ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Κράτα την ευλογία σου για τους οπαδούς και τους πραγματικούς εντολοδότες σου πάτερ Φραγκίσκο!


Παραθέτουμε το παρακάτω άρθρο ξεκαθαρίζοντας ότι δεν το κάνουμε από την αγωνία μας, ας πούμε, για την συνέχεια της παρουσίας της Ορθοδοξίας στην πολύπαθη Συρία ή τις όντως φιλελληνικές θέσεις του πατέρα Άσσαντ. Την Συρία με τον απίστευτα ψυχωμένο στρατό ενάντια στους αρχικά "εξεγερμένους απελευθερωτές"-Το αληθινό κτηνώδες πρόσωπο των αντικαθεστωτικών "ανταρτών" που θα "απελευθέρωναν" το συριακό λαό! και στη συνέχεια και κατά (δεύτερο μέτωπο μετά αυτό της Al Nusra, δηλ. της συριακής "αντιπολίτευσης") των κατασκευασμένων σε μυστικά στρατόπεδα της CIA και υποστηριζόμενων από τα αραβικά πετροδολάρια και την Τουρκία αποβρασμάτων του ISIS, που ουδεμία σχέση έχουν με τη θρησκεία του Ισλάμ, όπως πλέον καταγγέλουν όλοι οι σοβαροί θρησκευτικοί ηγέτες του σύγχρονου ισλαμισμού. Η άποψή μας για το ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην λυσσαλέα εξόντωση του αρχαίου ελληνικού στοχασμού και την καταστροφή των μνημείων της διαχρονικά απαράμιλλης τέχνης του έχει διατυπωθεί αρκετές φορές (Ο "πολιτισμός" της φορμόλης του μεγάλου νεκροθάλαμου και των "ιερών" του σκηνωμάτων...και  Γιατί απορρίπτουμε τον Χριστιανισμό (και τα "αδελφάκια του"). Και γενικά έχουμε εκφράσει την άποψή μας για το πόσο οι κατασκευασμένοι θεοί έγιναν ο πυροκροτητής που τίναξε κι εξακολουθεί να τινάζει στον αέρα κάθε δυνατότητα του ανθρώπινου είδους για πνευματική και υλική χειραφέτηση, για ανεξαρτησία της αντίληψης, για πέρασμα σε ανώτερα στάδια εξέλιξης. Ανάμεσα στους "λέοντες και αμνούς" των θρησκειών Διαχρονικά αποτέλεσαν ένα υπερπολύτιμο εργαλείο δυνάστευσης και διαίρεσης του ανθρώπινου είδους από τους "ποιμένες" του και τους επιστάτες του: τόσο η θρησκεία όσο και η άρνηση του ανθρώπου να αναλάβει τις προσωπικές του ευθύνες, ώστε ο κόσμος να μεταμορφωθεί σ'ένα μέρος που ευνοεί την επιβίωση και την πραγματική ευημερία των ανθρώπινων όντων, κι ώστε να αφήσουν πίσω μ'ένα απαραίτητο κβαντικό άλμα συνείδησης όλες τις τεχνητές διαφορές τους.
Ας πάμε τώρα στην πρόσφατη επίσκεψη του Ιησουίτη πάπα στη Λέσβο (ο πρώτος πάπας που προέρχεται από το διαβόητο τάγμα των πρωτοστατών της μισητής Ιεράς Εξέτασης Ιησουιτών, ένας όρος που όχι τυχαία έχει καταστεί και συνώνυμος της υψηλής δολοπλοκίας), για να τονίσουμε ότι μας αφήνει μια κωμική διάθεση ανάμεικτη με συγκρατημένη οργή, γιατί δεν θέλουμε να χάνουμε εύκολα την πολύτιμη ψυχραιμία μας.
Δεν ξεχνάμε και την έξυπνη διαχείριση από αυτόν του τελευταίου κύματος κρουσμάτων κακοποίησης παιδιών από τους αμετανόητα κύναιδους "πατέρες" της καθολικής συμμορίας. Αυτό το άτομο που επισκεπτόμενος το αρχηγείο των Ηνωμένων Εθνών έδωσε τις ευλογίες του στην ευόδωση της νέας ατζέντας 2030-ακόμα πιο φιλόδοξης συνέχειας της ατζέντας 21 του 1992, των εξίσου ύπουλων διαχειριστών και νέου "αστραφτερού περιτυλίγματος" τυράννων ολόκληρου του πλανήτη  -ΟΗΕ: Σχέδιο δράσης για παγκόσμια υποδούλωση μέχρι το 2030 … Ατζέντα 21
Το παρακάτω άρθρο περιέχει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το παρελθόν του "φιλάνθρωπου" και "ανθρωπιστή" ποντίφηκα, σύμφωνα με την κυρίαρχη "ανθρωπιστική" μόδα της εποχής (βλέπε ΜΚΟ, ΟΗΕ, Ιδρύματα, Σόρος και ΣΙΑ, "αριστερές" κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκά think tank κτλ), αλλά ο κόσμος εξακολουθεί να πηγαίνει από το κακό στο πολύ χειρότερο. Και η συγκίνηση μπροστά στην ταπεινή φιγούρα και τα μελιστάλαχτα λόγια του "άγιου" Φράγκι, με την υποστήριξη των υπερήλικων κεφαλών της αρχιεπισκοπής και του πατριαρχείου, πλημμύρισε τους ευσυγκίνητους τηλεθεατές και τους τυχερούς παρευρισκόμενους.

  • Ποιος είναι ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος; Οι Μανάδες των δολοφονημένων στην Αργεντινή, μας το θυμίζουν!


Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
"διάβαζαν ευχές όταν πετούσαν τα πτώματα των
παιδιών μας στο ποτάμι ή τους...βασάνιζαν"


Να που ήρθε στη Λέσβο ο κύριος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και ως χρυσόψαρα μας ταΐζουν τα ΜΜΕ για τον καλοκάγαθο, φιλάνθρωπο, ευσεβή, φίλο της Ελλάδας... φίλο των προσφύγων-μεταναστών... "προοδευτικό" πάπα Φραγκίσκο!
Κι όμως, σήμερα κανείς τους δεν είχε το σθένος να μιλήσει την αλήθεια και παίχτηκε ένα "επικοινωνιακό" θέατρο, χωρίς ίχνος ντροπής.
Ο κύριος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, δεν ζήτησε συγνώμη για τη συγκάλυψη της Γενοκτονίας του λαού της Συρίας...
Οι κ.κ. Βαρθολομαίος και Ιερώνυμος, δεν  ζήτησαν συγνώμη για τη συγκάλυψη της Γενοκτονίας του λαού της Συρίας... και κυρίως για το ότι επί πέντε (5) ολόκληρα χρόνια ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη Συρία, δεν βρήκαν ευκαιρία, δεν τόλμησαν να πουν δυο λόγια συμπάθειας και συμπαράστασης -έστω υποκριτικά- για τους περισσότερους από 2.000.000 εκατομμύρια Ελληνορθόδοξους της Συρίας και το Πατριαρχείο Αντιοχείας που φυλάει Θερμοπύλες.
Ο κ. Τσίπρας, δεν ζήτησε συγνώμη για τη συγκάλυψη της Γενοκτονίας του λαού της Συρίας, για την εγκατάλειψη των ιστορικών μνημείων και ανυπολόγιστης αξίας αρχαίων κειμένων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (κλασικής Ελλάδας) και κειμηλίων, στα Ελληνορθόδοξα Μοναστήρια κι εκκλησίες της Συρίας (ας μην ενδιαφερόταν για τους Ελληνορθόδοξους), αλλά κυρίως γιατί κι η δική του κυβέρνηση της "πρώτη φορά αριστερά"... συνεχίζει δολοφονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας, αλλά και παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη φίλη Συρία.
 * Hafez Al Assad: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!
Να θεωρήσουμε δεδομένο ότι το ενδιαφέρον τους περιστράφηκε και στη διαχείριση κονδυλίων, για τη "φιλανθρωπία"για τους "πρόσφυγες-μετανάστες" και πως βολεύει όλους ο πόλεμος της "πολιτισμένης" δύσης για την κατάκτηση της χώρας των Σελευκιδών;
Σε τι κόσμο ζούμε; 
Οι Μανάδες της Πλατείας του Μάη (Plaza del Mayo), το κίνημα των Μανάδων της Αργεντινής (το Μ κεφαλαίο) που δολοφονήθηκαν τα παιδιά τους από το δικτατορικό καθεστώς του μαύρου δικτάτορα της Αργεντινής, Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα, έχουν από πολλά χρόνια μιλήσει για τον φασιστικό ρόλο του Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος.
Αυτός είναι ο κύριος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος...

 Ήταν το πολύ μακρινό (;) 2007, όταν οι Μανάδες της Plaza de Mayo εξαπολύουν επίθεση εναντίον τριών (3) πανίσχυρων προσωπικοτήτων της Αργεντινής για τη συνεργασία τους με το αμερικανοκίνητο αιμοσταγές δικτατορικό καθεστώς του Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα, μεταξύ αυτών τον καρδινάλιο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και σήμερα ηγέτη της παπικής εκκλησίας.

Την Ανακοίνωση των Μανάδων της Plaza de Mayo υπογράφει προσωπικά η Μάνα Hebe de Bonafini, ή ηγέτης των Μανάδων που τους δολοφόνησαν τα παιδιά οι φασίστες του Βιντέλα κι έχει τον τίτλο: "Ο φασισμός επιτίθεται με τους Macri, Bergoglio και Bendini" (την παραθέτουμε ολόκληρη παρακάτω). Σ' αυτό το μνημειώδες κείμενο-καταγγελία, οι Μανάδες καταγγέλλουν τους πανίσχυρους άνδρες της Αργεντινής Macri, Bergoglio και Bendini.

Ειδικά για τον καρδινάλιο Bergoglio, που έγινε πάπας και σήμερα τίμησαν ο πρωθυπουργός και οι ταγοί της Ορθόδοξης εκκλησίας, επισημαίνουν μεταξύ άλλων:
"Αρνούμαστε τα λόγια του καρδινάλιου Bergoglio που λέχθηκαν για να προστατεύσουν τους φασίστες. Αυτοί γνωρίζουν ότι είναι συνένοχοι της δικτατορίας. Κανείς τους, ούτε η Εκκλησία, ούτε οι Δικαστές καταδίκασαν κάποιο επίσκοπο για όσα έκανε. Ούτε εκείνους που διάβαζαν ευχές όταν πετούσαν τα πτώματα των παιδιών μας στο ποτάμι ή τους βασάνιζαν".
 Η καταγγελία του φασίστα καρδιναλίου Jorge Mario Bergoglio, που έγινε πάπας Φραγκίσκος, δεν είναι σημερινή... Ο αντάρτης παπάς Don Vitaliano della Sala, που συμμετέχει στο κίνημα ‘no global’, στην προσωπική του ιστοσελίδα λέει τα "σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη" για τη συνεργασία του πάπα με τη χούντα του Βιντέλα, που δολοφόνησε 9.000 ανθρώπους.
Και το συγκλονιστικό; Ο ίδιος ιερέας είχε δημοσιοποιήσει τα στοιχεία για τον συνεργάτη της χούντας αρχιεπίσκοπο Αργεντινής κι όταν παλιότερα διεκδικούσε την ηγεσία του Βατικανού.
Επίσης, ντοκουμέντα για τη συνεργασία του σημερινού πάπα με την πιο αιμοσταγή δικτατορία στη Λατινική Αμερική, από τις 24 Μάρτη 1976 και μέχρι προσφατες επανεκδόσεις, παραθέτονται στο βιβλίο "Το νησί της Σιωπής - Ο ρόλος της Εκκλησίας στη δικτατορία της Αργεντινής" (L'isola del silenzio. Il ruolo della Chiesa nella dittatura argentina).
Ο ρόλος της καθολικής εκκλησίας στη δικτατορία του Βιντέλα, περιγράφεται από τον παγκοσμίου φήμης Αργεντινό δημοσιογράφο Horacio Verbitsky.
Μια έρευνα 15 χρόνων που μελετάει εκείνη την τραγική περίοδο της χώρας του και ξεσκεπάζει τη συνεργασία του σημερινού πάπα με τους φασίστες.
Συνεπώς, δεν χαιρόμαστε, δεν τραγουδάμε νίκες, για την επίσκεψη ενός συνεργάτη αιμοσταγούς δικτατορικού καθεστώτος.


Η Ανακοίνωση-Καταγγελία των Μανάδων της Πλατείας του Μάη (Plaza del Mayo) - 2007
El fascismo ataca desde Macri, Bergoglio y Bendini

Las Madres de Plaza de Mayo repudiamos las palabras del Cardenal Bergoglio durante su homilía del sábado pasado porque se quiso proteger.

Ellos saben que son cómplices de la dictadura.

Ni la Iglesia, ni la Justicia condenaron a ninguno de los Obispos por lo que hicieron. Ni a los que bendecían cuando tiraban a nuestros hijos vivos al río, ni a los que les pegaban cuando los estaban torturando. No olvidamos que les decían “siete horas de de tortura no es pecado” cuando estaban estaqueados.

Ahora dicen “basta, termínenla” porque necesitan que se olvide. Pero no se puede borrar. Los obispos tenían sueldos de los jueces de instrucción. Los sacerdotes estaban a cargo de la Policía y algunos de ellos, además, tenían armas.

Los curas comprometidos con la causa de su pueblo fueron asesinados, los Palotinos, Mujica y los 125 curas desaparecidos.

Bendini acompaña toda esta basura pidiendo el perdón y el olvido y por eso habría que destituirlo, creo que a la Ministra no le queda otra.

La basura va junta, Macri, Bendini y Bergoglio. Son de la misma raza y de la misma ralea. Son fascismo, son la vuelta de la dictadura. Son la dictadura misma.

Los tres representan la dictadura. Bendini, Bergoglio y Macri.
Hebe de Bonafini
Presidenta de la Asociación
Madres de Plaza de de Mayo

το διαβάσαμε στο press-gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου