ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

Για την απώλεια και την κατάντια ή την κατάντια της απώλειας

Για αυτούς που καλή τη πίστει σε ψυχαναγκαστικά, εκβιαστικά αφηγήματα έπραξαν το αδιανόητο στον εαυτό τους. Που πιστεύουν ότι δεν βλέπουν κι αγνοούν πεισματικά τα μάτια τους. Που πίστεψαν και πιστεύουν ότι ο κόσμος αλλάζει με προσευχές, ευχολόγια και ψηφοφορίες. Που οι συνειδήσεις τους αποτελούν ανάλογα μεγέθη, ή ποσά, με παροχολογίες και ψίχουλα -σαν τις χαντρούλες, τα βραχιολάκια και παρεμφερή "δωράκια" που πρόσφεραν οι "πολιτισμένοι" κατακτητές στους έκθαμβους ιθαγενείς μέχρι να τους κλέψουν τα πάντα και να τους εξαλείψουν- τα οποία τους διατηρούν σε βαθύ ύπνο. Που υπεραμύνονται της εθελούσιας δουλείας τους και της κακομοιριάς που τη χαρακτηρίζει. Που επιλέγουν παθητικά τα ψέματα γιατί διδάχτηκαν από πολύ νωρίς  να δαιμονοποιούν, να αποστρέφονται τις αλήθειες. Που η πραγματικότητά τους είναι μονόδρομος σε ένα σύμπαν άπειρων πιθανοτήτων. Που νιώθουν ανακούφιση με τη μετριότητα ή ανικανότητα των ηγετών τους, ως αδιάψευστου καθρέφτη των εαυτών τους. Που πείστηκαν να ανακηρύξουν τη μιζέρια σε ύψιστη αρετή. Που συμβιβάστηκαν με την πνευματική ακινησία και την κλάψα που τη συνοδεύει και παραδόθηκαν στη νοσηρή λαγνεία του θανάτου, απορρίπτοντας το πάθος της περιπέτειας και τη μαγεία της ανακάλυψης. Που όταν πέσουν πάνω σε μια ρωγμή απ' όπου περνάει το φως βιάζονται να καλύψουν το πρόσωπο και την καρδιά, γιατί τράφηκαν και γαλουχήθηκαν μέσα στο σκοτάδι, επιτρέποντάς του να κερδίσει τα μέσα τους..

Ο Ένοικος...

Η ΟΥ-ΤΟΠΙΑ ΕΙΝ'ΕΔΩ!

"Ο λήθαργος και η εθελούσια δουλεία των λαών εξουσιοδοτούν τις διεθνείς μαφίες να δηλητηριάζουν τα τρόφιμα, τον αέρα, το νερό, τη γη. Μην πιστεύετε ότι ένας βουλησιαρχικός και ηθικός ανθρωπισμός αρκεί για να επαναφέρει τον πλανήτη στη φυσική του κατάσταση! Αυτό που πρέπει να αντιπαλέψουμε είναι ο παγκόσμιος εκφυλισμός του ανθρώπου και του κόσμου.
...Όσα μας κληροδότησε η μοιρολατρία, η απάθεια, η παραίτηση των παλαιών γενεών, αυτών που σας έριξαν στον κόσμο χωρίς να ενδιαφερθούν να σας προστατεύσουν απ'αυτό τον εκφυλισμό του σώματος και της συνείδησης που προκαλούν το εμπόρευμα, η εξουσία, το χρήμα κι ένα οικονομικό σύστημα το οποίο, αφού υποβάθμισε τη ζωή σε επιβίωση, σήμερα θέτει σε κίνδυνο όλες τις μορφές ζωής του πλανήτη."
Ραούλ Βανεγκέμ, "Γράμματα στα παιδιά μου και στα παιδιά του κόσμου που έρχεται"

Απόσπασμα εισαγωγικό στην ανάρτηση  Οι δικές μας "μουσικές" στις ολόδικιές μας φρέσκιες "μελωδίες"!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου