.jpg)
(από τον ανιχνευτή)
Μισοζεσταμένη στο χέρι μπίρα και σώριασμα σε πλαστική καρέκλα στο μικροσκοπικό μπαλκόνι του πολυώροφου σπιρτόκουτου. Δειλά μα σταθερά ο ήλιος γέρνει στο κοιμητήριό του κι απόψε...
Εσωτερικοί τριγμοί αναπόλησης βολικότερων περασμένων (να'ναι καλά κι εκείνος ο γενικός γραμματέας απ'το χωριό της μάνας σου που σε τακτοποίησε σε εκείνη τη θεσούλα). Μυρμηγκιάσματα προσμονής χειρότερων μελλούμενων από τη σημερινή σφαγή, που ευτυχώς δεν σε έχει ξεκάνει τελείως, αν και ο μισθός έχει ευνουχιστεί περισσότερο κι από φύλακα του χαρεμιού του αγαπημένου σου σουλτάνου τηλεαστέρα. Σκόπιμη αποβολή οποιουδήποτε ίχνους στοχασμού, με φόντο την απέναντι μπουγάδα στο σχοινί. Πιτσιρικάδες με στρατιωτικά κουρέματα κλωτσάνε τη μπάλα στο διπλανό παρκάκι, ξεφωνίζοντας και βλαστημώντας. Κοπελίτσες σουλατσάρουν χαχανίζοντας στο δρόμο, πασχίζοντας με την άκρη του ματιού να συλλάβουν κάποιο λάγνο αντρικό βλέμμα.
Με μικρές, χαλαρές, τελετουργικές κινήσεις άναμμα τσιγάρου. Προσγείωση ροχάλας με αναθυμιάσεις μπίρας κάτω στο πεζοδρόμιο, χωρίς να τσεκάρεις αν το διέσχιζε κανένας περαστικός.
Πώς σκοτώνεις την κυριακάτικη ραστώνη; Μπούχτισες ακόμα κι εσύ από την τηλεπλήξη.
Μήπως ξεφύλλισμα εκείνου του βιβλίου, που σου δάνεισαν εδώ και μήνες, μα εσύ ακόμα; Δεν βαριέσαι! Η (αυτο)συγκέντρωση του διαβάσματος δεν ήταν ποτέ το φόρτε σου.
Σχέδια για βραδινό ξεπόρτισμα, λοιπόν.
Ίσως στο γνωστό μπαράκι, ίσως κάνα σινεμά. Με τη γνώριμη παρέα. Που σα να σου περνά απ'το μυαλό και η υποψία πως η παρέα, που ως τώρα "σκοτώνατε μαζί την ώρα", κατάντησε μια προβλέψιμη περιφερόμενη ανία. Και τα φράγκα μετρημένα πια κουκιά. Ευτυχώς που δεν έχεις γυναίκα, παιδιά και σκυλιά. Αλλά και οι γνωστοί σου οικογενειάρχες, με τόσα προβλήματα πια, δεν ξεκουνάνε κι αυτοί καθόλου. Και τι να κάνουν άλλωστε, νοικοκυραίοι άνθρωποι; Ας τρέξουν όσοι δεν κάθονταν ποτέ στ'αυγά τους και τους τρώει το κεφάλι τους!
Κάτι πήρε τ'αυτί σου για μια πορεία σήμερα στο κέντρο της πόλης, ενάντια λέει στη διάλυση ολόκληρης της κοινωνίας. Ναι, αλλά να πας και να μπλέξεις σε καμιά φασαρία; Άλλωστε εσύ κρατάς ακόμα, κουτσά στραβά. Ας βγάλουν οι άλλοι το φίδι απ'την τρύπα. Και κάτι σου σφύριξε ο φοιτητής γείτονάς σου για εκείνη τη λαϊκή μάζωξη στην πλατεία-σήμερα ή αύριο είπε;- με την ανοιχτή λέει συζήτηση πάνω στην"εφιαλτική καθημερινότητα του κόσμου", όπως το έθεσε ο σπουδαγμένος φανφαρόνος. Δεν φτάνει που λουζόμαστε τα προβλήματα, θα τα συζητάμε κιόλας με τις ώρες στις πλατείες με ένα σωρό αγνώστους; Ας περιμένουν τις επόμενες εκλογές όλοι!
Ουφ! Δεν βαριέσαι τελικά! Πού να πηγαίνει πια κανείς και τι πραγματικά μπορεί να κάνει! Τίποτα καλύτερο λοιπόν από μία μισοζεσταμένη, έστω, μπίρα και κάνα cd με καψουροτράγουδα μπας και "ανεβείς" λιγάκι. Σ'ένα μικροσκοπικό μπαλκόνι με μία κάποια, έστω μίζερη, θέα(ση).
Όπως κι ολόκληρη η ζωή(;) σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου