ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2023

Δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι η συγκεκριμένη drag queen διαθέτει μεγάλα...@@ για την αμεσότητα της ειλικρίνειάς της..!

 Τίτλος video στο rumble (greek subs): Η drag queen Kitty Demure, απευθύνει ένα μήνυμα προς τις μητέρες που πάνε τα παιδιά τους να τους διαβάσουν βιβλία οι Drag queens.

H κυρία (μόνο ειρωνικά δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη) του video αποστομώνει πολλούς: 

Τους υποκριτές του πολυδιάστατου παγκοσμιοποιητικού ολετήρα.

Τους "ανοιχτόμυαλους" πολιτικούς ιδεολογικών νομισμάτων με την ίδια ουσιαστικά όψη όπως και αν τα στρέψεις, απαραίτητα (προς το παρόν, τουλάχιστον) γρανάζια της εξουσιαστικής μηχανής παραγωγής ανθρώπινου κιμά. Ως προς το μείζονος σημασίας ζήτημα των τοξικών εμβολιαστικών πειραμάτων επί των "λαών" δεν τους είδαμε να επιδεικνύουν την ίδια έντονη ευαισθησία και να προβληματίζονται έστω και στοιχειωδώς...Αλλά τα βάζεις με τα αφεντικά της Big Pharma χωρίς να φοβάσαι για την ακριβοπληρωμένη σταδιοδρομία σου στον πολιτικό στίβο των φέουδών της; 

Τα "προοδευτικά λέλουδα" της συμφοράς.

Τους "ελευθεριακούς" και ουκ ολίγους  "αντιεξουσιαστές" σε διανοητική μαστούρα, που ενώ υποτίθεται ότι αντιστρατεύονται την κυρίαρχη πολιτική χάραξη, εντούτοις σε κάποιες "ευαίσθητες συνταγές" της σούπας της παγκοσμιοποίησης παρουσιάζουν έναν αλλόκοτο ομοϊδεατισμό με τους πολιτικούς αχυράνθρωπους...(Εδώ, σαν φλασιά, θα μνημονεύσουμε κι ένα αξιόλογο άρθρο που είχαμε την τύχη να διαβάσουμε: Το παρακράτος του «αντιφασισμού»). Κι αλήθεια...πόσοι, "ευαίσθητοι" σε παραβιάσεις κατάφωρες των ανθρώπινων δικαιωμάτων από τον "αντιεξουσιαστικό χώρο",  εξοργίστηκαν και ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας για αυτά τα γεγονότα: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ! : Do you remember Australia? "COVIDALISM'S" Police State and Pfizer's Eden ? 

Τους ζαλισμένους (συχνά αυτόκλητους, με μιντιακό support) "διανοούμενους" του συστήματος, που το εγκεφαλικό τους τοπίο μοιάζει με κατακτημένο έδαφος-αποικία της διαρκώς κι ανάλογα με τις επιταγές της Ατζέντας εξελισσόμενης, ύπουλης προπαγάνδας. Διότι, κατά την άποψή μας, το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα των καιρών μας είναι η ηχηρή έλλειψη αισθητικής σε πάρα πολλές (αν όχι και όλες) πτυχές του δημόσιου και ιδιωτικου βίου. Το εξόφθαλμο πολιτισμικό καρακιτσαριό και κατιναριό που απαχαυνώνει επικίνδυνα τους υπηκόους. Αυτή η δύσοσμη, περιρρέουσα ατμόσφαιρα "αιθαλομίχλης" που έχει τόση εννοιολογική σχέση με "πνευματική απελευθέρωση" όση και οι καθεστωτικοί οικονομολόγοι με την οικονομία και οι εκπαιδευτικοί ταγοί με τη μόρφωση...

Και για να σε βοηθήσουμε, αν απορείς, φίλε/φίλη αναγνώστη και αναγνώστρια, σε παραπέμπουμε και σε κάποιες προηγούμενες αναρτήσεις μας:  Λέγοντάς τα με φίλους ,   " A message from the Gay Community " και κάποιοι προβληματισμοί πάνω σε αυτό.. ,   Gay ναι! Αλλά με ποιο τρόπο "proud"? ,   Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και η "φάμπρικα" που στήθηκε γύρω από αυτά και τα "δικαιώματά" τους  και τέλος: Μήπως ο αντιφασισμός στην πιο φανατισμένη και στρατευμένη μορφή του κατρακυλάει σ'ένα μερικές φορές λανθάνον είδος φασισμού;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου