" Mμμμ! τι φάση! Αφού ορμήσαμε σαν τους Ούνους του κερδοσκοπικού Αττίλα πάνω στους συγκεντρωμένους στην πλατεία Αντι-Συντάγματος, φτιαχτήκαμε τα μάλα μετατρέποντάς την με τα προηγμένα χημικά μας σε θάλαμο του Άουσβιτς για....φορά-ουπς! έχουμε χάσει το μέτρημα! Στη συνέχεια ξεδώσαμε παίζοντας "ροπαλόσφαιρο" με το κεφάλι ενός Τούρκου πολιτικού πρόσφυγα, τον βαρέσαμε με την ψυχή μας-έχουμε κι εμείς ψυχή! του περάσαμε χειροπέδες κι όταν είδαμε ότι λιποθύμησε τον παρατήσαμε να στάζει τούρκικο αίμα στο δρόμο για να ασχοληθούν μαζί του αυτοί οι πονόψυχοι ξενέρωτοι διασώστες, που τις αρπάνε κι αυτοί καμιά φορά άμα ανακατεύονται πολύ μες στα πόδια μας.
Όταν κι αν συνέλθει στο νοσοκομείο θα του προσάψουμε και τις κατηγορίες καρμπόν για "αντίσταση κατά της αρχής-δεν έχουν μάθει ακόμα ότι πρέπει να τις τρώνε σιωπηλά; διατάραξη κοινής ησυχίας" κτλ. Στη συνέχεια είπαμε να κάνουμε ομαδικά και συντεταγμένα-δεν παίρνει κανέναν μας να ξεκόψει απ'το κοπάδι κι έναν περίπατο μπας και παίξουμε και με κανένα άλλο κωλόπαιδο που τόλμησε να κατέβει στους δημόσιους δρόμους των εθνικών εργολάβων μας και να διαταράξει την ησυχία νεκροταφείου που επιθυμούν οι εργοδότες μας. Όπως κατεβαίναμε όλο το ασκέρι μας την Ερμού, νιώθαμε ότι οι περαστικοί θα μας έβλεπαν με δέος ανάμεικτο με φόβο, έτσι επιβλητικούς μες στις στολές και με τα κράνη, τις ασπίδες και τις προεκτάσεις του έννομου κράτους στα χέρια μας και νιώθαμε μια ανομολόγητη...διέγερση! Όταν φτάσαμε στο σταθμό Μοναστηρακίου, μπουκάραμε και ρίξαμε κι εκεί μέσα κάτι ψιλοχημικούλια-το'χουμε ξανακάνει και στο μετρό στο Σύνταγμα σ'εκείνο το αλησμόνητο πάρτυ του Ιούνη του 2011, αλλά δεν μας πέρασε από το...πώς το λένε; α! "μυαλό" πως μπορεί και να βρισκόταν ξέμπαρκος εκεί κάνας ηλικιωμένος ή κάνα παιδί με τους γονείς του ή καμιά εγκυμονούσα και να τους ανακάτευε λιγάκι η μυρωδιά, ή να πανικοβάλλονταν και να έπεφταν στις σκάλες ή να πάθαιναν καμιά ανακοπή. Ομολογούμε πως ήθελε κότσια να ορμήξει καταπάνω μας ένα μαυροφορεμένο κωλόπαιδο κραδαίνοντας μια ξυλάρα να! τρομάξαμε λιγάκι. Τέλοσπάντων, κατεβήκαμε όλοι παρεούλα και ως την αποβάθρα του τρένου κι ενώ οι αναμένοντες επιβάτες σίγουρα θα μας ατένιζαν με αυτό το τόσο διεγερτικό δέος! Άραγε θα ήταν νόμιμο αν πιάναμε κανέναν ταραξία και τον πετούσαμε στις ράγες; Όχι τίποτε άλλο, να γλιτώσουμε και τη δικαιοσύνη από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες! Δεν πειράζει! Βγήκε το τίμιο μεροκάματο και σήμερα! Την επόμενη φορά μπορεί να περάσουμε και καλύτερα!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου