Μη σκούζεις τόσο "Μεγάλε Ποντικέ"...

Δεν θα σκέφτομαι τις σκέψεις σου.
Δεν θα παραμιλάω στους δικούς σου ρυθμούς.
Δεν θα με δεις ποτέ να σπαρταράω μέσα σε κάποιον από τους πολυπρόσωπούς σου -ισμούς.
Δεν θα με συνεπαίρνουν οι πλατιάς κατανάλωσης συγκινήσεις σου και φαντασιώσεις σου. Τα αθλητικά επιτεύγματα των "ηρώων" με τα εθνόσημα ή των πολυεθνικών συρφετών των ποδοσφαιρικών συλλόγων της αστικής κονσέρβας που μ'έχεις στριμωγμένο. Η παρελαύνουσα πολιτική κουστωδία που μεριμνάει για την ευημερία μου, η οποία υπόκειται σε "αναγκαίες" οικειοθελείς "θυσίες" από μέρους μου για να σωθούν οι χρηματοπιστωτικές λέρες σου και τα καπετανάτα των ντόπιων φυλάρχων σου που με βλέπουν σαν δουλοπάροικό τους κι όποτε χρειαστεί και ως ρουφιάνο τους. Η ανίατη παράκρουση που με θέλει ένα ακόμη κωδικό σε κάποιο σοφιστικέ mind control project, που με μετατρέπει σε εργαστηριακό προγραμματισμένο ανδροειδές. Και που ενίοτε με κάνει ν'ακούω φωνούλες μέσα στο κεφάλι μου να μου λένε ποιον θανάσιμο εχθρό πρέπει να πατήσω και ποιους κώδικες οφείλω να τηρήσω. Και που με κάνει να γυρεύω σαν θλιβερός ζήτουλας πολλά υποσχόμενους σωτήρες: σε ουράνιους ρουσφετολάγνους παραδείσους κι εξωδιαστατικές με το αζημίωτο Εδέμ, σε αστρόπλοια ημίθεων με αρχαίους συγγενικούς δεσμούς αίματος, σε ξερνοβολήματα ημιπαράφρονων εθνοπατέρων τυραννίσκων, σε ιδεολογικές διανοητικές φυλακές, σε κληρωτίδες κρατικές όπου τα μπαλλάκια με τα νουμεράκια (σαν τις σειρές αριθμών που μας μαρκάρουν σαν μοσχάρια από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέσα σε κάποια κρατική χοάνη) θα μετατρέψουν κάποιο φτωχομπινέ σε εκατομμυριούχο μπινέ...

Όχι "Μεγάλε Ποντικέ", που σκούζεις με αγωνία για την ευόδωση των ατζέντων σου και με μοχθηρία  για τις εκπομπές, τις αντένες και ακτινονοβολίες της ατέρμονης ύπνωσής μου. Μέσα από τα υπόγεια ανήλιαγα διευθυντήριά σου και τα μυστικά σου "απόρθητα φρούρια", περιστοιχισμένος από στρατιές τεχνοκρατικών ζόμπι και εκπαιδευμένων ασσασίνων και υπάκουων λακέδων σε πόστα ισχύος.
Όχι! Δεν θα με κάνεις να νιώσω ούτε στο ελάχιστο δέος στην υποψία και μόνο της παρουσίας της δικής σου και της αγέλης σου, που νομίζει ότι θα καλύπτει έναν πλανήτη σαν βαρύ πάπλωμα αδιάλειπτης χειμωνιάτικης παγωνιάς.
Όχι!
Δεν θα πάψω ποτέ να σε γελοιοποιώ και συνάμα να σε αποφεύγω σε κάθε αίσθηση προσέγγισής σου.

Κι αν με στριμώξεις σε καμιά γωνιά; Το λιγότερο που μπορείς να πάθεις είναι να σου... πατήσω την ουρά. Το περισσότερο που μπορώ να πάθω είναι να με διαγράψεις, ξέρεις εσύ!
Ε και;
Τουλάχιστον θα αιωρείται στη νοσηρή ατμόσφαιρα της πανοπτικής φυλακής σου μια δόνηση ανεμοτράγουδου που μπούκαρε λαθραία για να φυσήξει κόντρα στη ζαλούρα και την ξινίλα της κλεισούρας. Σου.

ανιχνευτής

Πες μου!

Πώς είναι δυνατόν

να'σαι αυτός

που αντί σε ανοιχτούς ορίζοντες να πετάει

βρίσκεται ακόμα αλυσοδεμένος εδώ κάτω,

κλειδωμένος μέσα σ'ένα φέρετρο στο χώμα

από τη γέννα μέχρι τον τάφο...

 " Οι άγριοι αλληλοεξοντώνονται, οι εξημερωμένοι αλληλοεξαπατώνται- κι αυτό το λένε πρόοδο του κόσμου"   Άρθουρ Σοπενχάουερ
 

Aλλά και: The Limits of Control - I Used My Imagination