ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Τα βοθροκάναλα των νταβατζήδων αυξήσεις στα διόδια είδαν μόνο στη ...Βραζιλία

Η Φωτογραφία από την αντίδραση των βραζιλιάνων για τις αυξήσεις στα διόδια

Πάνε 4 χρόνια που ξεκίνησε ένα ακόμα μεγάλο κόλπο της διαπλοκής αυτή την φορά στους εθνικούς δρόμους. Με τις συμβάσεις παραχώρησης στους μεγάλους εργολάβους. Διόδια ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια ανά 30 χιλιόμετρα, με συνεχείς αυξήσεις φωτιά σε δρόμους έτοιμους και χρυσοπληρωμένους από τον ελληνικό λαό εδώ και χρόνια. Τα καθεστωτικά  ΜΜΕ ελάχιστα κάνουν λόγο –ειδικά το Mega για ευνόητους λόγους έχει αποσιωπήσει εντελώς το θέμα- για την μεγάλη ληστεία με τα διόδια που γίνεται σε βάρος του ελληνικού λαού.

Και αυτή η ληστεία έγινε ολοφάνερη όταν ο υπουργός υποδομών Μ. Χρυσοχοϊδης αναγκάστηκε στην βουλή να δημοσιοποιήσει τα έσοδα των πέντε κοινοπραξιών που διαχειρίζονται τους οδικούς άξονες για το χρονικό διάστημα από το 2008 μέχρι τον Οκτώβριο του 2013 επιβεβαιώνοντας το τεράστιο  δικομματικό σκάνδαλο των συμβάσεων.

Σύμφωνα, λοιπόν με τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, οι πέντε κοινοπραξίες εισέπραξαν το ανωτέρω χρονικό διάστημα τα παρακάτω ποσά:


- Ολυμπία Οδός (Ελευσίνα- Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος- Τσακώνα): 435.623.473,07 ευρώ.

- Νέα Οδός (Αντίρριο-Ιωάννιναα, Χαλκίδα): 441.841.638,94 ευρώ
- Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου (Μα λιακός-Κλειδί): 315.362.259.74 ευρώ
- Μορέας (Κόρινθος-Τρίποληη- Καλαμάτα, Λεύκτρο-Σπάρτη): 149.249.153,61
- Κεντρική Οδός (Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδος): 31.508.913,30

Για το σχηματισμό ολοκληρωμένης εικόνας θα πρέπει να συνυπολογισθεί ότι το προϋπολογισθέν συνολικό κόστος κατασκευής των  πέντε οδικών αξόνων ανέρχεται σε 7 δισ. ευρώ και η διάρκεια παραχώρησης των συμβάσεων έχει επεκταθεί μέχρι το 2041. Με βάση τα ιστορικά δεδομένα της περιόδου 2008- 2013 (έσοδα περίπου 1,5 δισ. ή ετήσια έσοδα 250 εκατ. ευρώ) τα έσοδα για την περίοδο 2014- 2041 προβλέπεται να ανέλθουν σε 7 δισ. ευρώ.

Καπιταλιστικός παράδεισος με δημόσια κρατική επιχορήγηση..

Στοιχεία γ' αυτή μας την ανάρτηση αντλήσαμε από  το Βαθύ κόκκινο


To διαβάσαμε στον Ιωνάθαν μέσω ΓΡΕΚΙ
Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)