Ένα τραγούδι αφιερωμένο στην "καθαρή έξοδο" από μνημόνια και την οριστική είσοδο στην "ανάπτυξη"!

" Θα σε κλωτσάνε και θα σ’ αρέσει, δικέ μου. Σαν το σκυλί τους θα σ’ έχουν, δικέ μου, μα δε θα έχεις ψυχή να το νιώσεις, μα δε θα νιώθεις τη λύσσα που νιώθω, θα είναι για σένα αργά."

" Είμαστε τσούρμο αναιμικό

σε μια φριχτή γαλέρα
που πάνω της ο θάνατος
με πείνα αργά θερίζει..."

{ Σύνδεση με  Το σκίτσο και η λέξη των ημερών που ζούμε (και θα ζήσουμε)  }

Ένα τραγούδι από τα παλιά (1986). Την εποχή που μεσουρανούσε η ευδαιμονία της πράσινης γραβάτας του, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια τόσες και τόσες φορές, ΜΠΑΤΣΟΚ (ΠΑΣΟΚ) και του κουκου-ρούκου σοσιαλισμού. Και της "ΕΙΣΟΔΟΥ" στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοροϊδία (ΕΟΚ), που αργότερα με την επονείδιστη συνθήκη του Μάαστριχτ εξελίχθηκε σε Ενωμένη Ευρωπαϊκή Φάρσα (Ε.Ε.). Για να μπει το νερό της νεοαποικρατίας της χρηματοπιστωτικής μαφίας και του κορπορατικού ολοκληρωτισμού μέσα στο αυλάκι της διάλυσης της αυτοδιάθεσης και αυτονομίας των λαών πίσω από μια, ραγισμένη πλέον, βιτρίνα δημοκρατίας...
{ Μαθήματα δημοκρατίας εις τας πολιτισμένας Ευρώπας!,   "Οι ιδρυτές και χρηματοδότες της ΕΕ ήταν Ναζί" (Ω! Τι έκπληξις!),   ΠΟΙΟΙ "ΚΑΝΟΝΕΣ" ΠΟΙΑΣ Ε.Ε. ΒΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ; " Άκυρα τα δάνεια αν παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα " και, φυσικά,  Ναι, mr Τουσκ, στη συγκεκριμένη περίπτωση τεράστιας απάτης και δολοφονικής κοινωνικά "μπίζνας", οι πιστωτές είναι και κακοί και ανήθικοι! Όπως όλοι οι "νονοί" και τα όργανα της μαφίας!}

Ένα τραγούδι παλιότερων ημερών από οξυδερκείς δημιουργούς, σε μια εκτέλεση που μας αρέσει πολύ, αφιερωμένο στην "καθαρή έξοδο", των σημερινών ημερών, από τα μνημόνια. Ταιριαστό και με αυτή την ανάρτηση:
Η φυλακή από την ελευθερία διαφέρουν στην αντίληψη του καθενός, όπως και η δουλειά από τη δουλεία διαφέρουν μόνο στον τόνο...

Για ένα κομμάτι ψωμί,

δε φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

πρέπει να δώσεις πολλά.

Δε φτάνει μόνο το μυαλό σου,

δε φτάνει μόνο το κορμί σου.

Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου.

Έχει τους τρόπους της αυτή η ιστορία,

έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα

και θα τραβιέσαι μ’ αυτήν μέρα νύχτα.

Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,

μέχρι να πάψεις να λες "μα τι τρέχει;"

Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

θα πιεις φαρμάκια πολλά.

Θα σε πετάνε από δω κι από κει

θα λαχανιάζει η ψυχή σου.

Θα φτύσεις αίμα απ’ το στόμα, δικέ μου.

Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

θα `χεις ξεχάσει πολλά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

θα `χεις πληρώσει ακριβά.

Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,

μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.

Θα σε κλωτσάνε και θα σ’ αρέσει, δικέ μου.

Σαν το σκυλί τους θα σ’ έχουν, δικέ μου,

μα δε θα έχεις ψυχή να το νιώσεις,

θα είναι για σένα αργά.

(μουσική και στίχοι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, εδώ σε διασκευή του Νίκου Ζιώγαλα)