Όχι για να τα μεταχειριστούν ως περιουσιακά τους στοιχεία ή για να εξασφαλίσουν και να κατοχυρώσουν τη φροντίδα στα γηρατειά. Όχι για να πραγματοποιήσουν μέσω αυτών με ψυχαναγκαστικό τρόπο τα δικά τους απωθημένα. Όχι για να υποχρεωθούν αυτά να αναπαράγουν απαράλλαχτα τα οικογενειακά ή κοινωνικά status έτσι ακριβώς όπως τα βρήκαν.
Αλλά για να συμμετέχουν στο θαύμα της ζωής και της νοηματοδότησής της και να δώσουν με την πνοή τους πνοή στην ανάσα εκείνης της αλήθειας που υψώνει τον άνθρωπο στις πιο υψηλές κορυφές κι ακόμα παραπέρα: την ελευθερία!
ανιχνευτής
ΜΑΝΑ!
Μάνα συγχώρα με
Ιέρεια εσύ μιας αρυτίδωτης λογικής.
Φορέας μιας ελευθερίας πρωτάκουστης.
Στου μεγαλώματός μου αφοσιωμένη το βωμό
μ'ορμήνεψες πως σαν ατσάλι η αλήθεια ειν'ανθεκτική
και η μόνη των θνητών σανίδα σωτηρίας.
Πόσες φορές μου μίλησες για τον έρωτα του στοχασμού.
Πόσες φορές μου μίλησες για τα οφέλη μιας ταξιδιάρας ψυχής.
Πόσες φορές όταν εγώ κυλιόμουν μίζερος στο χώμα
μ'ένα σου λόγο στα πόδια με σήκωνες ξανά.
Άγρυπνος φύλακας του ακροβάτη η φωνή σου
με γράπωσε τόσες φορές απ΄τη βουτιά στο κενό.
Κι όταν πεινούσα για ιδέες μα ξέπεφτα στο σανό
μου'στρωνες το τραπέζι των πιο συναρπαστικών συνταγών.
Λέγοντας πως αυτή η πείνα θρέφει τον άνθρωπο.
Μάνα συγχώρα με
μα φαντάζω μικρός μπροστά σου.
Όμως δεν θέλω απαρέγκλιτα να σου μοιάσω
Ούτε να πρέπει περήφανη να σε κάνω.
Μόνο
να έχει σημασία το ότι με ανέστησες εδώ
με απλόχερη στο όνομά μου κληρονομιά
της Περιέργειας το δέος
και της Αμφιβολίας τη σιγουριά.
Ακόμα και για σένανε την ίδια
όπως κάποτε μου'χες πει.
Εσένα
που ποτέ δεν με τάισες φούμαρα,
που ποτέ δεν με πότισες με μίσους χολή,
που ποτέ δεν μου φόρτωσες το βάρος
του ξεπληρώματος κάποιας οφειλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου