ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

Τιμή στην Anna Cambell !!!

Ως εισαγωγή από εμάς: Ναι! Υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για όσα αξίζουν πραγματικά και αγανακτούν για όσα ανάξια και χαμερπή εχθρεύονται και επιτίθενται εναντίον της ίδιας της ζωής, της ανάγκης για μια ανεξάρτητη, αξιοπρεπή, αυτόνομη, δυναμική ως προς τις απαιτήσεις της και συνάμα  ανεκτική προς τον Άλλον ζωή. Που, παρά τα ευτελή και γλοιώδη κυρίαρχα "πρότυπα", γεμάτα από αντανακλαστικά υποταγής και αυτοματισμούς αποβλάκωσης και τις άδειες σαν κελύφη "αξίες" στις άμμους της παγκοσμιοποιημένης σούπας των καπιταληστρικών καιρών που μας φοράνε καπέλο, δεν διστάζουν να ρισκάρουν ακόμη και την ίδια τους την ασφάλεια. Προκειμένου να υπερασπιστούν, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και όσο μακριά κι αν είναι από τον τόπο τους, όσα θεωρούν υψηλές κοινωνικές αξίες ενάντια στην καθαρματοσύνη, την τυραννία, την πολυπρόσωπη λαίλαπα του φασισμού. Πληρώνοντας τις περισσότερες των φορών το υπέρτατο τίμημα...
Και κάνοντας εμάς που μαθαίνουμε από μακριά για αυτούς να μελαγχολούμε (ακόμη περισσότερο) και να αισθανόμαστε πολύ μικροί μπροστά στο δικό τους ανάστημα...

Anna Campbell who was killed by Turkish airstrikes in Afrin describes her decision to join the YPJ's fight against fascism: "I wanted to support the revolution*. I wanted to join the revolution of women that is being built up here and join the weaponised fight against the forces of fascism and the enemies of the revolution. So now I am very happy and proud to be going to Afrin..." https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=1641213409288513&id=605053929571138

*  ΚΑΝ'ΤΟ ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ; Το ιστορικά πρωτοποριακό κοινωνικό πείραμα αυτο-οργάνωσης, αυτο-διαχείρισης και φεμινιστικής επανάστασης της ΡΟΖΑΒΑ! 


 "Τιμή στην Άννα, μια δυνατή και παθιασμένη επαναστάτρια που επηρέασε πολλές ζωές, από το Sheffield μέχρι την Συρία. Συμμετείχε στην κατάληψη του πανεπιστημίου του Sheffield το 2010, συγκρούστηκε με φασίστες στο Brighton και στο Dover και πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλες χώρες, από το σαμποτάζ στα κυνήγια ζώων μέχρι τον αγώνα για την κατάργηση των φυλακών. Θα μας λείψεις πάρα πολύ"  Αντιφασιστικό Δίκτυο Sheffield
πηγή 


Η 26χρονη Anna Campbell έχασε τη ζωή της πολεμώντας στο πλευρό των Κούρδων για την Αφρίν
" οι Κούρδοι σύντροφοί της προσπάθησαν αρχικά να την απομακρύνουν από το πεδίο των μαχών, τονίζοντας πως εκείνη ήξερε εξαρχής πως με ξανθιά μαλλιά και μπλε μάτια θα ξεχωρίζει. Επέμενε όμως να πάει στην Αφρίν"

Ανάμεσα στις εκατοντάδες ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν στο Αφρίν της Συρίας εξαιτίας των σφοδρών συγκρούσεων και των βομβαρδισμών που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή ήταν και αυτή της νεαρής Anna Campbell από τη Βρετανία, η οποία ήταν μέλος της γυναικείας μονάδας των Κούρδων πολιτοφυλάκων YPJ.
H Αnna Campbell από την περιοχή Lewes του ανατολικού Sussex, προσέφερε τις υπηρεσίες της εθελοντικά στο πλευρό του κουρδικού στρατού για την σωτηρία της πολιορκημένης πόλης Αφρίν.  Όλα τελείωσαν όμως για εκείνη όταν το κονβόι στο οποίο βρισκόταν πυρπολήθηκε από τουρκικό πύραυλο στις 16 Μαρτίου.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Guardian, πηγές αναφέρουν πως η 26χρονη αρχικά ταξίδεψε στη Συρία προκειμένου να ενταχθεί στον αγώνα των Κούρδων κατά του ισλαμικού κράτους, ωστόσο στη συνέχεια ζήτησε μόνη της από τους Κούρδους διοικητές να τη στείλουν στο μέτωπο της Αφρίν.
Ο πατέρας της Anna, Dirk Campbell, συγκλονισμένος από το τραγικό συμβάν, δήλωσε στα διεθνή μέσα πως η κόρη του έφυγε για τη Συρία τον περασμένο Μάιο για να βοηθήσει τους Κούρδους.
Τη χαρακτήρισε «ιδεαλίστρια» και «αποφασισμένη». «Με όλη της την καρδιά προσπαθούσε να δημιουργήσει τον κόσμο που ήθελε.
Της είχα πει πολλές φορές πως έβαζε τη ζωή της σε κίνδυνο αλλά εκείνη είχε αφιερωθεί στον αγώνα. Νιώθω πως έπρεπε να έχω κάνει περισσότερα για να την προστατέψω, βέβαια εκείνη ήταν αμετάπειστη», πρόσθεσε.
Σε δήλωση που έκανε στον Guardian ο εκπρόσωπος της YPJ, Nesrin Abdullah ανέφερε: «H απώλεια της Campbell είναι τεράστιο πλήγμα για εμάς. Το επαναστατικό της πνεύμα, η καρδιά και η επιμονή της για τον αγώνα δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα».
Η 26χρονη μαχήτρια είχε πρωτοπολεμήσει με τις YPJ στην Deir ez-Zor που παραμένει προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους. Όμως τον Ιανουάριο, όταν οι τουρκικές δυνάμεις ξεκίνησαν την επιχείρησή τους κατά των Κούρδων κατά μήκος των βόρειων συνόρων με τη Συρία, πολλοί Κούρδοι μαχητές άφησαν τη μάχη κατά του ISIS για να υπερασπιστούν το Αφρίν. Ορισμένοι Βρετανοί εντάχθηκαν στις τάξεις τους.
O Νesrin Abdullah είπε παράλληλα πως οι Κούρδοι σύντροφοί της προσπάθησαν αρχικά να την απομακρύνουν από το πεδίο των μαχών, τονίζοντας πως εκείνη ήξερε εξαρχής πως με ξανθιά μαλλιά και μπλε μάτια θα ξεχωρίζει. Επέμενε όμως να πάει στην Αφρίν.
Η 26χρονη Anna ήταν ακτιβίστρια στη Βρετανία. Εκτός αυτής, άλλοι επτά Βρετανοί πολίτες έχουν χάσει τη ζωή της πολεμώντας στη Συρία στο πλευρό των Κούρδων.


Ως επίλογο:
 " Η προσπάθεια που γίνεται στη Ροζάβα είναι να συνδυαστούν οι οραματισμοί των φεμινιστικών και οικολογικών κινημάτων με τα νέα αστικά κινήματα και τις πρωτοβουλίες πολιτών καθώς και των εργατικών συνδικάτων, των τοπικών συνεταιρισμών και συλλογικοτήτων. Με απλά λόγια, αυτό υλοποιείται μέσα από την κοινωνικοποίηση της οικονομίας, βασισμένη στον συλλογικό πολιτικό έλεγχο των σημαντικών τομέων παραγωγής και συνομόσπονδης κατανομής πόρων, που εξασφαλίζει την ισορροπία μεταξύ των περιοχών. Στη Ροζάβα έχουν απορρίψει το κρατικό μοντέλο και τον εθνικισμό και έχουν ενστερνισθεί ένα κοινωνικό όραμα, που δίνει έμφαση στην υπευθυνότητα και την ανεξαρτησία για μια ριζοσπαστικά πλουραλιστική κοινότητα. Οι Κούρδισσες γυναίκες-μαχήτριες των Γυναικείων Ταξιαρχιών Αυτοάμυνας (YPJ) δεν πολεμούν απλώς εναντίον ενός εχθρού που βιάζει και πουλά γυναίκες ως σκλάβες του σεξ, αλλά μάχονται για τον φεμινισμό και την ισότητα των φύλων και το κάνουν τόσο με τις ιδέες όσο και με τις σφαίρες. Ο φεμινισμός στη Ροζάβα είναι μια από τις τρεις θεμελιώδεις αρχές της Επανάστασης σε ένα μέρος του κόσμου που αποτελεί κέντρο απόλυτης πατριαρχικής εξουσίας. Σήμερα, οι γυναίκες της Ροζάβα έχουν αποτινάξει την παράδοση αυτή και συμμετέχουν πλήρως στη δημόσια ζωή σε κάθε επίπεδο της πολιτικής και της κοινωνίας.
Το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) της Ροζάβα, μαζί με την στρατιωτική πτέρυγά του, τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), εφαρμόζουν τον "Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμό" στο Δυτικό Κουρδιστάν (Βόρεια Συρία) ακολουθωντας κατά γράμμα την κοινωνική οικολογία του Μπούκτσιν και τη θεωρία του Οτσαλάν για μια κουρδική παραλλαγή της άμεσης δημοκρατίας. Την ίδια ώρα που το μοντέλο της απόλυτης κυριαρχίας των αγορών στην παγκόσμια οικονομία προπαγανδίζεται ως "η μόνη δυνατή λύση", οι άνθρωποι της Ροζάβα δείχνουν ότι υπάρχει ο εναλλακτικός δρόμος αυτόνομης κοινωνικής οργάνωσης.
Στην επανάσταση της Ροζάβα συντέλεσαν σημαντικά οι έμπειροι αγωνιστές του ΡΚΚ που ήρθαν από τα τουρκικά εδάφη και οι οποίοι είχαν περάσει χρόνια πάνω στα βουνά του Κουρδιστάν πολεμώντας και μελετώντας συγχρόνως την ιστορία. Άνθρωποι με βαθύ προβληματισμό για την οργάνωση μιας άλλης κοινωνίας και την υλοποίηση μιας εναλλακτικής φιλοσοφίας για τη ζωή, που σήμερα δυστυχώς σπανίζουν στην Ευρώπη, όπου έχει χαθεί το ενδιαφέρον για τη δημοκρατία και την πολιτική. Έτσι, σιγά-σιγά, αθόρυβα και μακριά από τα φώτα της παραπληροφόρησης, αλλά με πολύ κόπο, πόνο και αίμα, μέσα από το χάος του Συριακού Εμφυλίου γεννήθηκε ένα ιδιαίτερο, ριζοσπαστικό πείραμα δημοκρατίας." - ΚΑΝ'ΤΟ ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ; Το ιστορικά πρωτοποριακό κοινωνικό πείραμα αυτο-οργάνωσης, αυτο-διαχείρισης και φεμινιστικής επανάστασης της ΡΟΖΑΒΑ!



 
ΝΑ ΓΙΑΤΙ, ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΚΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ "ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ" (ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ, KATAKEΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ, ΖΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΙ ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗN), ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου