Πολυνομοσχέδιο= πολλοί "νόμοι" μαζί. Σαν το χαλάζι κάτι. Ένα οβερντόουζ νομιμότητας και δημοκρατικής διαφάνειας...
Άραγε "δημοκρατία" σημαίνει να ψηφίζει υπεύθυνα το "ζαλισμένο κοπάδι" κάθε 4 ή 3 ή 2 ή 1,5 χρόνια και μετά να του φοριούνται καπέλο "νόμοι" που υπερασπίζονται το δίκαιο του ισχυροτέρου και των κυρίαρχων τομέων μέσα στην "δημοκρατική" κοινωνία-ζούγκλα; Νόμοι για τους οποίους τα "υπεύθυνα θύματα" δεν έχουν τον παραμικρό λόγο και δεν διαθέτουν την παραμικρή δυνατότητα ελέγχου της ηγεσίας; Δεν διαθέτουν τον παραμικρό μηχανισμό ανακλητότητας των δημόσιων αρχόντων; Όχι μόνο όταν αυτοί ΔΕΝ τηρούνε ούτε στο ελάχιστο τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις-υποσχέσεις, όχι μόνο όταν επιδίδονται σε κωλοτούμπες που θα τις ζήλευαν πρωταθλητές της ενόργανης στις ασκήσεις εδάφους, αλλά όταν κυρίως αποδεικνύονται ιδιαζόντως επικίνδυνοι για τα συμφέροντα του "λαού" τον οποίο διακηρύττουν ότι εκπροσωπούν και υπερασπίζονται.
Είτε οι κυβερνήσεις οι εκλεγμένες απαρτίζονται από αριστεράντζες της συμφοράς, είτε από σοσιαληστρικά λαμόγια και γύπες σε αγαστή ενίοτε συνεργασία ("εθνικής σωτηρίας", όπως λέμε εθνικής αφασίας) με δεξιά σκυλόψαρα και κάθε λογής καρχαριοειδή, είτε από πολιτικούς ευπροσάρμοστους χαμαιλέοντες, οι οποίοι μετέτρεψαν τα ιδεολογικά πρόσημα σε κενά περιεχομένου κελύφη. Που ξέβρασαν παντού στην ξηρά τα κύματα της παγκοσμιοποίησης με σπόνσορες πολυεθνικούς ομίλους, όπου η ψυχοπάθεια αποτελεί "κανονικότητα" και χρηματοπιστωτικά φρενοκομεία.
Ο Βίλχελμ Ράιχ είχε γράψει τη δεκαετία του 1930 στο εξαιρετικό του βιβλίο "Ταξική Συνείδηση και Σεξουαλική Χειραφέτηση": "Κάθε τι που βρίσκεται σε αντίθεση με την αστική τάξη πραγμάτων, που εμπεριέχει τα σπέρματα της εξέγερσης μπορεί να θεωρηθεί σαν στοιχείο της ταξικής συνείδησης. Κάθε τι που υποστηρίζει και ενισχύει την αστική τάξη πραγμάτωνκαι προσδένει το λαό σε αυτήν, μπορεί να θεωρηθεί σαν εμπόδιο της ταξικής συνείδησης".
Νομίζουμε ότι πρέπει κανείς να είναι μειωμένης έως πολύ μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας (όπως ένα πολύ μεγάλο -ή και συντριπτικό;- μέρος των ψηφοφόρων μέσα στις σύγχρονες "δημοκρατικές ολιγαρχίες") για να μην κατανοεί ότι ΟΥΔΕΙΣ πολιτικός-έμμισθο τσιράκι της εγχώριας και παγκόσμιας ελίτ, μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφονται ετούτα, ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΙΧΝΟΣ ταξικής συνείδησης. Όσο και αν κόβεται να προβάλλει ένα λαϊκό προφίλ προς τα συνήθη κορόιδα.
Όπως ταξική συνείδηση δεν διαθέτουν οι επικεφαλείς των συνδικάτων, που τα γαβγίσματά τους κάνουν ακόμα και τα ποντίκια να γελούν και που μόλις "έρθει το πλήρωμα του χρόνου" αποκτούν ένα πρέπον πόστο μέσα στα κυρίαρχα γρανάζια της αστικής νομενκλατούρας, η οποία με τη νομιμοποίηση των εκλογών λυμαίνεται έναν τόπο, το παρόν και το μέλλον των κατοίκων του.
Αλλά ταξική συνείδηση, σύμφωνα και με την παραπάνω διαπίστωση του Βίλχελμ Ράιχ, θεωρούμε ότι ΔΕΝ έχουν ούτε οι ψηφοφόροι που συμμετέχουν στις δήθεν δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες των οργίων προπαγάνδας και της μετέπειτα απόλυτης φίμωσης. Γιατί τίποτα από όλα αυτά ΔΕΝ έχει σχέση με αυτό που αποκαλείται άμεση δημοκρατία, δηλαδή αυτοθέσμιση, αυτοδιεύθυνση, αυτονομία και άρα κατάργηση της ιεραρχίας και κάθε μορφής "κομματικής πρωτοπορίας" που καταλήγει να συμμαχήσει με τα αστικα στοιχεία, να ενσωματωθεί σε αυτά και να καταστείλει κάθε αυθεντική, συλλογική, επαναστατική διεργασία. Και προϋποθέτει την κατάργηση κάθε είδους μεσαζόντων και "ειδικών" που ξέρουν για εσένα καλύτερα από εσένα και τις πραγματικές σου ανάγκες! Άρα με τη συμμετοχή στις υποτιθέμενες δημοκρατικές εκλογές, ο εργαζόμενος ή ο ημιαπασχολούμενος, κατά τα "ευέλικτα μοντέλα" των καιρών, κι ο άνεργος, ενισχύουν και νομιμοποιούν την αστική τάξη πραγμάτων, σε βάρος των ίδιων των συμφερόντων τους και αποποιούνται τόσο τις ατομικές όσο και συλλογικές από τα κάτω ευθύνες...
Ανάληψη ευθυνών, σημαίνει και συναισθηματική διεύρυνση και αντιληπτική υπέρβαση.
Δηλαδή υιοθέτηση υψηλών κοινωνικών αξιών που αξίζει να τις υπερασπιστείς και απελευθέρωση των ιδεών από τους θανάσιμους ιστούς των στείρων έως και αντιεπιβιωτικών ιδεολογιών, με όλες τις προπαγανδιστικές αγυρτείες, τις ασήκωτες ιδιοτροπίες, τις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες που κουβαλάνε.
Διαβάζουμε και ακούμε ότι ο μνημονιόπληκτος Έλληνας έχει υποστεί τεράστιο ψυχολογικό πόλεμο, κι έχει δεχτεί τόνους καταστροφολογίας, με τη συνδρομή φυσικά των ΜΜΕ, ώστε να παγιωθεί στη συνείδησή του ότι δεν υπάρχει εναλλακτική οδός, τα πράγματα (ενάντια στους ίδιους τους νόμους της Ιστορίας) είναι μη αναστρέψιμα και η εξέγερση είναι άνεϋ νοήματος! Δηλαδή οι "κουτόφραγκοι" ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΧΘΕΙ ΑΦΘΟΝΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ;- βλέπε πέρυσι χτύπημα στο περιοδικό Charlie Hebdo και φέτος στο νυχτερινό Παρίσι και θέσπιση τρομονόμων που συρρικνώνουν τις ατομικές ελευθερίες." ΠΡΩ-ΤΟ-ΦΑ-ΝΕΣ! Τι κρύβουν στη Γαλλία..." - Aυτά που κρύβουν και στην Ελλάδα...
Οι κουτόφραγκοι (όπως συνηθίζουν να τους αποκαλούν οι "απείθαρχοι Ρωμηοί" με διασκεδαστή και σύμβολό τους ενίοτε τον κουτοπόνηρο ραγιά Καραγκιόζη), οι οποίοι έχουν εδώ και πολλές ημέρες ψυχωμένα και μαζικά ξεχυθεί στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι δυναμικά για τις "εργατικές μεταρρυθμίσεις"-κόλαφο για τους εργαζομένους, ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ; Τι έχουν να χάσουν άραγε, τα ψίχουλα που θα τους πετάξουν; Βλέποντας ότι τα εργασιακά δικαιώματα καταστρατηγούνται και παίρνονται πίσω με τον πιο βίαιο και αντι-δημοκρατικό τρόπο.
Και εδώ, οι πολλοί; Πώς αντιδρούν, που εισπράττουν σαν ροχάλα στα δημοκρατικα τους μούτρα νομο-πολυβόλα εξόντωσης και μαζικού ξεπουλήματος, σαν αυτά που διατάχθηκε να περάσει στη Βουλή(=βούληση! όμως ποιου; του λαού;) πριν λίγες ημέρες η αριστερή μαούνα που αυτοδιαφημιζόταν ως φρεγάτα...
Διαβάζουμε και ακούμε επίσης ότι ο απηυδισμένος από τους πολιτικούς του Έλληνας (ποιος τους ψήφιζε ως τώρα και τους συντηρούσε, αυτούς και τους γόνους τους και τα νέα "ταλέντα", παρά την ανώδυνη κριτική του;) το'χει ρίξει στις φυσιολατρικές εξορμήσεις, στο ψάρεμα, σε θεατρικές δραστηριότητες, μαθήματα χορού ή ό,τι άλλο τον κάνει να ξεχνάει την " θλιβερή πραγματικότητα". Θαυμάσια! Όχι ότι δεν χρειάζονται και αυτά στη ζωή, ώστε να γίνει πιο δημιουργική, αλλά αν αυτό λειτουργεί ως διέξοδος από την ανάληψη ευθυνών (μικρών ή μεγάλων, σιωπηλής ανοχής ή συνενοχής) του καθενός στην παγίωση μιας τέτοιας ζοφερής πραγματικότητας, τότε είμαστε μπροστά σε μια μαζική εκδήλωση αυτοκτονικού στρουθοκαμηλισμού! Ή μήπως ο διαλογισμός (όχι ότι δεν χρειάζεται και αυτός με τα επιστημονικά αποδεδειγμένα θεραπευτικά του αποτελέσματα) και η λεγόμενη "θετική σκέψη" φτάνουν για να αλλάξει, έστω και λίγο, η πολύ άσχημη κοινωνικά κατάσταση;
ΠΡΟΣΟΧΗ. Η "θετική σκέψη" μπορεί, αν ιδωθεί ως πανάκεια ή ως μονόδρομος(άλλος ένας ψυχαναγκαστικός μερικές φορές μονόδρομος), να είναι η βιτρίνα της μοιρολατρείας, του λήθαργου της παθητικότητας, της υποκρισίας, της δειλίας. Και να αποτελέσει τον προθάλαμο της εθελοδουλίας και της πιο αποτροπιαστικής παραίτησης και επερχόμενης καταστροφής.
Ας κλείσουμε λοιπόν με αυτήν:
https://www.youtube.com/watch?v=jHPOzQzk9Qo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου