ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Διαρροή τοξικών στο λιμάνι του Πειραιά - Συγκέντρωση/παρέμβαση αντιπληροφόρησης & αλληλεγγύης: Δευτέρα 23/12 στις 12.00 στον ΗΣΑΠ Πειραιά


Διαρροή τοξικών στο λιμάνι του Πειραιά - Συγκέντρωση/παρέμβαση αντιπληροφόρησης & αλληλεγγύης: Δευτέρα 23/12 στις 12.00 στον ΗΣΑΠ Πειραιά

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΣΚΟΡΠΟΥΝ ΤΟΞΙΚΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ενημέρωση - κάλεσμα προς όλες τις οριζόντιες, αυτοοργανωμένες συλλογικότητες αγώνα.

Την Τετάρτη 11 Δεκέμβρη, στο λιμάνι του Πειραιά, υπήρξε διαρροή τοξικών ουσιών από κοντέινερ που περιείχαν μεγάλες ποσότητες ρυπογόνου χώματος, στο πλοίο «Ραβένα». Το φορτίο αυτό είχε φτάσει στον Πειραιά τις προηγούμενες μέρες από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με το πλοίο «Πάρης», έχοντας τελικό προορισμό την Κίνα. Πρόκειται για την διαδρομή που ακολουθείται για την απομάκρυνση των τοξικών αποβλήτων που παράγονται από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες στη Χαλκιδική.
Παρά τη σοβαρότητα του γεγονότος, οι κρατικοί φορείς επιχείρησαν τη συγκάλυψή του. Δεν εξέδωσαν καμία ανακοίνωση και δεν έδωσαν οποιοδήποτε στοιχείο σχετικά με την προέλευση και τους ιδιοκτήτες του τοξικού φορτίου. Ωστόσο μετά την άρνηση απόπλου από τον πλοίαρχο για την προστασία του πληρώματος και την αποφυγή ρύπανσης των θαλάσσιων υδάτων, την εξέταση του τοξικού φορτίου και την διαδικασία καθαρισμού του πλοίου που ακολούθησε, το γεγονός έγινε γνωστό μέσα από δημοσιεύματα στα οποία στοχοποιείται η πολυεθνική εξορυκτική εταιρία Eldorado Gold. Η συγκεκριμένη εταιρία είναι μητρική της εταιρίας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ που ευθύνεται μαζί με το ελληνικό κράτος για τη γιγαντιαία καταστροφή που συντελείται στο όρος Κάκκαβος της Β.Α. Χαλκιδικής, τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής και την επιχείρηση τρομοκράτησης των κατοίκων της, για την εγκατάσταση ανοιχτού μεταλλείου εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές.

Η διαρροή τοξικών αποβλήτων στο λιμάνι του Πειραιά αποτελεί ένα ακόμα «ατύχημα» των λεηλατικών μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Πλήθος τέτοιων «ατυχημάτων» έχουν συμβεί στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, σε περιοχές της Χαλκιδικής και ευρύτερα της βόρειας Ελλάδας το προηγούμενο διάστημα.

Για την κατάδειξη αυτού του γεγονότος και στο πλευρό του ανυποχώρητου αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής, η Συντονιστική Συνέλευση καλεί σεσυγκέντρωση – παρέμβαση αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης τη Δευτέρα 23 Δεκέμβρη 2013, στο σταθμό ΗΣΑΠ του Πειραιά, στις 12 μ.μ.


Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης
στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής
Από NEGROROJO


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου