ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Κακά τα ψέματα συντρόφια: "Ιταλία ώρα μηδέν!"

Ως εισαγωγή από εμάς: Ένα άρθρο που επιχειρεί να αναγνώσει τις συνταρακτικές εξελίξεις στην Ιταλία, με καθαρή και προσγειωμένη ματιά σε εκείνη την πραγματικότητα που επιλέγει για απόλυτα συγκεκριμένους λόγους η συντριπτική πλειοψηφία (είτε αρέσει σε πολλούς "προοδευτικούς" είτε όχι) της λαϊκής βάσης της γείτονος χώρας. Γιατί αν ο λαός είναι τελικά "ανώριμος" στο να διαβάζει τα οφθαλμοφανή σημάδια των καιρών και των κίβδηλων προαγωγών τους και δεν είναι άξιος να αποφασίζει για την τύχη του και την πορεία του, η οποία κι επιδέχεται ασφαλώς ζυμώσεις κι επανακαθορισμό αλλά πάντα από κάτω προς τα πάνω, τότε ας καταργηθούν κι επίσημα τα όποια ψιχία και τελευταία εργαλεία της δημοκρατίας έχουν απομείνει κι ας επιβληθεί πανευρωπαϊκός στρατιωτικός νόμος. Με τη σύμπραξη (ευρω)στρατού-αστυνομίας-αξιωματούχων της ΕΕ-μεγαλοτραπεζιτών και προέδρων πολυεθνικών ομίλων-"αρχιαρουραίων" μέσα σε μασονικά και μυστικά από το φως της ημέρας λαγούμια-οικονομολόγων και νενέκων δημοσιοκάφρων- "πνευματικών ταγών" και δήθεν "πολυπολιτισμικών" αρλουμπολόγων που θέλουν με το στανιό να ισοπεδώσουν τις ιδιαιτερότητες των λαών και στο βάθος κήπος να συντρίψουν οριστικά τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους και τα με αίμα ατομικά και συλλογικά κεκτημένα τους. Τουλάχιστον, τότε, θα είναι ξεκάθαρος ο συσχετισμός δυνάμεων-ποιοι απέναντι σε ποιους!
Κι όλοι αυτοί οι "καλοθελητές" και θεότυφλοι από ιδεολογική αρρώστια ή προσωπικές φιλοδοξίες κομιστές ενός κρυφοφασίζοντα σεκταρισμού (αν και λίγο πιο προσεχτικά να αφουγκραστείς, αδιαφορώντας για τη "φιλολαϊκή" ρητορική τους, γίνεται ολοφάνερος), μήπως, έχει έρθει για τα καλά το πλήρωμα του χρόνου, να σταματήσουν οριστικά τις μαλακίες ότι παλεύουν με την κοινωνία ή ότι πασχίζουν και κόβονται για την κοινωνία; Πώς; θέλοντάς την κομμένη και ραμμένη στα δικά τους μέτρα, αλλά παίζοντας συγχρόνως, κάποιες φορές μη συνειδητά (όμως σε επίπεδο μελών και όχι κεφαλών), το big game μιας επεκτατικής, πολυμήχανης, κυνικότατης, χαμαιλεοντικής ψυχρόαιμης και αντιεπιβιωτικής Μηχανής...

 Εξελίξεις ιταλικές κι αποδομητικές για το φιλελεύθερο, γραφειοκρατικό κι αντιδημοκρατικό τέρας της Ε.Ε. και για εκείνη την "αριστερά" -δεκανίκι που κατεβάζει τα βρακάκια για χάρη του θηρίου των "ελεύθερων αγορών" και των σκιωδών κέντρων και διευθυντηρίων πίσω από αυτές.
Η τελευταία, η λεγόμενη αριστερά, αχρήστεψε κι ακύρωσε τις όποιες ευκαιρίες της δόθηκαν στο να αποτελέσει μια νέα και ειλικρινή ελπιδοφόρα δύναμη μπροστά στις σαρωτικές προκλήσεις των ολοκληρωτικών καιρών. Οι σπόνσορες των οποίων καιρών επεξεργάζονται για την Ιταλία, σχεδόν πανικόβλητες ένα ιδιότυπο πραξικόπημα, αυτός είναι ο σωστός όρος! Δυσάρεστο, το κείμενο που ακολουθεί, για όσους είναι δέσμιοι στα άδεια κελύφη των ιδεολογικών αγκυλώσεών τους, για όσους επιμένουν στις παρωπίδες των δήθεν "ευρωπαϊκών αξιών" και της ανύπαρκτης ισονομίας των ευρωπαϊκών λαών που χάνουν την αυτοδιάθεσή τους (την πιο ουσιώδη αξία) από την τραπεζική μαφία και τον κορπορατισμό που εμπνέει και κινεί τους χαρτογυακάδες των Βρυξελών και τους επιστρατευμένους "ειδικούς", "αναλυτές" και έμμισθους μάνατζερ ή πολιτικούς τους.

 Και, με εύστοχη ωμότητα, όπως το είπε η αριστερή Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Elisabetta Gualmini: "Ή είσαι με την Ευρώπη, ή είσαι με τον λαό"!

Ιταλία ώρα μηδέν!
του Νίκου Κλείτσικα

Μοιάζει με μια παρτίδα σκάκι. Ευρωπαϊκή Ένωση, τράπεζες, ΜΜΕ, αριστερά, δεξιά και πρόεδρος Δημοκρατίας, έχοντας...απέναντι τους το Σύνταγμα, μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 30 χρόνια διαθέτει και την απόλυτη εκλογική πλειοψηφία του ιταλικού λαού.

Ένα "Σύμφωνο Διακυβέρνησης" που δεν αποτελεί τη συνήθη πολιτική συμφωνία αριστεράς και δεξιάς, αλλά απρόσμενων πολιτικών δυνάμεων που παρά τον εκλογικό νόμο ο οποίος ψηφίστηκε λίγο πριν τις εκλογές του Μάρτη, "κομμένος και ραμμένος" ώστε ν' αποτρέψει τη δυνατότητα κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, διαθέτουν την απόλυτη πλειοψηφία.
Ένα "Σύμφωνο Διακυβέρνησης" που ξεφεύγει από τα γνωστά "ευρωπαϊκά πλαίσια" και προσομοιάζει με τις θέσεις της αριστεράς πριν μισό αιώνα και σήμερα στο "εκτελεστικό απόσπασμα" με την κατηγορία "εθνικοκυριαρχικό": νομισματική, πολιτιστική, πολιτική και γεωπολιτική εθνική κυριαρχία. Άνοιγμα στη Ρωσία και στους Αδέσμευτους. Η Κοινωνία κι η Πολιτική υπεράνω της οικονομίας. Κοινωνικά δικαιώματα, επαναφορά εργατικών κατακτήσεων. Κανόνες προγραμματισμού της αγοράς...
Μια πρόκληση που αν δεν υπάρξει η ώρα της πασίγνωστης πλέον πολιτικής κωλοτούμπας θα οδηγήσει σε πόλεμο, που όμως ήδη διεξάγεται με τις πρώτες πολεμικές συγκρούσεις.
Η Elisabetta Gualmini, κορυφαίο πολιτικό στέλεχος της αριστεράς και Καθηγήτρια Πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, σύζυγος του επίσης Καθηγητή Πανεπιστημίου Salvatore Vassallo, πολιτολόγου και βουλευτή της αριστεράς, μιλώντας στην εκπομπή Matrix (Italia1 του Μπερλουσκόνι) είπε για πρώτη φορά επισήμως και δημόσια τα "σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη".
Η αριστερή Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Elisabetta Gualmini, η κορυφή της αριστερής διανόησης της ιταλικής αριστεράς είπε πράγματα με τ' όνομά τους χωρίς καμιά προσπάθεια εξωραϊσμού. Όπως δεν τα έχουν πει ποτέ όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις της αριστεράς και της δεξιάς.
 Πιο ειλικρινής και ξεκάθαρη τοποθέτηση εναντίον της προσπάθειας σχηματισμού κυβέρνησης στην Ιταλία κι εναντίον του "Συμφώνου Διακυβέρνησης" του πρωθυπουργού Giuseppe Conte δεν θα μπορούσε να υπάρξει: "Ή είσαι με την Ευρώπη, ή είσαι με τον λαό"!
ΒΙΝΤΕΟ:  https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=JARQEC50hXk

Η Elisabetta Gualmini,απλώς εξέφρασε δημόσια κι επικύρωσε με το κύρος της Πανεπιστημιακού και κορυφαίου στελέχους της αριστεράς, όσα διάφοροι συνομωσιολόγοι διακινούν πολλά χρόνια τώρα: αριστερές ή δεξιές κυβερνήσεις στην Ευρώπη των πολυεθνικών, των τραπεζών, του υπερεθνικού κεφαλαίου, το Διευθυντήριο που δεν έχει εκλεγεί από κανέναν, οι Βρυξέλλες δεν ανέχονται, δεν επιτρέπουν εθνικοκυριαρχικές πολιτικές.

Η Elisabetta Gualmini, αναφερόμενη στον συνάδελφό της νέο πρωθυπουργό Giuseppe Conte είναι απόλυτα σαφής: "Μας είπε πως θα κατοχυρώσει το ρόλο της Ιταλίας στην Ευρώπη κι από την άλλη πως θα είναι φίλος του λαού... Αυτό είναι αδύνατον να γίνει πράξη, γιατί ή θα είσαι με την μία πλευρά ή θα είσαι με την άλλη".

  Η ειλικρίνεια της 50χρονης Elisabetta Gualmini βρίσκεται και στην τεράστια απογοήτευση που της προκάλεσε η ήττα της ιταλικής αριστεράς και δεξιάς, που διέκοψε την παγιωμένη εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία των δύο πόλων που διαχειρίζονται στην Ιταλία τα συμφέροντα του υπερεθνικού κεφαλαίου.

Πριν τις εθνικές εκλογές του Μάρτη 2018 και με τη σιγουριά που έδινε ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος που ψήφισε η αριστερά μαζί με τη δεξιά, κοινοβουλευτική πλειοψηφία εκείνης της βουλής, είχε δηλώσει: "Αν το Κίνημα 5 αστέρων θα πήγαινε στην κυβέρνηση, εγώ θα βρω καταφύγιο στο Τιμπουκτού". Είναι γνωστή η λατρεία αυτής της κοσμοπολίτικης "αριστεράς" για εξωτικές περιοχές ανατολικής φιλοσοφίας, όπως το Τιμπουκτού του Μάλι, αλλά τώρα η κυρία δεν εγκατέλειψε την Ιταλία και θα αναγκαστεί να υποστεί κυβέρνηση του Κ5α.
Κι ενώ η Ιταλία, όπως όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, παραμένει δουλικό των Βρυξελλών, όλοι αναμένουν αν θα συνεχιστεί το πραξικόπημα του Sergio Mattarella, που εκτός τη συμπαράσταση -άμεση και χυδαία παρέμβαση του διευθυντηρίου- βρίσκει απήχηση και στο γνωστό πόλεμο των σπρεντ (spread) για να γονατίσουν την κυβέρνηση του Giuseppe Conte, όπως ακριβώς γονάτισαν και την κυβέρνηση Τσίπρα.

Θα συνεχίσει ο πρόεδρος Mattarella την αντισυνταγματική πορεία άρνησης συμμετοχής στην Κυβέρνηση βαρβάρων στην Ιταλία  του Savona;
Θα συνεχίσει επιμένοντας σε μια εθνική πορεία της Ιταλίας η νέα κυβέρνηση Κ5α και Λέγκας;
Ο Γενικός Γραμματέας της Λέγκας Matteo Salvini με χθεσινές δηλώσεις του δείχνει πως δεν αστειεύεται, αλλά το ίδιο και το Κ5α.
Matteo Salvini: "Ο κατάλογος των υπουργών είναι στον Conte κι ελπίζω να μην έχουμε από κανέναν ζήτημα. Αρνούμαι να συνεχίσω έτσι για άλλες ημέρες και άλλες διαπραγματεύσεις... Ή η κυβέρνηση ξεκινάει τις επόμενες ώρες κι αρχίζει να εργάζεται, ή πάμε για εκλογές ώστε να έχουμε μια τεράστια απόλυτη πλειοψηφία. Παρόλο που θα  ήταν ασέβεια προς τον ιταλικό λαό να μην επιτρέπουν το ξεκίνημα αυτής της κυβέρνησης γιατί δεν είναι αρεστή σε κάποιους στο Βερολίνο ή τις Βρυξέλλες".
«Κατηγορήστε μας για αυταπάτες, όχι για ψέματα» ομολόγησε από το βήμα της Βουλής ο κ. Τσίπρας όταν υποτάχθηκε στο διευθυντήριο κι ανέλαβε τη διαχείριση των μνημονίων. Όπως και με το «go back μαντάμ Μέρκελ» μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και στον Νίκο Χατζηνικολάου, ο Πρωθυπουργός έγινε "ρεαλιστής": «Όταν όμως γνωρίζεις έναν άνθρωπο προσωπικά, τον βλέπεις αλλιώς. Η καγκελάριος, είναι πολιτικός που έχει συναίσθηση της ευθύνης και - τολμώ να πω - ότι είναι ανοιχτόμυαλη. Και το έδειξε αυτό στο προσφυγικό κυρίως».
Θα έρθει κι η σειρά της Λέγκας και του Κ5α να αποδεχθούν το "ρεαλισμό" της υποταγής;
Ίσως, αλλά θα το διαπιστώσουμε σύντομα.
Όμως σήμερα ο ιταλικός λαός δίνει μια μεγάλη μάχη για λογαριασμό όλων των ευρωπαϊκών λαών και δυστυχώς δίνει μόνος αυτή τη μάχη έχοντας απέναντί του όλο το παγιωμένο πολιτικό σύστημα του 4ου Ράιχ: αριστερά, δεξιά, διευθυντήριο, ΜΜΕ, μασονία, υπερεθνικό κεφάλαιο...
Αν "δικαιωθούν" οι Κασσάνδρες κι υποταχθεί και η Ιταλία, όλοι όσοι σήμερα έχουν συμμαχήσει εναντίον του ιταλικού λαού θα είναι υπόλογοι απέναντι στην Ιστορία.
Η υποταγμένη κι υπόδουλη "αριστερά" των τραπεζιτών θα λογοδοτήσει γιατί συμμάχησε με το υπερεθνικό κεφάλαιο και οι "δικαιολογίες" για τον "φασίστα, ακροδεξιό, ξενόφοβο, ρατσιστή, εθνικοκυριαρχικό" Matteo Salvini δεν θα συγκαλύψουν το έγκλημα.
Άραγε στη χθεσινή επίσκεψη (στο βίντεο που ακολουθεί) του "φασίστα, ακροδεξιού, ξενόφοβου, ρατσιστή, εθνικοκυριαρχικού" Matteo Salvini της Λέγκας στο Martinengo, τη μικρή κωμόπολη των 7.000 περίπου κατοίκων στην περιοχή του πάλαι ποτέ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΜΙΛΑΝΟ, διαπιστώνει κάποιος την παρουσία καπιταλιστών, ανθρώπων που είναι φασίστες κι ακροδεξιοί, ή μια άλλη σχέση ηγέτη-λαού;
Θα ανεχθούν αυτοί οι πολίτες μια προδοσία αντίστοιχη με όσα ζούμε στη δική μας πατρίδα;
Ίδωμεν...
ΒΙΝΤΕΟ:  «Qui Martinengo! Spettacolo» (Matteo Salvini, 26 maggio 2018)

το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου