"GOD SAVE EURO / NO FUTURE FOR YOU" (ή: αυτούς τους νεκρούς ποιός θα τους πάρει;)
Ούτε μια φορά δεν ακούστηκε η λέξη "άνεργοι" στο πρόσφατο debate (σημείωση από εμάς: το άρθρο αυτό έχει γραφτεί στις 19 Σεπτέμβρη του'15) του εθνοσωτήρα ΤσιπροΜεϊμαράκη. Τα δυόμισυ εκατομμύρια των πραγματικών ανέργων ("εγγεγραμμένων" και μή, συν εκείνους που ψευτοεργάζονται μία ημέρα τη βδομάδα ή δύο ώρες κάθε τριήμερο, συν εκείνους που δουλεύουν απλήρωτοι, συν εκείνους που δουλεύουν με το εξευτελιστικό "μπλοκάκι" ή με άλλα επαίσχυντα καθεστώτα όπως τα πεντάμηνα "κοινωφελούς εργασίας" στους δήμους ή τα προγράμματα voucher κλπ.) θεωρούνται ήδη τετελεσμένο γεγονός (κάτι σαν αναπόφευκτες απώλειες) από τον ΤσιπροΜεϊμαράκη (όπως άλλωστε θεωρούντο κι από τον ΣαμαροΒενιζελοΚουβέλη). Τα δυόμισυ εκατομμύρια των εργασιακώς τελειωμένων, των αστέγων, των χωρίς μέλλον και γενικώς των ζωντανών νεκρών δεν υπάρχουν πλέον για τους "ευρωπαίους" ταγούς του ελληνόφωνου ψευδοκράτους και για τα εκατομμύρια των βολεμένων πελατοψηφοφόρων τους (που για να συνεχιστεί το βόλεμά τους πρέπει η χώρα να "μείνει Ευρώπη", να μην χρεωκοπήσει και τυπικά, και να μην πάει στη δραχμή).
Ειδικά ο ΣΥΓΥΡΙΖΑ υπήρξε το τελευταίο χαρτί του ψευδοκράτους προκειμένου αυτό να παραμείνει στην ευρωζώνη (στην οποία -να μην ξεχνιόμαστε- τρύπωσε λαθραία με χαλκευμένα στοιχεία). Ήταν η τελευταία ελπίδα της εγχώριας ελίτ κρατικοδίαιτων παρασίτων (τράπεζες, μηντιάρχες, καρτέλ των σούπερ μάρκετς, εργολάβοι δημοσίων έργων κλπ.) και του πελατειακού στρατού της ("διοικητικοί" δημόσιοι αργόμισθοι, διάφοροι ευνοημένοι συνδαιτημόνες των Πάγκαλων κ.α.) να συνεχίσει να δανείζεται φθηνά ώστε να καλύπτει τα "λειτουργικά" της κόστη ("επιδοτήσεις" για τα εκατομμύρια των νοικοκυραίων ψηφοπελατών των Πάγκαλων και για πληθυσμιακές κατηγορίες με μεγάλο πελατειακό ενδιαφέρον, μίζες κρατικοδίαιτων διαπλεκομένων, δισεκατομμυριούχες επιχορηγήσεις κομμάτων, μισθοί δημοσιοϋπαλληλικού πελατειακού στρατού κλπ.), μετακυλίοντας τον "λογαριασμό" στην πραγματική οικονομία και την πραγματική κοινωνία (όλους αυτούς που τα έφερναν δύσκολα βόλτα και πριν την κρίση, που δεν υπήρξαν ποτέ κρατικοδίατοι και που ήσαν ανέκαθεν εργασιακώς εκτεθειμένοι και πελατειακώς απροστάτευτοι). Ήταν η τελευταία της ελπίδα να διατηρήσει την κοινωνικώς κυρίαρχη θέση της χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις (πέραν των θεσμικώς στημένων από το ίδιο το τριτοκοσμικό καθεστώς).
Το αριστερό φετινό μνημόνιο είναι απλώς ένα ολοφάνερα απελπισμένο ροκάνισμα χρόνου, που μεταθέτει το πολύ μέχρι το επόμενο καλοκαίρι το αναπόφευκτο: την πανηγυρική εκπαραθύρωση του τριτοκοσμικού ψευδοκράτους από την ευρωζώνη. Γιατί όπως όλος ο κόσμος γνωρίζει (της εγχώριας ελίτ περιλαμβανομένης), "το πρόγραμμα δεν βγαίνει" ούτε λογιστικά ούτε κοινωνικά (βλ. Ινστιτούτο Brookings: Η ελληνική οικονομία θα μείνει για πολλά χρόνια στην εντατική και Τζόζεφ Στίγκλιτς: τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα...). Ως δεκανίκι της κεφαλαιοκρατίας, η εγχώρια αριστερά -της εξουσίας- εκπλήρωσε και με το παραπάνω τον ιστορικό ρόλο που είχε ανέκαθεν κάθε αριστερά στον δυτικό κόσμο (στον ανατολικό, ή στον Τρίτο Κόσμο ο ιστορικός ρόλος της αριστεράς είναι να εγκαθιδρύει τυραννίες και μεγαδήμιους μπροστά στους οποίους ωχριά ακόμα και ο ναζισμός). Απλώς, στην περίπτωση του ΣΥΓΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκε ακόμα μια φορά αυτό που έχει προ πολλού αποδειχθεί ιστορικώς και πέραν πάσης αμφιβολίας: ότι αυτή είναι η αριστερά, ότι αυτή ήταν πάντα, ότι δεν υπάρχει άλλη και ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει άλλη.
Μα φυσικά αυτοί που έβαλαν με χαλκευμένα στοιχεία το ψευδοκράτος στο ευρώ για να 'κονομήσουν: πρόκειται αποκλειστικά για την εγχώρια μεταπρατική αντιπαραγωγική παρασιτική ελίτ εισαγωγέων (χρήματος, προϊόντων, ή υπηρεσιών), μια και η νεοελληνική ήταν ανέκαθεν μια σχεδόν αποκλειστικά εισαγωγική "οικονομία", που φυτοζωούσε με εξωτερικό δανεισμό (από το 1824) και με κάθε είδους επιδοτήσεις (σχέδια Μάρσαλ, κοινοτικά πακέτα κλπ). Είναι οι ίδιοι ακριβώς που εξαπέλυσαν την προπαγάνδα τρόμου στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Είναι αυτή η ίδια ελίτ που μέσω των σφουγγοκωλάριων μηντιαρχών και δημοσιογραφιάδων της προσπαθεί να μας πείσει ότι δήθεν τη συμφέρει η επιστροφή στη δραχμή (γιατί έτσι θα μπορεί ... να "πάρει κοψοχρονιά τα σπίτια" των διαφόρων ζωντανών νεκρών), αλλά ότι παρ' όλα αυτά ενεργεί για το "κοινό καλό" και ... ενάντια στα συμφέροντά της, αγωνιζόμενη να "μείνουμε Ευρώπη".
Κρίνοντας από την "φιλοευρωπαϊκή" terrorganda των εγχωρίων "ευρωπαίων" στο πρόσφατο δημοψήφισμα του Ιουλίου, η αποπομπή (όπως κι αν θα τη βαφτίσουν) του ψευδοκράτους από την ευρωζώνη θα έχει τρομακτικές συνέπειες για την τσέπη τους και την κοινωνική τους θέση: γιατί, όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Επίκουρος "δεν είναι δυνατόν να μην φοβάται αυτός που εκφοβίζει" («ουκ έστιν άφοβον είναι φοβερόν φαινόμενον»).
Η πρώτη εμφανής συνέπεια θα είναι ότι με την έξοδο από το ευρώ και την επακόλουθη διακοπή της δανειακής επιδότησης του ψευδοκράτους, αυτό θα κηρύξει και επισήμως πτώχευση (όσοι ισχυρίζονται ότι το χρέος του ψευδοκράτους θα μετατραπεί σε δραχμές, απλώς παραπλανούν τους αδαείς: εδώ δεν είναι δυνατόν το χρέος να εξυπηρετηθεί σε ευρώ και θα εξυπηρετηθεί σε σούπερ υποτιμημένες δραχμές;).
Η πτώχευση του ψευδοκράτους (και της ψευδο-οικονομίας του) θα επιφέρει μια περίοδο ευεργερτικής για την κοινωνία αποσταθεροποίησης και ανωμαλίας.
Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αργόμισθοι βολεμένοι πελατοστρατιώτες θα πάρουν την άγουσα για την ανεργία, αφού το μή δανειοεπιδοτούμενο πλέον ψευδοκράτος δεν θα έχει να τους πληρώνει (άλλωστε η Ελλάδα με εκατό το πολύ χιλιάδες δημόσιους διοικητικούς υπαλλήλους την κάνει μια χαρά τη δουλειά της - και άλλωστε και σήμερα, ένα μόνο κορόιδο στα πέντε αργόσχολα πελατόσκυλα βγάζει όλη τη δουλειά). Επίσης μερικές εκατοντάδες χιλιάδες υψηλοσυνταξιούχων θα δουν τις συντάξεις τους να εκλογικεύονται προσγειούμενες στις πραγματικές δυνατότητες της -ανύπαρκτης- ελληνικής οικονομίας (δηλαδή κάπου στα 200 με 300 ευρώ -εννοείται σε δραχμές). Οι μισθοί των εναπομεινάντων υπαλλήλων του ψευδοκράτους θα εκλογικευτούν και αυτοί και θα κυμανθούν (ενν. σε δραχμές) μεταξύ 300 και 700 ευρώ (ό,τι δηλαδή ζητούσαν ως αυτονόητο οι λογιστές των δανειστών του ψευδοκράτους, αλλά και κάθε οικονομολόγος με στοιχειώδη γνώση των θεμελιωδών αρχών της Δημοσιονομικής). Έτσι μια καθαρίστρια θα παίρνει, ας πούμε, 300€ και ένας δικαστής 700€ (ενν. σε υποτιμημένες δραχμές). Οι υπόλοιποι θα βρίσκονται στο ενδιάμεσο.
Παράλληλα η διακοπή τής, άμεσης ή έμμεσης, ευρω-αιμοδότησης χιλιάδων κρατικοδίαιτων επιδοτούμενων ψευτοεπιχειρηματιών (εργολάβοι Δημοσίου, καναλάρχες, τράπεζες, ΚΕΚ, Εκκλησία Α.Ε. κλπ.) θα τους οδηγήσει είτε στο να κλείσουν (το καλύτερο), είτε στο να βάλουν χέρι στα λεφτά που έχουν στην Ελβετία προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους και να μην πτωχεύσουν. Αυτός θα είναι και ο μόνος τρόπος ώστε να ριχτούν επιτέλους στην αγορά τα περιβόητα ευρώ που είναι κρυμένα στα στρώματα και στις ξένες τράπεζες (το αποκαλούμενο και "λίπος").
Το ρίξιμο (και μάλιστα απότομο) εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων αργομίσθων στην εργασιακή βαρβαρότητα του ελληνικού ιδιωτικού τομέα (η οποία φυσικά προϋπήρχε της "κρίσης"), σε συνδυασμό με τις περαιτέρω απολύσεις του κρατικοδίατου κομματιού του ιδιωτικού τομέα (π.χ. τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούνται συνεχώς με τα λεφτά των φορολογουμένων, αντί να κοινωνικοποιηθούν) θα ανεβάσει κι άλλο το ποσοστό της ανεργίας ("επίσημης" ή πραγματικής). Η ανεργία πλέον θα φτάσει στα κανονικά επίπεδα για μια "οικονομία" σαν την ανύπαρκτη, αμιγώς εισαγωγική, επιδοτούμενη και δανειζόμενη ελληνική και έτσι δεν θα μπορούν κάποιοι αριστεροί ή δεξιοί εθνοσωτήρες να την κρύβουν κάτω απ' το χαλάκι των "επισήμων" αριθμών. Ένα ποσοστό 70%-80% πραγματικής ανεργίας θα βοηθήσει ώστε να πέσουν (επιτέλους) στα προ ευρώ επίπεδα οι τιμές βασικών ειδών και υπηρεσιών διαβίωσης, όπως τα είδη διατροφής, τα ενοίκια κλπ. Έτσι θα ξαναδούμε το σουβλάκι (καλαμάκι) να πηγαίνει στα 15 λεπτά του ευρώ (στα 25 ο γύρος με πίττα), το γάλα στα 50 λεπτά (όπως π.χ. στη Γερμανία), το ψωμί επίσης στα 50 λεπτά το κιλό (όπως επίσης στη Γερμανία), ή το ενοίκιο ενός τριαριού σε πολυκατοικία του 1980-1990 στα 150-200€ (όλα τα προηγούμενα ποσά ενν. σε δραχμές).
Παράλληλα, λόγω της γενικευμένης πλέον ένδειας θα εξαφανιστούν (ή σχεδόν θα εξαφανιστούν) κάμποσα παρασιτικά και μή εμφανώς κρατικοδίαιτα επαγγέλματα, τα οποία ενθαρρύνονταν έμμεσα από το κοινωνικώς ανύπαρκτο ψευδοκράτος, όπως η παραπαιδεία (ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια), η παραϋγεία (ιδιωτικές κλινικές και ιατρεία), η παρα-ασφάλιση κλπ.
Επιπλέον η κυρίαρχη ελίτ θα αναγκαστεί να αποσύρει χρήματα από τις καταθέσεις της και κάνει η ίδια επενδύσεις στην Ελλάδα, αντί να περιμένει εκ του ασφαλούς τους ξένους επενδυτές να επενδύσουν σε μια καμένη γη. Τώρα το τί επενδύσεις είναι ικανή να κάνει μια παρασιτική, μεταπρατική, αντιπαραγωγική κρατικοδίατη ελίτ σαν την ελληνόφωνη είναι ένα θέμα που όντως σηκώνει πολύ συζήτηση. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι θα αναγκαστεί να κάνει κάτι ο,τιδήποτε. Γιατί, άλλο πεδίο οικονομικής δράσης πλην της Ελλάδας δεν έχει (δηλαδή πού αλλού θα πάνε οι μεγαλοεργολάβοι, οι τραπεζίτες, η Εκκλησία Α.Ε., οι αφορολόγητοι εφοπλιστάδες, οι μηντιάρχες; Θα πάρουν τις εκκλησίες, τα κανάλια, τα σούπερ μάρκετς και τα διόδιά τους και θα τα πάνε στη Βουλγαρία;!). Και εξάλλου η εγχώρια ελίτ είναι αποδεδειγμένα παντελώς ανίκανη να πάει κάπου οπουδήποτε αλλού και να παίξει στο γήπεδο των αυθεντικών καπιταλιστών.
Η εξάπλωση της ένδειας και στους νυν βολεμένους και ο φόβος του "εμφυλίου" (όπως βαφτίζεται παραπλανητικά στην ηθικολογική καθεστωτική γλώσσα ο ενδοκοινωνικός πόλεμος) ενδεχομένως να αναγκάσει το ψευδοκράτος (δηλαδή την ελίτ που το έχει στην ιδιοκτησία της) να καταφύγει ακόμα και σε αληθινές παροχές (αντί για τα 200 ψωροεκατομμύρια ευρώ που προέβλεπε το κατάπτυστο νομοσχέδιο του ΣΥΓΥΡΙΖΑ για την "αντιμετώπιση" της ανθρωπιστικής κρίσης).
Γενικότερα, με μια επιστροφή στη δραχμή, η κυρίαρχη ελίτ, που έβαλε τη χώρα στο ευρώ, θα αναγκαστεί να βάλει πολύ βαθιά το χέρι στη τσέπη της, αφού δεν θα μπορεί πλέον να ποντάρει στους ξένους για να τη στηρίξουν οικονομικά (και άρα για να διατηρήσει την προνομιακή της θέση στην κοινωνική ιεραρχία). Θα δούμε πολύ χρήμα να κυκλοφορεί. ΠΟΛΥ ΧΡΗΜΑ. Κι ας θα αναρωτιούνται κάποιοι αδαείς πού ήταν κρυμμένο, τρίβοντας τα μάτια τους... Γι' αυτό η κυρίαρχη ελίτ δεν θέλει με τίποτα την επιστροφή στη δραχμή, όσο κι αν, προκειμένου να παρελκύσει τις αντιδράσεις του παραπλανημένου κόσμου, προσποιείται ότι κάτι τέτοιο τη συμφέρει κιόλας (π.χ. ότι θα μπορεί να πάρει για ένα κομμάτι ψωμί τα σπίτια του κόσμου: τί να τα κάνει μωρέ τα σπίτια; Να τα πουλήσει ή να τα νοικιάσει; Σε ποιούς; Σε αυτούς που δεν θα έχουν ούτε να φάνε; Και γιατί να της τα πουλήσουν αυτοί που τα έχουν σήμερα; Για να μείνουν και άστεγοι, εκτός από άνεργοι ή πεινασμένοι;).
Σταρχιδιαμόλ για το grexit. Πωλείται μόνο σε ευρώ. Στους εργασιακώς τελειωμένους, στους αστέγους και σε όσους δεν έχουν πλέον κανέναν λόγο να φοβούνται τα χειρότερα (γιατί βρίσκονται ήδη σε αυτά), διατίθεται δωρεάν.
ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ (και αντιστρόφως);
Τα "μνημόνια" αποδείχτηκε ότι δεν κρύβουν τίποτα το εκσυγχρονιστικό, ή κοινωνικώς δικαιότερο. Αποσκοπούν απλώς σε έναν επιφανειακό λογιστικό και επ' ουδενί ποιοτικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Το τρομακτικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτού του ψευδοεκσυγχρονισμού το καταβάλλουν σχεδόν αποκλειστικά τα πλέον σύγχρονα και εξευρωπαϊσμένα στοιχεία της νεοελληνικής κοινωνίας (αυτοί που στηρίχθηκαν στις δικές τους δυνάμεις και δεν συνέφαγαν με τους διάφορους Πάγκαλους) ενώ εξακολουθούν να το αποφεύγουν τα πλέον τριτοκοσμικά (=πελατειακώς οχυρωμένα) κομμάτια της. Διότι τί εκσυγχρονιστικό μπορεί να κρύβει π.χ. το να "ανοίξει" το επάγγελμα του φαρμακοποιού σε χαρτορίχτρες (για να εισχωρήσουν σε αυτό οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες), ή το να καταποντιστεί ο βασικός μισθός εκεί όπου βρίσκεται σήμερα (ενώ ο τιμάριθμος εξακολουθεί - ελέω καρτέλ- να τραβάει την ανηφόρα); Τί εκσυγχρονιστικό μπορεί να έχει το να επιβάλλεται λιτότητα κατεξοχήν σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο αντί σε αυτούς που τον καρπώνονται; Τα "μνημόνια" ρήμαξαν κατεξοχήν τους μή κρατικοδίαιτους (π.χ. εργαζόμενους και συνταξιούχους του πραγματικού ιδιωτικού τομέα) ενώ η διαχείρισή τους (των μνημονίων) από την εγχώρια ελίτ προστάτεψε τόσο την ίδια όσο και την πελατεία της, έστω και με μερικές αμυχές.
Σε αυτούς λοιπόν που αποφαίνονται κορδωμένοι και όλο οίηση ότι "η δραχμή δεν αποτελεί λύση για τη χώρα" (αφού έχουν ταυτίσει τη χώρα με το βόλεμά τους) και ότι με τη δραχμή η εξαθλίωση θα γενικευτεί, η απάντηση που πρέπει να δίνεται είναι η εξής: το καλό με την εκπαραθύρωση του ψευδοκράτους από την ευρωζώνη είναι ακριβώς ότι τα πράγματα δεν θα φτιάξουν και ότι, αντίθετα, θα γίνουν χειρότερα. Αλλά χειρότερα για όλους, αφού δεν θα πληρώνουν τον λογαριασμό μόνο οι συνήθεις (βλ. πελατειακώς έκθετοι) μαλάκες που τον πλήρωναν μέχρι σήμερα, επιτρέποντας να παραμένουν στο οικονομικό απυρόβλητο οι κάθε είδους βολεμένοι (πρώην και νυν ψηφοφόροι των διαφόρων Πάγκαλων). Τα βάρη της χρεωκοπίας του ψευδοκράτους θα κατανεμηθούν με κοινωνικώς δικαιότερο τρόπο. Γιατί αφού δεν γίνεται να υπάρξει κοινωνική εξίσωση προς τα πάνω, θα πρέπει να υπάρξει προς τα κάτω. Γιατί ανάμεσα στη θυσία ενός μέρους της κοινωνίας και στη διάσωση ενός άλλου υφίσταται αιτιακή σχέση: η χρεωκοπία του ψευδοκράτους και η επιλεκτική ανθρωπιστική κρίση δεν είναι ... φυσικά φαινόμενα όπως τα παρουσιάζουν οι μηντιάρχες του.
Κανείς λοιπόν δεν θα νιώθει άσχημα επειδή θα έχει καταθέσει τις πινακίδες του αυτοκινήτου του λόγω αδυναμίας καταβολής των τελών κυκλοφορίας, αφού θα σταματήσουν ουσιαστικά να κυκλοφορούν Ι.Χ. αυτοκίνητα. Κανείς δεν θα αισθάνεται αποτυχημένος επειδή δεν θα έχει να πληρώσει τα φροντιστήρια του παιδιού του (που άλλωστε θα έχουν κλείσει). Κανείς δεν θα αισθάνεται κοινωνικά αποτυχημένος επειδή δεν θα μπορεί να πάει διακοπές ή επειδή δεν θα έχει να πληρώσει τα έξοδα "παραστάσεως" της κάθε πουτανίτσας, για να του "κάτσει". Κανείς δεν θα αισθάνεται κοινωνικά αποκλεισμένος επειδή θα είναι πέντε-δέκα-δεκαπέντε χρόνια άνεργος.
Και κανείς βολεμένος ελληνόφωνος "ευρωπαίος" δεν θα μπορεί πλέον να πουλάει εκ του ασφαλούς εξυπνάδες στους ζωντανούς νεκρούς, όπως π.χ. να γυρίσουν στην ορεινή επαρχία (λες κι αν έβγαινε ψωμί εκεί θα είχαν φύγει οι γονείς τους) ή να πάνε στις διάφορες Μανωλάδες να μαζέψουν καρπούζια για 15€ (=δώδεκα ώρες δουλειά) ή να τους υποδεικνύει διάφορες φαεινές "αναπτυξιακές" ιδέες που βρήκε ... στο ίντερνετ (π.χ. καλλιέργειες διαφόρων εξωτικών ειδών και άλλες μπουρδολογίες).
Τα βολεμένα βλαχαδερά του "Μένουμε Ευρώπη" θα δεχτούν μια θανάσιμη ένεση πραγματικής οικονομίας και πραγματικής κοινωνίας.
Τα πραγματικά ποσοστά των εκλογών
Ενδεχομένως μάλιστα με επιστροφή στη δραχμή να υπάρξει και μια υποτυπώδης βιομηχανική ανάπτυξη (κάτι τεχνικώς αδύνατον να συμβεί με το ευρώ). Διότι με πασαλείματα (τουρισμός, "εναλλακτικές" καλλιέργειες, ξένες "επενδύσεις" και άλλες εξυπνάδες των εγχωρίων βολεμένων) δεν γίνεται να φτιάξεις εθνική οικονομία. Η στροφή στη βιομηχανία είναι εδώ και τρεις αιώνες ο μόνος τρόπος για μια οικονομία ώστε να ικανοποιεί την εσωτερική της ζήτηση και να παράγει ικανά εξαγώγιμα πλεονάσματα, τα οποία θα της εξασφαλίσουν την εισαγωγή όσων αγαθών δεν παράγει (σε αντίθεση με ό,τι νομίζει ο απληροφόρητος νεοέλληνας, ο τουρισμός και η αγροκτηνοτροφία είναι απλώς συμπληρώματα μιας σύγχρονης και αυτοδύναμης οικονομίας - και ίσως ούτε καν αναγκαία). Π.χ. μπορεί να αρχίσουν να (ξανα)κατασκευάζονται στην Ελλάδα μερικά είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. ρούχα), ή διάφορα βιομηχανικά αναλώσιμα, αφού λόγω της υποτιμημένης δραχμής δεν θα συμφέρει πλέον η εισαγωγή τους (π.χ. μπαταρίες, cd, ανταλλακτικά αυτοκινήτων, ελαστικά κλπ.). Σιγά σιγά θα αρχίσει να μειώνεται η ανεργία (σιγά σιγά είπαμε... αλλά πάντως καλύτερα από το να μένει στάσιμη ή να αυξάνεται, ή να την κρύβουν κάτω από τα "επίσημα" νούμερα οι ταγοί του καθεστώτος). Οι παρασιτικοί κρατικοδίαιτοι εισαγωγείς θα κολοβωθούν και - ποιός ξέρει;- ίσως έτσι ανοίξει ο δρόμος στους δημιουργικούς και ικανούς ανθρώπους αυτής της χώρας, σε όποια θέση της κοινωνικής ιεραρχίας κι αν βρίσκονται.
Η κοινωνία θα έχει κάνει ένα σωτήριο απεγκλωβιστικό restart αντί να μερεμετίζει -μέσω "μνημονίων"- τη σαπίλα.
Ο κλασικός νεοελληνικός φιλοτομαρισμός και επιδειξισμός θα υποχωρήσει χάριν της σεμνότητας και της ουσίας. Ο -επιδοτούμενος- βλαχονεοπλουτισμός (και τα παράπλευρα ήθη του) θα γίνει σιγά σιγά μια γραφική ανάμνηση και ίσως κάποτε ο λιτός βίος (χωρίς στην πραγματικότητα να μας λείπει τίποτα) θα γίνει και στην Ελλάδα μια πραγματικότητα (όπως ήταν ανέκαθεν για τους "κουτόφραγκους"): θα μάθει κι ο νεοέλληνας να ζει χωρίς "εξοχικό", χωρίς ιδιωτική παραϋγεία, χωρίς παραπαιδεία, χωρίς διακοποδάνεια, χωρίς να αλλάζει αυτοκίνητο ή κινητό κάθε χρόνο. Θα μάθει να απαιτεί σωστές δημόσιες υπηρεσίες (σχολεία, νοσοκομεία κλπ.). Θα μάθει να απαιτεί αξιοκρατία και διαφάνεια. Θα έχει αποκτήσει αξιοπρέπεια και θα έχει κάνει τους πολιτικάντηδες να τον σέβονται. Θα έχει αποκτήσει αυτοσεβασμό και θα δείχνει τσαμπουκά στον εργοδοτίσκο που έχει μπροστά του, αντί -σαν κουραδόμαγκας- στους "κακούς" γερμανούς (που είναι μακριά). Τότε θα έχει γίνει πραγματικός ευρωπαίος και όχι επαγγελματίας κακομοίρης, ή αλαζονική βολεμένη νεόπλουτη βλαχάρα σαν τους διάφορους "Μένουμε Ευρώπη".
Και έτσι ίσως κάποτε να γίνει και η Ελλάδα μια κανονική χώρα.
Θ.Λ.
τo διαβάσαμε στον ΥΠΝΟΒΑΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου