(και με τη σύμφωνη γνώμη της πιο προωθημένης επιστήμης) να ευχηθώ "καλή μας μόλυνση"!

Μην περιμένεις από εμένα ευχές που συναντάς και σε τυποποιημένες εορταστικές καρτούλες. Όχι γιατί δεν μου αρέσουν οι καρτούλες, που μπορεί να είναι και μικρά αισθητικά κομψοτεχνήματα.

Απεχθάνομαι όμως τα πρωτόκολλα συγκεκριμένων ημερών (και τα πρωτόκολλα γενικώς!), τα λόγια που ομοιάζουν με στρουθοκαμηλισμούς απέναντι στην επέλαση των αγριμιών, τις ευχές που παραμένουν αδρανείς μπροστά στις ανάγκες των καιρών για πράξη ή έστω ανάληψη ευθύνης του κάθε εμπλεκόμενου εαυτού στα διαστροφικά παιχνίδια του χρόνου που φεύγει και του νέου που έρχεται σε μορφή κόπιας του απερχόμενου. Τι να σου πω λοιπόν; Καλή χρονιά; Κακή, ψυχρή, ανάποδη, παράλογη, μισάνθρωπη, μηχανορράφα, αιμοσταγής, απατεώνισσα, αλαζονική για τους θεούς και θεΐσκους και διαμελιστική και βαριά διαταραγμένη για τους κοινούς θνητούς, ήταν η χρονιά που φεύγει. Και αυτή που μπαίνει με τους οιωνούς της και τις προβλέψεις που ήδη κραδαίνει σαν δαμόκλειο σπάθη, δεν φαίνεται να ξεφεύγει από αυτό το «νεοταξικό κανόνα» και τα νέα παγκόσμια και τοπικά ήθη, το αντίθετο μάλιστα! Φαίνεται να διευρύνει τον κανόνα ώστε να συντρίψει κάθε εστία αμφισβήτησής του και να θάψει κάθε ελπίδα αντιστροφής των πραγμάτων.

 Σύμφωνα όμως με τη «νέα αλχημεία» της κβαντικής φυσικής (Κβαντική Φυσική : Η Νέα Αλχημεία), έχει άλλωστε αποδειχτεί τόσες φορές πειραματικά σε εργαστήρια όλου του κόσμου, ο «παρατηρητής» επηρεάζει την ύλη και οδηγεί στην «κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης», που μέχρι τότε αποτελούσε μια δίνη πιθανοτήτων όπου όλες κατείχαν ίσο μερίδιο υλοποίησης σ’ετούτη τη διάσταση-δες και το περίφημο νοητό πείραμα της «γάτας του Σρέντιγκερ» με τις πολύ ενδιαφέρουσες προεκτάσεις. Άρα ο παρατηρητής διαμορφώνει την πραγματικότητα με την παρατήρησή του και το υποατομικό σωματίδιο-δομικός λίθος του υλικού κόσμου παύει, έστω και προσωρινά (καθώς ο χρόνος είναι άχρονος), να αποτελεί ενεργειακό κύμα και γίνεται ύλη, δηλαδή απτή πραγματικότητα.
 Δες εδώ και το συγκλονιστικό πείραμα της διπλής σχισμής.
 Και η σκέψη, η επιδίωξη, πόσο περισσότερο η ενεργός θέληση, διαμορφώνει την πραγματικότητα!
Μαγεία; Ω! μα ναι! Όπως κάθε επαρκώς προηγμένη τεχνολογία ελάχιστα διαφέρει από τη μαγεία. Σκέψου απλά τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου στις αυγές του 20ου αιώνα (κι ας μην πάμε πιο πίσω) αν κάποιος τολμηρός οραματιστής τού μιλουσε για τα επιτεύγματα της τεχνο-επιστήμης της τόσο άνισης ωστόσο εποχής μας…


Οπότε, αν τα παραπάνω εκπληκτικά και αποδεδειγμένα αξιώματα της Κβαντομηχανικής τα προσγειώσουμε στην πεζή και μίζερη και θλιβερά προς το παρόν μονολιθική πραγματικότητά μας, ρευστής και διαρκώς υπό διαμόρφωση (κάτι που οι κλειδοκράτορές της ΔΕΝ θέλουν να γνωρίζουμε και να ενστερνιστούμε!), τότε καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΩΣ ΠΑΓΙΩΜΕΝΗ! Αρκεί να υπάρξει μια «κρίσιμη μάζα παρατηρητών», που συμφωνούν στην αλλαγή της «αφήγησης» της λεγόμενης «πραγματικότητας» και προχωρούν στη συναισθηματική διεύρυνση και διανοητική υπέρβαση που συνιστά ένα «κβαντικό άλμα συνείδησης». Κι επειδή οι ιδέες και οι κινήσεις που συνοδεύουν την εφαρμογή τους μεταφέρονται αστραπιαία και δίχως χωροχρονικούς φραγμούς σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη (άλλη μια «μαγική ιδιότητα» του κόσμου μας που έχει και αυτή πειραματικό αντίκρισμα-δες και για τη νέα αντίληψη περί «μορφογενετικών πεδίων»), θα γίνουν γνωστές και σε πολύ μεγάλο ποσοστό του υπόλοιπου πληθυσμού. Και θα τον «μολύνουν». Όχι όμως όπως μολύνονται τα πιθηκάκια (στο γνωστό πειραματάκι) και κατά συνέπεια οι άνθρωποι, που καταλήγουν με την κοινωνική μηχανική ελέγχου των μαζικών αντανακλαστικών να συμπεριφέρονται ωσάν εκπαιδευμένες χειραγωγήσιμες μαϊμούδες...

 

Αρκεί αυτός ο «ιός» να έχει την ακατανίκητη δύναμη να σπείρει μέσα στις ατομικές συνειδήσεις των «ξενιστών» (κι άρα να αποκτήσει υπολογίσιμη συλλογική ισχύ) όλες εκείνες τις ιδιότητες που αναδεικνύουν τα δίποδα όντα σε ανθρώπινες υπάρξεις. Που θέλουν να σφύζουν από γνώση και κατανόηση, πάνω απ’όλα των πραγματικών δυνατοτήτων και προοπτικών εξέλιξής τους μέσα στο γίγνεσθαι ολόκληρου του πλανητικού τοπίου και ίσως κι έξω από αυτό, σε διαστρικές λεωφόρους που πάντοτε έλκυαν την έμφυτη ανησυχία της ανθρώπινης φύσης. Και Δύναμη, Ανεξαρτησία αντίληψης, Περιέργεια και Δέος. Για τα θαύματα της Φύσης, για το θαύμα της ύπαρξης, της «μουτζούρας» που αφήνει ο καθένας στο πέρασμά του και σε αλληλεπίδραση και συνάρτηση με τα ίχνη των άλλων μετατρέπεται στις μπογιές και τα πινέλα που μεταμορφώνουν τον κόσμο στην πιο ζωηρόχρωμη ηλιόλουστη ημέρα και την πιο καθάρια έναστρη νύχτα…
Γεμάτες συναρπαστικές υποσχέσεις!

Περιττό να πούμε, αλλά θα το κάνουμε, ότι τέτοιων ποιοτήτων και απερίφραχτης έμπνευσης και αυτενέργειας ελεύθερες υπάρξεις δεν μπορούν να συνυπάρξουν με δεσμοφύλακες, διευθυντές και μετόχους σύγχρονων στρατοπέδων, μονοπωλητές εξηγήσεων και εμπόρους δηλητηρίων για το σώμα και την ψυχή, μαγείρους και διακινητές της πληροφορίας   (oλόκληρο το σύμπαν, όπως και κάθε σύστημα έμβιων οντοτήτων, δεν είναι παρά μια δέσμη πληροφοριών ή μια κυματική συνάρτηση που έχει καταρρεύσει) και της γνώσης. Και φυσικά είναι ασύμβατες με τον παρασιτισμό και τις ασυναρτησίες μεν φονικές δε του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είτε φυσικού είτε ψηφιακού-πλαστικού χρήματος.

Οπότε, αν περιμένεις από εμένα κάποια ευχή, όσο και ου-τοπική κι αν σου φανεί (άλλωστε το’χουμε επισημάνει ότι ουτοπία δεν είναι ένας τόπος ή μια κατάσταση που δεν υπάρχει ή δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει, αλλά που δεν έχει υπάρξει ακόμα!), να ευχηθώ… ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΜΟΛΥΝΣΗ!

 ανιχνευτής