ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

Ζήτω οι απολύσεις άνεϋ λογαριασμού!


ΓΙΟΥΠΙΙΙ! Ο "εξορθολογισμός" της οικονομίας, η "κανονικότητα" επιστρέφει δριμύτερη, ανανεωμένη και με άγριες ορέξεις! Να ρουφήξει το αίμα που απέμεινε από τους ταπεινωμένους υποπρολετάριους, "ευέλικτους εργαζόμενους" (εδώ η έννοια της εργασίας σέρνεται στις ερήμους των αγορών έχοντας υποστεί αλλεπάλληλους σοδομισμούς), ημιαπασχολούμενους, σύγχρονους δουλοπάροικους, αλλά και...βρεγμένα κούτσουρα και ο νοών νοείτω...
 Το μότο των εποχών δρέπει δάφνες, ιστορικά δικαιωμένο μετά από κάποιες δεκαετίες πισωγυρίσματος λόγω ασύμφορων για την οικονομία (από μέσο ή εργαλείο αναδείχτηκε σε απόλυτο σκοπό) κοινωνικών
δικαιωμάτων κερδισμένων με αίμα και αγώνες: Η δουλειά από τη δουλεία(*) διαφέρουν μόνο στον τόνο   Η "πολιτική ορθότητα" και εργασιακή φυσιολογικότητα συνεχίζει αγέρωχη στο δρόμο που χάραξε πριν μερικά χρόνια η πολυπόθητη "ανάπτυξη" στη χώρα: "Κοινωφελής", ενοικιαζόμενη εργασία...(Το νέο κοινωνικό μοντέλο εργασιακής εκμετάλλευσης και ο ρόλος των ΜΚΟ ως σύγχρονα δουλεμπορικά! ( Η ΓΣΕΕ το μεγαλύτερο δουλεμπορικό!)
Ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση για τα funds, τους "στρατηγικούς επενδυτές", τους πολυεθνικούς οδοστρωτήρες, τον ΣΕΒ, τους μεγαλοεργοδότες! Μονά ζυγά δικά τους! Στους ρυθμούς του ροκ'ν' ρολ της δεξιάς αλλαγής..., όπως τα' χαμε διαβλέψει εμείς οι
γρουσούζηδες, αν και ακόμη ούτε στην αρχή δεν βρισκόμαστε: Η δική μας εκτίμηση...

Γιατί όχι ρε τεμπελχανάδες; Πώς θα τρέξει η ανάπτυξη; Πώς θα φέρουν κέρδη (σε ποιους αποκλειστικά;) οι επενδύσεις; Πώς θα αποδώσουν οι φιλόδοξες ιδιωτικοποιήσεις;


(Και μια μουσική πινελιά για το τέλος αυτής της εισαγωγής κι ενόψει του άρθρου που ακολουθεί: Ένα τραγούδι αφιερωμένο στην "καθαρή έξοδο" από μνημόνια και την οριστική είσοδο στην "ανάπτυξη"!)

Απολύσεις χωρίς «λογαριασμό» 

Την εργοδοτική αποχαλίνωση επαναφέρει η κυβέρνηση της ΝΔ με την εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας (αναρτήθηκε στη «Διαύγεια»), σύμφωνα με την οποία παύει εφεξής η υποχρέωση του εργοδότη να συμπληρώνει στο «Έντυπο Ε6-  Καταγγελία σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου (με ή χωρίς προειδοποίηση)» πεδίο στο οποίο θα αναφέρεται ο βάσιμος λόγος καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου.
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως ο εργοδότης δεν υποχρεούνται πλέον ούτε στην τυπική αιτιολόγηση των απολύσεων, γεγονός το οποίο στο «βάθος» είναι  πολύ πιθανό να επηρεάσει δυσμενώς και τις αποζημιώσεις προς τους εργαζόμενους, αλλά και τη συλλογική
σύμβαση εργασίας, αποδυναμώνοντας την διαπραγματευτική θέση των συνδικάτων.
Συγκεκριμένα, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Γιάννης Βρούτσης, υπέγραψε την Δευτέρα εγκύκλιο εφαρμογής της διάταξης της παρ. 2α, άρθρ. 117 του ν. 4623/2019, με την οποία καταργήθηκαν τα άρθρα 48 και 58 του ν. 4611/2019, αναδρομικά, αφότου ίσχυσαν. Σύμφωνα με την σημερινή εγκύκλιο του υπουργείου εργασίας, η καταγγελία της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου έχει το χαρακτήρα μονομερούς αναιτιώδους δικαιοπραξίας, το κύρος της δηλαδή δεν εξαρτάται από την ύπαρξη νόμιμης αιτίας και λαμβάνει χώρα, εκτός αν έχει περιορισθεί με συμφωνία των μερών ή με διάταξη νόμου. Η καταγγελία ως εκ τούτου δεν είναι καταχρηστική όταν δεν υπάρχει αιτία. Η δε καταχρηστικότητα υφίσταται μόνο αν υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι όπως αυτοί περιγράφονται στον Αστικό Κώδικα (π.χ. η απόλυση απαγορεύεται αν υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος).
Παύει λοιπόν εφεξής η υποχρέωση του εργοδότη να συμπληρώνει στο «Έντυπο Ε6 - Καταγγελία σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου (με ή χωρίς προειδοποίηση)» πεδίο στο οποίο θα αναφέρεται ο βάσιμος λόγος καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Ωστόσο το υπουργείο επιχειρεί να παρουσιάσει μια εντελώς διαφορετική εικόνα για την εν λόγω απόφαση, υποστηρίζοντας ότι με την εγκύκλιο αυτή… «ολοκληρώνεται η αποκατάσταση του θεσμικού πλαισίου προστασίας της εργασίας» και «καταργείται το φακέλωμα των υπαλλήλων». Δηλαδή, ενώ απελευθερώνει τους εργοδότες έστω και από την τυπική υποχρέωση αιτιολόγησης των απολύσεων, εμφανίζει την απελευθέρωση των εργοδοτών ως «προστασία» των εργαζομένων.
Μάλιστα ανάλογα δημοσιεύματα έκαναν την εμφάνισή τους και στον φιλοκυβερνητικό τύπο προκαλώντας και την αντίδραση της πρώην υπουργού Εργασίας, Έφης Αχτσιόγλου, η οποία κατήγγειλε τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας για την ειδική αιτιολόγηση των απολύσεων, την οποία μάλιστα η ΝΔ κατήργησε εν κρυπτώ κατά παράβαση κάθε κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Η σχετική ρύθμιση, που είχε νομοθετηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προέβλεπε ότι η απόλυση δεν μπορεί να είναι αυθαίρετη αλλά θα έπρεπε  να δικαιολογείται από βάσιμο λόγο. Σε αντίθετη περίπτωση η καταγγελία της σύμβασης εργασίας θα ήταν άκυρη, βάσει και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη. «Όσα δημοσιεύματα "πλυντήρια" κατά παραγγελία και αν στηθούν δεν μπορούν να κάνουν το μαύρο άσπρο. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη καταργεί μέτρα προστασίας των εργαζομένων και αποδεικνύει ποια είναι η "κανονικότητα" που οραματίζεται για τους εργαζόμενους της χώρας».

πηγή του παραπάνω άρθρου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου