ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Μπερδέματα




-Μπαμπά, τι σημαίνει αναρχικός;
-Παιδί μου, ποιος σου έμαθε αυτή τη λέξη; Στο δημοτικό την άκουσες;
-Ναι μπαμπά! Είχα φέρει αυτή την καρτέλα με τα αυτοκόλλητα που μου πήρες για να δώσω μερικά στο φίλο μου το Νικόλα, τα είδε η κυρία μέσα στην τάξη και μου είπε ότι αυτό είναι αναρχικό σήμα και να μην το ξαναδεί στο σχολείο!
-Ποιο ρε συ; Αυτό είναι το σύμβολο της ειρήνης!
-Ναι αυτό!
-Μπα; Μήπως τα μπέρδεψε η δασκάλα σου; Ή μήπως δεν τα ξέρω καλά εγώ; Τέλος πάντων. Μην ξαναπάρεις αυτοκόλλητα στο σχολείο.
- Ναι αλλά δεν μου είπες. Τι σημαίνει αναρχικός; Είναι κάτι κακό;
-Εεεε..μάλλον! Είναι αυτός που δημιουργεί φασαρίες, σπάει πράγματα, καίει τράπεζες, περιφρονεί τη  σημαία μας, και γενικά αποτελεί πρόβλημα για το κράτος μας και την αστυνομία, η οποία τον συλλαμβάνει για όλα αυτά που κάνει.
- Γιατί τα κάνει αυτά; χωρίς λόγο; του αρέσουν;
-Εεε..απλά δεν έχει μάθει να λύνει τα θέματά του ειρηνικά!
-Μα εσύ δεν έλεγες πριν λίγες ημέρες ότι εκεί που έφτασαν τα πράγματα στη χώρα μόνο μια επανάσταση θα μας σώσει; Κι επειδή στο σχολείο μαθαίνουμε ότι καμιά επανάσταση δεν είναι ειρηνική..
- Τέλειωνε, έχω και δουλειές.!
- Μισό λεπτό. Μπερδεύτηκα τώρα. Δηλαδή..αν το σήμα της ειρήνης δεν είναι το σήμα της αναρχίας, τότε πώς..;
-Η δασκάλα σου μπέρδεψε τα πράγματα μάλλον.

-Άρα το σήμα της ειρήνης δεν είναι και αναρχικό; Τότε οι αναρχικοί σημαίνει πως δεν αγαπούν και την ειρήνη, ε; Και ποιο είναι το σήμα της αναρχίας;
- Ένα κεφαλαίο Α. Και ίσως να υπάρχουν και αναρχικοί που αγαπούν την ειρήνη.
-Οπότε, μπαμπά, αυτοί δεν τα καίνε και δεν τα σπάνε;
-Παραέχεις απορίες!
-Α! Αυτό μοιάζει με ένα περίεργο σύνθημα που ήταν γραμμένο στον εξωτερικό τοίχο του σχολείου μας: "το κράτος παρακράτησε" και είχε από κάτω αυτό το κεφαλαίο Α μέσα σε κυκλάκι!
- Βρε τους αλήτες που λερώνουν τους τοίχους και των σχολείων!
-Α, μα αυτό δεν είναι τίποτα μπαμπά! Που να δεις πώς λερώνουμε εμείς την τάξη και την αυλή με τόσα σκουπίδια που πετάμε, πού να δεις πώς έχει γίνει και το πάρκο που πάμε με τα παιδιά να παίξουμε! Αφού η καθαρίστρια έλεγε χτες πως κατάντησε δούλα μας κι ότι είμαστε κακομαθημένοι και ανάγωγοι! Α, ναι. Αυτό μου θυμίζει κι ένα άλλο σύνθημα που είδα σε έναν άλλο τοίχο στη γειτονιά, με το κεφαλαίο πάλι Α: "να μη ζήσουμε σαν δούλοι". Αυτό σημαίνει πως η καθαρίστρια είναι ίσως και λίγο αναρχική;
-Εεε..έχει και κάποιο δίκιο αλλά να κοιτάει τα δικά της παιδιά και όχι να προσβάλλει τα παιδιά του σχολείου έτσι!
-Μήπως οι αναρχικοί είναι και λίγο Σπαρτιάτες;
-Τι μου τσαμπουνάς βρε;
-Να, στην ιστορία μάθαμε πως στην αρχαία Σπάρτη οι άνθρωποι δεν έλεγαν πολλά και μιλούσαν λακωνικά, δηλαδή έλεγαν αυτό που ήθελαν με πολύ λίγα λόγια. Όπως τα αναρχικά συνθήματα στους τοίχους.
-Πολύ περίεργες συνδέσεις κάνεις στο μυαλό σου, έχεις μπερδευτεί μου φαίνεται;
-Κακό είναι; Αλλά μια στιγμή! Εσύ δεν έλεγες τις προάλλες στο θείο ότι το κράτος βαράει προσοχή στους Γερμανούς που είχαν φερθεί τόσο άσχημα στην Ελλάδα μας στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι ξέρει μόνο να εισπράττει ατέλειωτους φόρους και να φοβίζει τον κόσμο και ότι έχει οδηγήσει τους ανθρώπους στην απελπισία; Ναι ή όχι;
-Ναι, αλλά τι σχέση έχει αυτό;
-Μπαμπά, μήπως γενικά έχεις κι εσύ μπερδευτεί λιγάκι; Μήπως είσαι λίγο αναρχικός και δεν το ξέρεις;

Rohalas



( Μας το έστειλε ο φίλος μας "rohalas" )

2 σχόλια:

  1. Τελεία και παύλα rohAla είσαι καύλΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν και διαθέτει πηγαίο χιούμορ το φιλαράκι ο rohalas, όπως θα έχεις διαπιστώσει από τις αναρτήσεις του (μας στέλνει πάντα με mail κείμενο και εικόνες), εντούτοις είναι κατά βάθος εσωστρεφές άτομο και μας έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει να απαντάει σε τυχόν σχόλια σε δικές του αναρτήσεις. Δίνοντάς μας το ελεύθερο να το κάνουμε εμείς για λογαριασμό του.
    Χαιρόμαστε λοιπόν που καυλώνεις κι ελπίζουμε να βρίσκεις τους τρόπους να εκτονώνεις την καύλα σου όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά (και τα δυο είναι εξίσου απαραίτητα), τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και πράξης. Stay horny, το λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή