ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

Σπίτι μου σπιτάκι τους...



H μόλις δύο χρονών Diana Sofia Melitton κάθεται έξω από το σπίτι της με τα πράγματα της οικογένειάς της, λίγο μετά την έξωση από το σπίτι τους με τη...δυναμική συνδρομή της αστυνομίας και κοιτάζει ακτιβιστή να "μπουκάρει" στο διαμέρισμα των γονιών της για να το ξανανοίξει! Bραβευμένη φωτο του φωτογράφου του Associated Press, Adres Kudacki
... εικόνα από Ισπανία, όπου η "κρίση των εξώσεών της" ήρθε και στην Ελλάδα των "αριστερών" και της εκχώρησης των κόκκινων δανείων σε distress funds και με τράπεζες (όπως η Alpha Bank) να υπογράφουν μνημόνια συνεργασίας με εταιρείες (όπως, ας πούμε, η ισπανική Actua), μετρ των πλειστηριασμών.

...μια από τις συνηθισμένες πλέον σκηνές, "νόμιμων μπουκαδόρων" με τραπεζική βούλα, από την Ισπανία. Τι να πούμε τώρα; "Και στα δικά μας";
Ναι! Ήρθε η ώρα να το πούμε, γιατί ήδη συμβαίνει: 

" Ξύλο, συμπλοκές και συλλήψεις όταν διαμαρτυρόμενοι για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης. Η ένταση ξέσπασε όταν απαγορεύτηκε η είσοδος διαμαρτυρομένων πολιτών (Μέλη του Συντονισμού Συλλογικοτήτων) μέσα στα δικαστήρια. Τους γνωστοποιήθηκε ότι μόνο με επίδειξη ταυτότητας μπορούν να εισέλθουν στο χώρο με αποτέλεσμα οι διαδηλωτές να διαμαρτυρηθούν και να προβούν σε λογομαχίες που μετατράπηκαν σε συμπλοκές με τα ΜΑΤ ενώ κατάφεραν να ματαιώσουν τους προγραμματισμένους πλειστηριασμούς. Οι διαδηλωτές φώναξαν συνθήματα κατά της εκποίησης σπιτιών, ενώ οι αρχές προχώρησαν σε μία σύλληψη."


Και να ξαναπούμε κάτι που είχαμε προβλέψει όχι πριν πολλές ημέρες:
Στο προτεκτοράτο "Ελλάς", αυτό της "first time αριστεράς", ετοιμάζονται (ήδη έχουν ξεκινήσει) μαζικές κατασχέσεις σπιτιών, ακόμη και πρώτης κατοικίας. Και, σύμφωνα και με το "πρωτοποριακό" ισπανικό μοντέλο, ίσως δούμε τους ρόμποκοπς (παιδιά εργατών, αγροτών και υπαλλήλων που εξασφάλισαν επαγγελματική σταδιοδρομία και θαλπωρή) να σπάνε πόρτες κατοικιών σαν μεσαιωνικοί πολιορκητές με σύγχρονους πολιορκητικούς κριούς και να πετάνε στους δρόμους οικογένειες ακόμη και με μωρά ή και αναπήρους...

Θυμήσου λοιπόν υπήκοε της δημοκρατικής δυστοπίας, αυτού του φέουδου των πολυεθνικών ομίλων και των εγχώριων αεριτζήδων και αρπαχτικών της Διεθνούς του χρήματος-κοπανιστού αέρα. Εσύ που δεν έχεις κανένα άσυλο πλέον, καμία κατανόηση από τα πάνω (πότε άλλωστε ίσχυε κάτι τέτοιο και πόσοι ακόμη το πιστεύουν;), καμία δικαιολογία μη συναίνεσης σε όσα σου λένε και σου κάνουν, να μην ξεχνάς και να αντλείς έτσι..."ελπίδα":
 εδώ τρέχει η "ανάπτυξη", δεν είναι παίξε γέλασε!
Κι αυτό σημαίνει ότι αποτελείς κι εσύ και η οικογένειά σου και το δικαίωμά σου στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα και τα όποια υπάρχοντά σας και το παρόν και μέλλον των παιδιών σου, όλα περιουσιακά στοιχεία των δανειστών και "αναγκαίες θυσίες" των μη βιώσιμων χρεών...

Και οι τρισάθλιες καταστάσεις  τόσο στη δημοκρατική αγκαλιά της Ελλάδας, όσο και της Ισπανίας ή των ΗΠΑ (Άστεγα 1,6 εκ. παιδιά στις ΗΠΑ… - σχετική είναι η τελευταία εικόνα από αυτές που ακολουθούν), ή όπου αλλού στον πλανήτη της χρηματοπιστωτικής τρομοκρατίας και μαφίας, έχουν όλες τους μία κοινή αφετηρία: την κήρυξη πολέμου από τις ελίτ κατά της ανθρωπότητας!
Υπερβολές;



To trailer της σοκαριστικής πραγματικά αμερικανικής ταινίας "99 Homes", για τo τσουνάμι εξώσεων εκεί (όπως ξεκίνησε ειδικά από την κρίση του 2008 με τη φούσκα των subprime δανείων) και το ταυτόχρονο τζογάρισμα στην αγορά ακινήτων από τους αετονύχηδες...

>  ΄Αστεγοι, ο «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
δημοσίευση του γερμανικού περιοδικού der spiegel  σχολιάζει κυνικά ότι " τα προαπαιτούμενα είναι ένας κατάλογος κτηνωδιών "
> Η διαπλανητική ανωμαλία του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου!
> Reuters: Η Μεγάλη Απάτη Με Το Ελληνικό Χρέος – Έδωσαν Δάνεια Για Να Εισπράττουν Τόκους! - ας το ξαναπούμε: οι δανειστές χρηματοδοτούν επί της ουσίας τους εαυτούς τους! Και όχι την (αγ)Ελλάδα!
ΠΟΙΟΙ "ΚΑΝΟΝΕΣ" ΠΟΙΑΣ Ε.Ε. ΒΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ; " Άκυρα τα δάνεια αν παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα "
> Τα "κανόνια" συνεχίζουν να βαράνε εκκωφαντικά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου