ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

Καίγεται και ο Αμαζόνιος! Άλλος ένας πνεύμονας της Γης καταστρέφεται.

Εδώ και τρεις βδομάδες (σημείωση: το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στις 21 Αυγούστου...) πολλές φωτιές κατακαίουν μέρος της ζούγκλας του Αμαζονίου. Για τόσο καιρό κανένα ΜΜΕ δεν προέβαλε αυτή την τόσο σημαντική είδηση αποκρύπτοντάς την. Το γεγονός ότι οι καπνοί που κάλυψαν και το Σάο Πάολο έκαναν την μέρα νύχτα στάθηκε η αφορμή ώστε η είδηση να αρχίζει να διαδίδεται. Οι φωτιές καίνε παρθένο δάσος που τροφοδοτεί τον πλανήτη με 20% του οξυγόνου του και συγχρόνως απορροφά τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα.
  Οι φωτιές έχουν εξαπλωθεί στις επαρχίες Άκρε, Ροντόνια, Μάτο Γκρόσο, Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ και φθάνουν ως τα τριπλά σύνορα Βραζιλίας- Βολιβίας και Παραγουάης. Μία από τις πυρκαγιές στην περιοχή της Ροντόνια και μόνο έχει καταστρέψει μέχρι στιγμής 10.000 στρέμματα ζούγκλας. Χιλιάδες άγρια ζώα έχουν χάσει την ζωή τους, ιθαγενείς έχουν εκτοπιστεί απ’ τις εστίες τους αν και ακόμα δεν υπάρχει πλήρη ενημέρωση για να γνωρίζουμε το μέγεθος των καταστροφών, το βέβαιο είναι ότι πρόκειται από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές στην χώρα και αυτό φαίνεται απ’ το τεράστιο νέφος καπνού που έχει σκεπάσει πολλές περιοχές της Βραζιλίας.


  Από 1 Ιανουαρίου ως 15 Αυγούστου έχουν καταγραφεί στη Βραζιλία 71.947 φωτιές. Η ζούγκλα του Αμαζονίου, λόγω του ότι στο μεγαλύτερο μέρος της παραμένει υγρή από την πυκνή βλάστηση, είναι σχεδόν απίθανο να αναφλεγεί με φυσικά αίτια και πάντα η πηγή των πυρκαγιών είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Οι φωτιές λοιπόν, προήλθαν από διάφορους καταπατητές και
μεγαλοϊδιοκτήτες γης που εκμεταλλευόμενοι την τρίμηνη ξηρασία, προκάλεσαν συνεχιζόμενους εμπρησμούς στη ζούγκλα ώστε να μεγαλώσουν την ιδιοκτησία τους. Επίσης οι φωτιές είναι γνωστή τακτική πολλών εταιρειών εξορύξεων και υλοτομίας, ώστε να εκδιώξουν τους ιθαγενείς από τον τόπο κατοικίας του. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την υποστήριξη του ακροδεξιού προέδρου της Βραζιλίας Μπολσονάρο που από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του οι αποψιλώσεις στη ζούγκλα του Αμαζονίου έχουν σημειώσει αύξηση κατά 88%. Τα παραπάνω προέκυψαν από τον πρόεδρο της διαστημικής εταιρίας της χώρας την λεγόμενη INPE ο οποίος μετά τις αποκαλύψεις, όπως ήταν αναμενόμενο, απολύθηκε. Επίσης ο Μπολσονάρο έχει επιτρέψει εξορύξεις σε περιοχές ιθαγενών.

Όσο οι άνθρωποι θα εμπιστεύονται τις ζωές τους, σε στυγνούς εξουσιαστές που νοιάζονται μόνο για τα χρήματα και εχθρεύονται όχι μόνο το μέρος που ζουν και αναπνέουν αλλά και κάθε μορφή ζωής, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, ο πλανήτης σε λίγα χρόνια θα μοιάζει με κρανίου τόπο και τα μέρη που αγαπήσαμε και μεγαλώσαμε θα έχουν μείνει ανέπαφα μόνο στις αναμνήσεις μας.

Τα Κράτη και η κάθε μορφής Εξουσία γενούν, συντηρούν και πολλαπλασιάζουν την καταστροφή, την εκμετάλλευση και την δυστυχία σ’ αυτό τον πλανήτη.

Ελευθερόκοκκος

το δανειστήκαμε από το anarchypress

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου