ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Δηλώσεις μέσα στη ζοφερή μεγάλη νύχτα του "γραικυλισμού"



Δηλώσεων του Όλι Ρεν συνέχεια, κι ως συμπλήρωμα στο άρθρο του ανιχνευτή "η χειρότερη Κατοχική δύναμη της χώρας είναι ίσως η...ξεφτίλα!" , όπου επιχείρησε να φωτίσει απ'όλες τις πλευρές την ωμή δήλωση του πρώτου: "Οι Έλληνες απέδειξαν πως οι λαοί μπορούν να προσαρμοστούν στα προγράμματα λιτότητας".
 Επίσημες δηλώσεις από τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής -Κομισιόν- και των χρηματοπιστωτικών δουλοκτητικών που έρχονται κι ως επιβεβαίωση. Υπέρ όλων όσων λένε ότι όλες πια οι δηλώσεις, εξαγγελίες και μεθοδεύσεις δεν απευθύνονται σε άτομα με υψηλές κοινωνικές αξίες, ανεξαρτησία βούλησης κι αυτονομία αντίληψης. Αλλά, εν μέσω και των "πληρεξούσιων"-καθρέφτη του, σ'ένα λαό που μετατρέπεται σε "πολτό", στους σκυφτούς κι αποσβολωμένους κατοίκους ενός τόπου που δικαίως τούς πρέπει να αναγνωρίζονται ως "γραικύλοι" κι ως αξιοκαταφρόνητοι νεο-ραγιάδες!

 Τι άλλο στυγνό κι ενδεικτικό μιας απόλυτα συγκεκριμένης νοοτροπίας της απολυταρχικής οικονομικής ολιγαρχίας, δήλωσε ο κ. Όλι Ρεν; Σε απάντησή του σε ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε πως το κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους άργησε, ώστε να προλάβουν να σωθούν οι τράπεζες οι εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα! 

Τι εκπληκτική "ευρω-αλληλεγγύη" μεταξύ των κρατών-μελών! Οι "Εταίροι μας!". Πόσο διαστροφικά άστοχος προσδιορισμός για τους αποδεδειγμένα πλέον εχθρούς της αυτοδιάθεσης των ευρωπαϊκών λαών, που δεν δίνουν ευρώ τσακιστό για τις "μεταρρυθμίσεις", την "ανάπτυξη" και τον "εκσυγχρονισμό" του νεοελληνικού προτεκτοράτου και κάθε αποικίας τους εντός κι εκτός ευρωπαϊκού εδάφους. Που δεν τους ενδιαφέρει στο ελάχιστο η όποια "ευημερία" του νεοέλληνα, αλλά μόνο η διάσωση κι ευημερία των τραπεζικών παρασιτικών ομίλων.

Κι ένας λαός σε πλήρη σύγχυση κι αφασία. Που, χωρίς να έχει ηττηθεί σε κάποια στρατιωτική αναμέτρηση, έχει φτάσει πια στο σημείο να απειλείται σοβαρά η ίδια η επιβίωσή του. Όσο "λίπος" κι αν υπάρχει ακόμα στο πετσί στρωμάτων της νεοελληνικής κοινωνίας. Απειλούμενος κι από την εσκεμμένα δουλικότατη υποταγή των "μονόδρομων" των κυβερνήσεών του στα διεθνή τοκογλυφικά λόμπυ. Κι από τον χλευασμό ή αποσιώπηση -ας είναι καλά τα ΜΜΕ- όποιας εναλλακτικής και μαχητικής αντι-πρότασης, έστω και εμπεριστατωμένης σοβαρής κριτικής, μπορεί να υπάρξει. Κι αφού εδώ και δεκαετίες  πρώην και νυν κυβερνητικά στελέχη και "παρατρεχάμενοι" φρόντισαν να απογυμνώσουν τη χώρα από βασικές δομές και να διαφθείρουν τους πολίτες-πελάτες τους, επιδόθηκαν σε πάρτυ δισεκατομμυρίων υπεξαίρεσης και κατάχρασης δημόσιου πλούτου. Και τζογάρισαν τα αποθεματικά των ταμείων σε "τοξικά ομόλογα".. 
 Και τώρα στέλνουν το λογαριασμό στο ραγιά. Στο λαό.
Είτε σε αυτούς που έστησαν μια ζωή με δανεικά και ρουσφέτια κι έφταιξαν παντιοτρόπως. Είτε σε αυτούς που δούλευαν έντιμα σε όλη τους τη ζωή και πλήρωναν ανελλιπώς τους φόρους τους. Είτε σε όσους συνειδητά είχαν διαχωρίσει όσο μπορούσαν τη ζωή τους από τις λειτουργίες, τα πρότυπα και το κούφιο σαν το "πρόγραμμα διάσωσης" lifestyle του συστήματος.

 Στο λαό.
Αυτόν που η όποια ατομική ιδιοκτησία του, με κερασάκι στην τούρτα της αρπαγής τα σπίτια των ανθρώπων και αρχικά των πιο ευάλωτων κοινωνικά, παραδίδεται βορά στα σαγόνια της "ευημερίας" των αριθμών. Αυτόν που τα νεότερα σε ηλικία μέλη του και πιο ελπιδοφόρα για το μέλλον του τόπου, αναγκάζονται να μεταναστεύουν αηδιασμένα και κατά κύματα. Αυτόν που η νεολαία του στερείται κάθε πλέον προοπτικής και δέχεται συμβιβαστικά να συρθεί σε "κοινωφελή" μοντέλα και πακέτα ωμής κολιγοποίησης, «Ωφελούμενοι» δουλοπάροικοι, με 5μηνες-6μηνες συμβάσεις των 400-500 το πολύ ευρώ, χωρίς ψιχίο κοινωνικών συμβολαίων, Κοινωφελής, ενοικιαζόμενη εργασία: Το νέο κοινωνικό μοντέλο εργασιακής εκμετάλλευσης και ο ρόλος των ΜΚΟ ως σύγχρονα δουλεμπορικά με τη ΓΣΕΕ ένα απ'αυτά. Και μετά τη λήξη της σύμβασης να έρχεται η κόλαση της ανασφάλειας και μόνιμης ομηρίας.
Αυτόν που μετατρέπουν σε χαρατσοεισπράχτορα των συνανθρώπων του: ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΑΝΕΡΓΟΥΣ.
Αυτόν που για να μετακινηθεί στις πόλεις ή προς τα χωριά οφείλει -σε πόσους οφείλει τελικά;- να πληρώνει, υπό συνθήκες εφιαλτικής αυξανόμενης ανέχειας,  πανάκριβα εισιτήρια στα ΜΜΜ και να αντιμετωπίζει και τους όλο ζήλο "χαρατζίδες"-...και τα σκυλιά ξεχύθηκαν στους δρόμους...
Αυτόν που για να μετακινείται στους χιλιοπληρωμένους απ'τους καιρούς των παππούδων του δρόμους του τόπου του, είναι αναγκασμένος να περνάει από διαδοχικούς κι αμέτρητους σταθμούς υπεραυξημένων διοδίων - μια τεράστια απάτη σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος και υπέρ κρατικοδίαιτων εγχώριων και δωροδοκούντων διεθνών μεγαλο-εργολάβων- και παρά τα ήδη τσουχτερά τέλη κυκλοφορίας: Αμόκ αυξήσεων στις τιμές των διοδίων, όπου δημιουργούνται νέα διόδια ακόμη και σε εναλλακτικούς παράδρομους εθνικών οδών!

Μια δαντική ατμόσφαιρα!
Όπου το "κλειδί για την επιτυχία της χώρας" δεν είναι ούτε τα μυξοκλάματα και οι πένθιμες δικαιολογίες "γραικύλων", ούτε "το πρωτογενές πλεόνασμα". Αλλά η δημιουργία πλεονάσματος αισθητικής, αιδούς, σθένους, αφοβίας κι έμπνευσης!
Η μαζική κι αλληλοϋποστηριζόμενη όλο και πιο μαζική άρνηση πληρωμής κάθε πλέον μορφής φόρων και χαρατσιών.
Και η αυτο-οργάνωση σε κάθε σχεδόν γειτονιά αν είναι -και είναι!- δυνατόν, παρακάμπτοντας και αγνοώντας όλες τις κομματικές και παρακομματικές, σκόπιμα και μη, "κοιμωμένες", εθελοτυφλούσες ιδεολογίες και προσκυνημένες φράξιες. Μέσα από ζωντανές, εξελισσόμενες και με ξεκάθαρες στοχεύσεις δομές και κινήματα, που πατούν στέρεα πάνω στη "μπετόν αρμέ βάση" της αλληλεγγύης κι ενότητας. Και ζυμώνονται και διεκδικούν μέσα από και μέσα σε καθαρά εξεγερσιακές διαδικασίες κι όχι σε ανούσιες πορείες έως πλατείες και κοινοβούλια και μετά για καφέ!

Ώστε να λάμψει αφυπνιστικά και τρομαχτικά για κάθε χαρτοφυλάκιο μετοχών, λαμόγιο και ληστή η διεκδίκηση της ψυχικής και υλικής αυτονομίας κι ανεξαρτησίας. Με την οικονομία ως εργαλείο συναλλαγών κοινωνικού πρωτίστως προσδιορισμού κι όχι ως θεότητα των πονηρών κι αυτοσκοπό όλων.
 Αλλιώς οι λαοί, όπως κι αυτός, θα υπόκεινται μέχρι σημείου μη αναστρέψιμης εξαχρείωσής τους, σε αυτού του είδους την εμμονή των "Εταίρων"και των όρνιων τους στις "Αρχές του Δικαίου":
Το 98% της βοήθειας πάει στους πιστωτές και  Σοκ από New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...(ή "οι δανειστές χρηματοδοτούν τον εαυτό τους!")


Και παραφράζοντας ένα γνωστό δίστιχο ή δύστυχο, έτσι όπως κατάντησε ο τόπος ελέω εξωπραγματικής φαυλοκρατίας, δωσιλογισμού και ραγιαδισμού:

" Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
  παρά μέσα σ'ένα ATM* σκλαβιά και φυλακή"

* ανάληψης ψυχών, φυσικών πόρων χωρών και των ανθρώπων τους για να ριχτούν μέσα στα σύγχρονα δουλεμπορικά..

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου