ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2023

Περί των "green big businesses" των ανεμογεννητριών (volume 2)

{ Άμεση η σύνδεση: Περί των "green big businesses" των ανεμογεννητριών (volume 1) }

video από youtubeAbandoned Wind Farm in the Oklahoma Panhandle: Revisited 2021 ("Εγκαταλελειμμένο αιολικό πάρκο στην Οκλαχόμα Panhandle: Επανεξετάστηκε το 2021" )

Πλανήτης Γη υπό επίθεση: Πώς οι ανεμογεννήτριες καταστρέφουν ήσυχα τον πλανήτη που αγαπάτε!

"Οι τουρμπίνες που γερνούν δεν είναι απλώς ένας αισθητικός εφιάλτης. συνιστούν επίσης σοβαρές περιβαλλοντικές απειλές. Καθώς η δομική τους ακεραιότητα αποτυγχάνει, υπάρχει κίνδυνος διαρροής λαδιού, πιθανής κατάρρευσης ή ακόμα και έκρηξης πυρκαγιάς. Ωστόσο, παρά τους σοβαρούς αυτούς κινδύνους, πολλοί αφήνονται να σαπίσουν λόγω του υψηλού κόστους απομάκρυνσης και ασφαλούς απόρριψης."

Πλανήτης Γη υπό επίθεση: Πώς οι ανεμογεννήτριες καταστρέφουν ήσυχα τον πλανήτη που αγαπάτε! Στην προσπάθειά μας για βιώσιμη ενέργεια, δημιουργήσαμε, κατά ειρωνικό τρόπο, μια τεράστια οικολογική ωρολογιακή βόμβα – ο κόσμος μας είναι γεμάτος με γερασμένες ανεμογεννήτριες που σιγά σιγά μετατρέπονται σε περιβαλλοντικούς κινδύνους. Αυτοί οι γίγαντες, που κάποτε διαφημίζονταν ως φάροι ενός πράσινου μέλλοντος, στέκονται ως μονόλιθοι σε αποσύνθεση, σύμβολα ενός ονείρου που χάθηκε.

Έχοντας εξαντλήσει τη λειτουργική τους διάρκεια ζωής των δύο περίπου δεκαετιών, κάθονται εγκαταλελειμμένα, χωρίς οικονομικά βιώσιμο μέσο ανακύκλωσής τους. Η κατάφυτη γη και οι κρυστάλλινες θάλασσές μας, που φιλοξενούν σχεδόν οκτώ δισεκατομμύρια ψυχές, είναι τώρα οι χώροι χωματερής για αυτά τα πεσμένα μεγαθήρια.


Αφιερώστε ένα λεπτό, αγαπητέ αναγνώστη, για να φανταστείτε το κολοσσιαίο βάρος αυτής της κρίσης. Μέχρι το έτος 2050, θα δημιουργούνται 43 εκατομμύρια τόνοι απορριμμάτων λεπίδων κάθε χρόνο . Αυτό ισοδυναμεί με το να πετάμε 215.000 ατμομηχανές ετησίως! Είναι μια τερατώδης ροή απορριμμάτων που πρόκειται να στοιχειώσει το μέλλον μας. Και καθώς βαδίζουμε προς την αλλαγή του αιώνα, με εκτιμώμενο παγκόσμιο πληθυσμό άνω των 11 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο πιεστικό.

Ωστόσο, υπάρχει μια ορισμένη ειρωνεία εδώ. Οι κορυφαίοι κόμβοι πληθυσμού έως το 2100 – Ινδία, Νιγηρία, Κίνα, ΗΠΑ, Πακιστάν, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ινδονησία, Αιθιοπία, Αίγυπτος, Τανζανία– δεν είναι καν οι κύριοι ένοχοι. Είναι τα πλουσιότερα, λιγότερο πληθυσμιακά έθνη όπως η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Ιαπωνία και η Ρωσία που έχουν τη μερίδα του λέοντος στην ευθύνη.

Οι τουρμπίνες που γερνούν δεν είναι απλώς ένας αισθητικός εφιάλτης. συνιστούν επίσης σοβαρές περιβαλλοντικές απειλές. Καθώς η δομική τους ακεραιότητα αποτυγχάνει, υπάρχει κίνδυνος διαρροής λαδιού, πιθανής κατάρρευσης ή ακόμα και έκρηξης πυρκαγιάς. Ωστόσο, παρά τους σοβαρούς αυτούς κινδύνους, πολλοί αφήνονται να σαπίσουν λόγω του υψηλού κόστους απομάκρυνσης και ασφαλούς απόρριψης.

Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστεί ο παροπλισμός, η αποκατάσταση και η ανακύκλωση αυτών των ανεμογεννητριών – μια ευθύνη που βαρύνει ακριβώς τους ώμους των κυβερνήσεων που κάποτε επιδότησαν με ενθουσιασμό το σχεδιασμό και την κατασκευή τους. Αυτά τα ίδια έθνη πρέπει τώρα να εργαστούν επιμελώς για να μετριάσουν τις επιπτώσεις και να αποτρέψουν μια περιβαλλοντική καταστροφή.

Για να προσθέσουμε προσβολή στον τραυματισμό, αυτά τα αιολικά πάρκα, που βρίσκονται συνήθως σε περιοχές με αξιόπιστα μοτίβα ανέμου, κατηγορούνται ότι καταστρέφουν « αξιοθρήνητα » παρθένα τοπία λόγω των εκτεταμένων απαιτήσεων σε έκταση. Υπάρχει μια αυξανόμενη δημόσια κατακραυγή για αυτές τις κάποτε δοξασμένες κατασκευές, με τις κατηγορίες για αντιαισθητικότητα, ηχορύπανση και περιβαλλοντικούς κινδύνους να γίνονται όλο και πιο συχνές.

Τόσο ισχυρή είναι η δυσαρέσκεια του κοινού που μόνο το 2023, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν μάρτυρες 24 απορρίψεων έργων ανεμογεννητριών και ισάριθμων απορρίψεων για ηλιακά έργα. Αυτή η απόρριψη δεν είναι μοναδική για τις Πολιτείες. Ακόμη και στην Ευρώπη, χώρες όπως η Σουηδία εγκαταλείπουν τις φιλοδοξίες τους για την πράσινη ενέργεια, επικαλούμενοι την ανάγκη για ένα πιο «σταθερό σύστημα ηλεκτρισμού ».

Το ενεργειακό τοπίο αλλάζει δραματικά. Χώρες όπως η Ολλανδία, η Τσεχία και η Ελλάδα αναγνωρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα ότι οι ανάγκες τους σε ηλεκτρική ενέργεια δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Επιστρέφουν στα ορυκτά καύσιμα, με ορισμένα έθνη, όπως η Σουηδία, να επιλέγουν να υιοθετήσουν εκ νέου την πυρηνική ενέργεια.

Πράγματι, το πράσινο όνειρο καταρρέει. Η Σουηδία έχει επίσης καταργήσει τις κρατικές επιδοτήσεις για ηλεκτρικά αυτοκίνητα και plug-in υβριδικά. Και ας μην ξεχνάμε τα σιωπηλά θύματα αυτής της φιλοδοξίας της πράσινης ενέργειας – χώρες όπως το Baotou στην Εσωτερική Μογγολία, η Βολιβία και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό όπου η εξόρυξη και η επεξεργασία ορυκτών για ανεμογεννήτριες, ηλιακούς συλλέκτες και μπαταρίες EV λαμβάνει χώρα, συχνά υπό κινεζικό έλεγχο.

Η Γερμανία, κάποτε κορυφαίος υποστηρικτής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, έχει στραφεί στους γείτονές της για παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, έχοντας κλείσει τους τρεις τελευταίους εναπομείναντες πυρηνικούς σταθμούς της.

Θα ακολουθήσουν τα βήματα της Σουηδίας και θα επανεξετάσουν την πυρηνική ενέργεια;

Μόνο ο χρόνος θα δείξει.

Τελικά, η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να ενωθεί για να αντιμετωπίσει το πιεστικό ζήτημα του παροπλισμού και της ανακύκλωσης των ανεμογεννητριών. Ουσιαστικά θα πρέπει όλοι μας να πιέσουμε προς την κατάργηση τους… Για να επιτύχουμε πραγματικά ένα βιώσιμο μέλλον, πρέπει να βρούμε άλλες, υπεύθυνες και ασφαλείς μεθόδους διάθεσης για την υποδομή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Το κυριότερο όμως θα πρέπει να ασχοληθούμε με την ενέργεια που παρέχει η ίδια η φύση και η Δημιουργία και να εφαρμοστούν επιτέλους τεράστιες επιστημονικές ανακαλύψεις που θα μας επιτρέψουν να έχουμε ελεύθερη και προσφιλή στο περιβάλλον ενέργεια….

Αυτή όμως τώρα είναι η σκοτεινή μας πραγματικότητα, αγαπητοί αναγνώστες, μια απόδειξη των απρόβλεπτων συνεπειών των αποφάσεων της ελίτ.

Καθώς παλεύουμε με αυτές τις προκλήσεις, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο – οι άνεμοι της αλλαγής έχουν φυσήξει και φέρουν μια προειδοποίηση που δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε.

Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου