ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019

ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ: Εις μνήμην του Ισλανδού αγωνιστή Haukur Hilmarsson - ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ..!

 ( Σύνδεση με τη  ΝΕΑ ΚΤΗΜΩΔΙΑ ΤΟΥ "ΗΡΩΙΚΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ" ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ, ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ...


 " He saw that, in Rojava, the heart of revolution beats strongly " (Συνειδητοποίησε ότι στη "Ροζάβα" η καρδιά της επανάστασης χτυπάει δυνατά!)

Ένα βίντεο εις μνήμην του αναρχικού Ισλανδού αγωνιστή Haukur Hilmarsson που πολέμησε εθελοντικά τα καθάρματα του ISIS στη
Ράκα της Συρίας και έχασε τη ζωή του πολεμώντας τα τουρκικά ασκέρια στο πλευρό των Κούρδων, κατά την εισβολή των ερντογανικών στρατευμάτων πριν περίπου ένα χρόνο στο Αφρίν της Ροζάβα...
 Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται και πάλι...
{Στη μνήμη και της νεαρής Αγγλίδας Anna Cambell (Τιμή στην Anna Cambell !!!) που πέθανε για τον ίδιο σκοπό...}


Memorial video for the anarchist internationalist fighter of Rojava Haukur Hilmarsson (Sahin Huseyni). Haukur from Iceland fought against ISIS (DAESH) in Raqqa and fell while was defending Afrin from Turkey's military invasion in Syria.

Whilst defending the village of Badina (in Efrin) with other comrades for hours against a huge number of Turkish state-backed gangs (FSA) and following their successful defense, Erdogan's fighter jets were forced to bombard the village that became Haukur's final battleground.

Haukur Hilmarsson was an anarchist revolutionary. He was involved in activist actions in solidarity to refugees, in squats and in
international solidarity direct actions. Seeing for himself how the system of authority and power is advancing made him realize that the uprising of fascism worldwide can be stopped by revolutionary movements through armed self-defence. He was involved in radical movements from an early age and travelled to Rojava to join the revolutionary internationalist solidarity. For comrade Haukur,
Rojava's paradigm was a way of how movements can succeed, building and protecting a society of freedom. It was enough reason for him to travel there and show international solidarity against the fascists of Daesh (ISIS) and later against the Turkish state that tried to terminate what it's jihadist child couldn't.

Haukur was a volunteer fighter of ''Revolutionary Union for Internationalists Solidarity'' (RUIS) and traveled with other comrades to Rojava to assist it's defense units. He saw that, in Rojava, the heart of revolution beats strongly, as well as the perspective to expand and enforce it. He saw that beyond the fighting, the communal confederation movement is building a society of freedom, equality and solidarity for all people in the region. He realized that armed self-defense plays a vital role for the survival of the revolution against ISIS fascists. He decided to join the people's protection units (YPG) long time before his arrival. He voluntarily joined the International Freedom Battalion (IFB) to become a freedom fighter and to fight Daesh fascists, with the goal to liberate the land from the tyranny which they enforced. ''It's a shame of the western world that keeps it's eyes closed to what is happening here. In the west we haven't even thought of the possibility to come to Rojava!''- Haukur was saying.

To his comrades in battle and to anarchists around the globe he is still alive! He lives in the resistance against fascism and tyranny, empowering all us to continue the struggle for social liberation!

RESISTANCE IS LIFE

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου