ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2020

Δεν θέλουμε να είμαστε ούτε οι μεν ούτε οι δε. Είμαστε μάλλον οι ΔΕΝ...


(της "διάφανης παρέας των ΔΕΝ" )



Δεν υποτιμάμε το χώμα, θέλουμε να πατάμε γερά πάνω σε αυτό κι όχι να σερνόμαστε σαν σκουλήκια.

  Οι ατέλειες και τα λάθη μας προσπαθούμε να αποτελούν ευκαιρίες διαρκούς μάθησης για εμάς. Κάτι, που για να είμαστε ειλικρινεις, δεν  είναι και το πιο απλό ή εύκολο πράγμα που μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει.


Δεν πιστεύουμε σε ιδανικές πολιτείες και ειδικά σε αυτές που εξορίζουν τους ποιητές και όλους όσους θέλουν να έχουν το μυαλό τους στον ουρανό και όχι να κατεβάζουν τον ουρανό στο μυαλό τους και να τον μετατρέπουν σε "παγωμένη φιλοσοφία", σε δόγμα ή best seller σε βιτρίνες.


Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι έχουμε στα συρτάρια των γραφείων μας (αν και μας αρέσουν  το "γράψιμο στο πόδι" με τον αυθορμητισμό που το παρασύρει και η ανατροπή των προγραμμάτων) κάποιο μεγαλοφυές σχέδιο που θα αλλάξει τον κόσμο έτσι ακριβώς όπως θέλουμε εμείς να γίνει. Αυτό θα σήμαινε ότι μας κατέχει  υποβόσκοντας μεσσιανισμός, γεγονός που μας προσβάλλει και μόνο σαν ιδέα. Και σίγουρα θα σήμαινε ότι κάτι δεν πάει (καθόλου) καλά με το σχέδιο αυτό.

 Αυτό που πρωτίστως θέλουμε και δεν διαπραγματευόμαστε είναι... ελεύθερος χώρος  ..!  Για να κινούμαστε, να εκφραζόμαστε, να ονειρευόμαστε, να πέφτουμε κάτω και να σηκωνόμαστε γελώντας, να αναθεωρούμε, να δημιουργούμε, να αλληλοβοηθιόμαστε και να συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον ακόμα κι αν διαφωνούμε...να αυτοπροσδιοριζόμαστε.

 Αλλά και όποτε το νιώθουμε ως έντονη ανάγκη να...δραπετεύουμε. Αρνενίζοντας στη θάλασσα των Σαργασσών και καταδυόμενοι σε παράξενους βυθούς με το Ναυτίλο του πλοιάρχου Νέμο και να τα λέμε με τα ξωτικά στα μυστικά μέρη του Τόλκιεν και να απογειωνόμαστε σε εξερευνητικές διαστρικές αποστολές ...Και όταν επιστρέφουμε στην πραγματικότητα της καθημερινότητάς μας να την πασπαλίζουμε με λίγη από τη μαγεία που ανακαλύψαμε.
Κι αν ο κόσμος είναι τελικά ένας ενεργειακός ιστός παλλόμενος από ζωή τότε διψάμε για την ζωογόνο αυτή ενέργεια...

Δεν νομίζουμε ότι οι μονολιθικές τρισδιάστατες εξηγήσεις και οι συναινετικές βεβαιότητες μπορούν να χωρέσουν μέσα τους την "ονειροπαρμένη τρέλα" μας.
 
Και δεν ξεχνάμε ότι είμαστε ανθρώπινα όντα!  Mε τη φωνή που μας ταιριάζει...

2 σχόλια:

  1. Αυτό κι αν είναι σύνθημα με ουσία: Είμαστε οι ΔΕΝ!
    ΔΕΝ λοιπόν κι εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ως σύλληψη με όλα όλα όσα συνεπάγεται που δεν είναι καθόλου λίγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή