μια υφήλιος σε καραντίνα! Κοίτα πώς τα κατάφεραν τελικά οι "Αρχιτέκτονες"!
Μιλάω και για Αυτά -δες πώς μας καβάλησαν στα μουλωχτά οι χρηματοπιστωτικές κουφάλες όλους. Και Αυτά και Αυτά και Αυτά που θέλουν να μείνουν όσο πιο γίνεται λιγότερο γνωστά. Και Αυτά και πόσο περισσότερο και Αυτά που στοχεύουν στα παιδιά. Και Αυτά για τα τοξικά δηλητήρια που μας ταΐζουν και Αυτά για τους Μαζικούς Δολοφόνους με επωνυμία, με την επιστημονική μαφία σαν πιστό σκυλί στη δούλεψή τους. Και Αυτά τα τελείως απίστευτα μα τόσο-τόσο πολύ αληθινά ώστε να μην επιδέχονται πλέον χαζοχαρούμενα "αστειάκια" (ή βελάσματα) για το αν ισχύουν και κατά πόσο. Και Αυτά για τους "μεταρρυθμιστές" ή "σωτήρες" των λαών και Αυτά για το τι ετοίμασαν και ετοιμάζουν για εσένα, το αναλώσιμο για εκείνους δίποδο ζώο και τη φαμίλια σου. Και Αυτά για τα παραμύθια με διαφαινόμενο "ευτυχές τέλος" που απαιτούνε κιόλας να τα πιστέψεις λίγο πριν πεταχτείς στα αζήτητα όπως τόσες οικογένειες στον κόσμο. Και, ως σούμα, για Αυτά όσον αφορά το πνεύμα και ψυχικό ποιόν της πολιτισμένης "Εδέμ"....Οπότε, το σύνθημα προς το τέλος του παρακάτω κινηματογραφικού αποσπάσματος , πιστεύετε ότι θα άξιζε να γίνει και το δικό μας; Απόλυτα ταιριαστό στην περίπτωση όλων μας (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην Ελλάδα, φυσικά), βάσει όλων όσων "μας έχουν φορέσει καπέλο", σε εμάς και τις επερχόμενες (άτυχες) γενιές. Για να βγούμε στα μπαλκόνια του στενάχωρου και μυωπικού, ως αυτή τη κομβική στιγμή, μικρόκοσμου μας και να ουρλιάξουμε με όλη μας την καταπιεσμένη οργή. Εκτρεπόμενη σε λάθος κανάλια όπως βόλευε ως τώρα τους "ποιμένες" και τα mass media τους. Να φωνάξουμε, όλοι μαζί :
"I'm Mad As Hell and I'm Not Gonna Take This Anymore!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου