ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Ζωή μέσα από το θάνατο


H ζωή βρίσκει τον τρόπο να στέλνει το μήνυμά της σε αυτούς που την αντιστρατεύονται!
Αν ο θάνατος έρχεται με τη μορφή σφαίρας, πυραύλου, "έξυπνης βόμβας" ή με "αναγκαιότητα" μέτρων λιτότητας και διακηρύξεις φαυλότητας και μίσους, η ζωή πάντα βρίσκει τον τρόπο να ανθίζει, να υπερβαίνει δυσκολίες κι εμπόδια και να εκπλήσσει.
Ας κάνουμε ο καθένας, αρχίζοντας από μικρά κι απλά και μεταμορφωτικά βήματα στην καθημερινότητά του, ό,τι μπορεί. Όσοι αισθάνονται αγάπη κι ευθύνη απέναντι στη ζωή ας την προστατεύσουν και υπερασπιστούν, ώστε αυτή να κυριαρχήσει πάνω στη λατρεία της υποτίμησης και διαστρέβλωσής της και της εξάλειψής της. Οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει...εδώ και αιώνες ίσως!

ανιχνευτής

Ζωή μέσα από το θάνατο: Γεννήθηκε πρόωρο μωράκι στην Παλαιστίνη από την νεκρή μητέρα του 




Την Παρασκευή πρόωρο μωράκι ήρθε στη ζωή από την νεκρή έγκυο μητέρα του η οποία σκοτώθηκε από βομβαρδισμούς στην Λωρίδα της Γάζας (Vid) Στέλιος Μπαμιατζής

news247 Ιούλιος 26 2014 10:02

"Αυτό είναι το κοριτσάκι. Δίχως όνομα. Και δίχως μητέρα...". Έτσι ξεκινά το βίντεο του BBC και δίνει σε λίγες γραμμές το νόημα και το μέγεθος του γεγονότος.

Ακόμα τα βάσανα για το μωράκι δεν έχουν τελειώσει. Οι γιατροί του δίνουν 50% πιθανότητες για να ζήσει και υποστηρίζεται μηχανικά. Το ιατρικό προσωπικό ότι ήταν να κάνει το έκανε, βγάζοντας το μωράκι από το νεκρό σώμα της μητέρας του.
Ένας γιατρός δηλώνει λυπημένος και θυμωμένος μαζί.
"Το αισθάνομαι σαν να είναι δικό μου", λέει στην κάμερα.

Το είδαμε στο ΔΉΘΕΝ (και νιώσαμε μια περίεργη αίσθηση, ανάμεικτη από μεγάλη πικρία κι απέραντη γλυκύτητα...)

Διαβάστε κι αυτό: Νέα επίθεση του Ισραηλινού στρατού σε σχολείο στη Γάζα, νέα Mega-προπαγάνδα : Τουλάχιστον 16 Παλαιστίνιοι, μεταξύ τους και 7 παιδιά έχασαν τη ζωή τους στη χθεσινή, νέα, επίθεση του Ισραηλινού στρατού σε σχολείο στη Γάζα, το οποίο είχε μετατραπεί σε καταυλισμό των Ηνωμένων Εθνών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου