ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

" This Is England " - μια ταινία που έχει πολλά να πει!



 Οι μεγαλύτεροι μύθοι που γίνονται αποδεκτοί ως πραγματικότητα από μεγάλες ομάδες ανθρώπων βασίζονται σε στρεβλές πληροφορίες (με κρίσιμο εδώ το ρόλο της εκπαίδευσης και τα συμφέροντα που αυτή υπηρετεί) και κενά λογικής, μέσα στα οποία κατακρημνίζεται η νοημοσύνη και η αντιληπτική ικανότητα του ανθρώπου. Πληθυσμοί διαιρεμένοι και σε διαρκή αντιπαράθεση αποτελούσαν διαχρονικά το πολύτιμο ζητούμενο για τις ελίτ και τα αφεντικά στην υπηρεσία αυτών. Ο θρησκευτικός, σοσιαλιστικός  και εθνικιστικός ζηλωτής ταυτίζονται απόλυτα στις πεποιθήσεις (και συχνά στις μεθόδους τους) περί της ανωτερότητας και "καθαρότητας" της πίστης τους και της θεωρίας τους έναντι όλων των άλλων. Οι χειρότεροι κρετίνοι και συνάμα  ψυχοπαθείς είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο κόσμος οφείλει να αλλάξει σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω, τα δικά τους σχέδια, τις δικές τους φαντασιώσεις. Και ο φασισμός φοράει πολλές μάσκες, έρπει σαν φίδι μέσα από ρεύματα τέχνης, μόδες, εύηχες διακηρύξεις, σωτηριολογικά δόγματα, προπαγανδιστικές φανφάρες και ιδεολογικά καθήκοντα προς όφελος του συνόλου μα ερήμην αυτού. Και οι χειρότεροι καταπιεστές και υποτακτικοί γίνονται αυτοί που έχουν ασπαστεί άκριτα κι ευλαβικά "πειραγμένες πληροφορίες" ως αδιαμφισβήτητη έως και θέσφατη πραγματικότητα κι έχουν καταπιεστεί εσωτερικά και εξωτερικά σε βαθμό απώλειας των ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν ένα έλλογο ον. Κι έτσι πάντα θα υπάρχουν οι ανανεούμενες ορδές των θρησκόληπτων, των ιδεολογικά στρατευμένων μαριονετών, των μπάτσων, των επιστατών, των πρόθυμων να πεθάνουν και να σκοτώσουν για τα συγκλίνοντα συμφέροντα μιας επιτήδειας μειοψηφίας οικονομικών και πνευματικών εξουσιαστών...

ανιχνευτής


" Αυτή είναι η Αγγλία - This Is England (2006) "


Μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα της επί Thatcher Αγγλίας κι ενώ ο πόλεμος στα Falkland μαίνεται, ένα παιδάκι αντιμετωπίζει την απόρριψη των συνομηλίκων του αλλά γίνεται δεκτό σε μια συμμορία skinhead. Ο μικρός Shaun περνάει από το περιθώριο του σχολείου στο επίκεντρο της προσοχής μίας παρέας περιθωριακών, γνωρίζει τον κώδικα επικοινωνίας και το dress-code τους ενώ βιώνει και μία πρόωρη ερωτική εμπειρία. Όταν όμως επιστρέψει από τη φυλακή ένα μέλος με ακροδεξιές θέσεις η παρέα θα χωριστεί και οι μισοί θα κατηχηθούν σε εθνικιστικά παραληρήματα, μαζί κι ο Shaun, επηρεασμένος από τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του στα Falkland.

Ο Shane Meadows σε αυτή τη ταινία εξετάζει το θέμα του κινήματος skinhead στην Αγγλία ίσως επιφανειακά , αλλά αρκετά ρεαλιστικά μιας και είναι κατά κάποιο τρόπο αυτοβιογραφική, όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, όντας ο ίδιος σε νεαρή ηλικία μέλος ομάδας skinhead και ρατσιστής, μάλιστα δηλώνει σχετικά: “Όταν άκουσα για πρώτη φορά για το National Front(Εθνικό Μέτωπο, το ακροδεξιό νεοναζιστικό κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας) η εικόνα που σχηματίσθηκε ήταν η εισβολή από θαλάσσης των ασιατών και οι σκίνχεντ στην παραλία να μάχονται για να τους απωθήσουν. Για έναν 12χρονο αυτή είναι μια ρομαντική εικόνα. Ακολουθείς τα βήματα των προγόνων σου. Όταν είσαι 12 χρονών και ζεις σε μια φτωχή πόλη που μαστίζεται από την ανεργία και κάποιος έρθει και σου πει “αυτοί φταίνε για όλα”, το πιστεύεις. Όταν ήμουν μικρός το πίστευα και εγώ αυτό για σχεδόν 3 βδομάδες. Μερικοί το πιστεύουν ακόμα και αυτό είναι τρομακτικό.”

Δείτε την ταινία ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου