ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2021

Στα άδυτα της λογικής και της ψυχής των ellinikwn hoaxes :

 


1. Όχι. Κατά την επίσκεψή του στην Ικαρία ο πρωθυπουργός της Ελλάδος και η πολυπληθής ακολουθία του δεν παραβίασαν τα κυβερνητικά μέτρα για το μη συγχρωτισμό προς αποφυγή διασποράς του ιού. Βέβαια, όπως βίντεο και φωτογραφίες δυστυχώς αποδεικνύουν, αυτός και οι δεκάδες ακόλουθοί του συνωστίστηκαν στο σπίτι βουλευτή της κυβερνώσας παράταξης, όπου ακολούθησε τσιμπούσι στα πλαίσια πάντα της τοπικής φιλοξενίας. Αλλά αν και στριμώχτηκαν στο μπαλκόνι και πιθανώς στο εσωτερικό του οικήματος, ωστόσο τήρησαν αποστάσεις τουλάχιστον τόσο όσο να μη μυρίζει ο ένας τη μασχάλη του άλλου ή έστω και βαθιά μέσα τους ήθελαν να τις τηρήσουν αλλά δεν τους το επέτρεψαν οι στριμόκωλες συνθήκες. Και βρέθηκαν είτε καθιστοί ανά 5 είτε περισσότεροι στο ίδιο τραπέζι (όμως μη τυχόν αν και όταν ανοίξει και πάλι η εστίαση το τολμήσει κανείς!), είτε όρθιοι ανταλάσσοντας παράπονα και δικαιολογημένα μπινελίκια για την αρνητική υποδοχή από τους κατοίκους του νησιού. Και όποιος δεν φορούσε μάσκα δεχόταν την ευγενική παρατήρηση από τους υπόλοιπους να το κάνει μήπως και τελικά "κάτι πολύ σοβαρό υπάρχει" και αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Που βέβαια και υπάρχει, μας το υπενθυμίζουν καθημερινά οι ειδικοί μας και οι δημοσιογράφοι μας στην TV μας.

Από ρεπορτάζ λίγο πριν το χτύπημα της κακοκαιρίας στη χτυπημένη από τον ιό χώρα: "Την έντονη ανησυχία των ειδικών εξέφρασε η καθηγήτρια Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Βάνα Παπαευαγγέλου. Ο καιρός δεν θα είναι σύμμαχος, τις επόμενες ημέρες θα κλειστούμε μέσα κι αυτό θα αυξήσει τα κρούσματα. Δεν χρειάζεται ούτε τρόμος ούτε εφησυχασμός. Προσοχή στην ενδοοικογενειακή μετάδοση ειδικά αυτές τις πρώτες μέρες που θα χρειαστεί να μείνουμε σπίτι. Κολλάμε από συγγενείς και φίλους πιο συχνά από τον κακό ξένο. Πρέπει να προσέχουμε ποιους βάζουμε στο σπίτι μας". 

2. Αν κι εδώ τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα, όμως θα προσπαθήσουμε στα λεγόμενα της ειδικού να εντοπίσουμε και ν' ανασύρουμε την κρυμμένη λογική στη "μαγική εικόνα" για τα μάτια των αμήχανων πολιτών. Και να προλάβουμε εν τη γενέσει κάθε απόπειρα κακοήθους και σαρκαστικής διασποράς φημών. Ε ε ε...μμμ, α ναι, δηλαδή όχι! Δεν εννοούσε εμμέσως πλην σαφώς ότι τελικά το μέτρο του κατ'

οίκον εγκλεισμού, στο οποίο από τις αρχές του Νοέμβρη έχει οδηγηθεί όλη η χώρα, διαπιστώνεται ότι τελικά αυξάνει μεταξύ των μελών μιας οικογένειας τη διασπορά και μεταδοτικότητα του ιού. Και άρα είναι αποτυχημένο ως μοντέλο διαχείρισης της κρίσης και πρέπει να εγκαταλειφθεί άμεσα και να αφεθούμε όλοι στο έλεος των "κακών ξένων" που παραμονεύουν εκτός σπιτιού. Εννοούσε ότι καλό θα ήταν λόγω κακοκαιρίας και όσο διαρκέσει αυτή να κλειστεί κάθε μέλος της οικογένειας στο δικό του δωμάτιο και όταν χρειαστεί να βγει και να πάει παραδείγματος χάριν για κατούρημα και τρακάρει με άλλο μέλος, τότε να φοράει απαραίτητα μία ή και δύο μάσκες ή και φουλάρι μαζί στο πρόσωπο. Κι αν είναι μικρό το σπίτι και δεν επαρκούν τα δωμάτια, τότε να στήσουν σκηνές τύπου κάμπινγκ στους εσωτερικούς χώρους. Και αν κάποιος γείτονας ή κοντινός συγγενής χτυπήσει την πόρτα για βοήθεια λόγω ενδεχόμενης διακοπής ρεύματος, για να ζητήσει οποιαδήποτε εξυπηρέτηση όπως μια κουβέρτα, σε καμία περίπτωση να μην ανοιχτεί η πόρτα, για λόγους αυξημένης ανάγκης προστασίας του εαυτού. Κι αν βρεθούν τίποτα συνήθεις κακοπροαίρετοι και δηλώσουν φαιδρότητες τύπου "είτε μέσα μένουμε είτε έξω βγαίνουμε θα κολλάμε; πόσα θέλουν πια για να μας τρελάνουν τελείως;", πρόκειται για κομιστές fake news. Για να μην χαρακτηριστούν και πράκτορες του αόρατου εχθρού! Και πιθανώς δυνάμεων που θέλουν να σαμποτάρουν την ιική σταθεροποίηση της χώρας μας. 


ellinika hoaxoana

ψυχογράφημα by ROHALAS


(μας το έστειλε ο φίλος μας "rohalas"  -  Παραπέμπουμε κι ΕΔΩ )


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου