ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Ναι, mr Τουσκ, στη συγκεκριμένη περίπτωση τεράστιας απάτης και δολοφονικής κοινωνικά "μπίζνας", οι πιστωτές είναι και κακοί και ανήθικοι! Όπως όλοι οι "νονοί" και τα όργανα της μαφίας!



Ας κάνουμε λοιπόν μια "σούμα ανακεφαλαίωσης", όσον αφορά τις "ιδιάζουσες μεθοδεύσεις" περί απεχθούς ελληνικού χρέους και αλυσιδωτών αντιδράσεων που προκαλεί σε μια απαξιωμένη Ε.Ε. στη συνείδηση του "μη τοξικού κόσμου" (όπως ήταν οι έχοντες συμφέροντα και οι εξανδραποδισμένοι από τη φύση τους και εραστές της πιο προκλητικής μαζικής ταπείνωσης, από εσωτερικούς και εξωτερικούς "μεγαλοπαράγοντες", φηφοφόροι του "ΝΑΙ"), στηριζόμενοι και σε δεδομένα από παλαιότερες αναρτήσεις μας.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Το ΔΝΤ ομολογεί το έγκλημα: «Λάθος» το μνημόνιο και το PSI. Αυτοκριτική για το ΔΝΤ που ομολογεί ότι «υποτίμησε τις επιπτώσεις της σκληρής λιτότητας και εκτίμησε λάθος την πορεία του χρέους» Εμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ που αναπαρήχθη από πλειάδα ξένων ΜΜΕ, εκθέτει την τρόικα και τους εγχώριους στυλοβάτες των μνημονίων καθώς αναγνωρίζει ότι η σκληρή λιτότητα έπνιξε την Ελλάδα εν γνώσει των ιθυνόντων ΕΕ και ΔΝΤ. Εξάλλου αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν δηλώσει ότι ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΒΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΗ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ τότε αυτό ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΒΙΩΣΙΜΟ! Κι αυτό προέρχεται από χείλη των δανειστών και όχι των οφειλετών! Μετά, λοιπόν, το PSI του 2012 το χρέος της Ελλάδας πέρασε, ή το πέρασαν πιο σωστά οι πανούργοι και παντελώς ανήθικοι σιωνιστές τοκογλύφοι, από τους ιδιωτικούς τομείς της Ευρώπης, όπως τα funds, τα ασφαλιστικά ταμεία και φυσικά οι παρασιτικές τους τράπεζες, στο δημόσιο τομέα. Αυτό σημαίνει ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του τεχνητά διογκωμένου ελληνικού χρέους (Έκθεση-φωτιά για κυβέρνηση Παπανδρέου: Φούσκωσε το έλλειμμα κι έστειλε την Ελλάδα στο ΔΝΤ"​ και Το "Colpo Grosso" του ελληνικού χρέους, με στοιχεία αποκαλυπτικά για τον ρόλο των "πατριωτών" πρωθυπουργών και των Γερμανών αετονύχηδων) ανήκει πια σε ευρωπαϊκά κράτη! Οπότε τι; Τι αν, όπως πρότεινε και το όχι και τόσο συμπαθές στα φασισταριά της Κομισιόν αν και πυλώνας του χρηματοπιστωτικού παγκόσμιου φασισμού ΔΝΤ, επέλθει μια γενναία απομείωση ή "ανακουφιστική ελάφρυνση" του ελληνικού χρέους ως προς το ΑΕΠ; Πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι ένα τέτοιο κούρεμα θα επηρεάσει επιβαρύνοντας δραματικά τους προϋπολογισμούς των κρατικών ευρωπαϊκών κατόχων χρέους, καθώς η Ελλάδα θα έχει επιτύχει έτσι τη διαγραφή ενός μεγάλου ποσοστού χρέους (που η υπερβολική συσσώρευση των επιπέδων του παραπέμπει και σε αδιαφανείς έως μαφιόζικες μεθοδεύσεις όπως θα εξηγήσουμε και μετά), επιμερίζοντας το κόστος του ανάμεσα στην Ελλάδα και τους Ευρωπαίους εταίρους!
Δεν είναι καθόλου τυχαία η αναφορά του Τσίπρα, πριν λίγες ώρες, σε ένα πλήρως απαξιωμένο ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο και ανήμπορο να αντιδράσει στα "νομοθετήματα" και τελεσίδικες διατάξεις μιας πρωτοφανώς ολοκληρωτικής Κομισιόν, περί δραματικής ελάφρυνσης  του συσσωρευμένου γερμανικού χρέους μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, συντελώντας στο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας και τη μετατροπή της σε οικονομικό μπαμπούλα (ένα είδος κατάπτυστου bullying) της σημερινής υποταγμένης σε αυτήν (και τον ιδιοκτήτη της,τις ΗΠΑ) Ευρωζώνης (Η διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο το 1953). Αν συγκρίνουμε την ιστορική εκείνη περίπτωση με τη σημερινή ελληνική κρίση χρέους, θα διαπιστώσουμε (αντλώντας στοιχεία από τον παραπάνω σύνδεσμο) ότι κάποιες από τις εξόφθαλμες αδικίες μιας τέτοιας σύγκρισης είναι οι εξής:

α) Επιβάλλονται στην Ελλάδα ιδιωτικοποιήσεις υπέρ των ξένων επενδυτών κυρίως, ενώ η Γερμανία ενθαρρυνόταν να ενισχύσει τον έλεγχό της πάνω στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με το δημόσιο τομέα υπό πλήρη ανάπτυξη. β)Τα διμερή χρέη της Ελλάδας (αφορά τις χώρες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα της Τρόικας) δεν μειώθηκαν (μόνο τα χρέη προς τις ιδιωτικές τράπεζες μειώθηκαν) ενώ τα διμερή χρέη της Γερμανίας (αρχής γενομένης με εκείνα που προκύπτουν στις χώρες που το Τρίτο Ράιχ είχε επιτεθεί, εισβάλει ή ακόμη ενσωματώσει) μειώθηκαν κατά 60% ή και περισσότερο.γ) Όσον αφορά την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους, τα γερμανικά δικαστήρια μπορούσαν να αρνηθούν να εκτελέσουν αποφάσεις των αλλοδαπών δικαστηρίων ή διαιτητικών δικαστηρίων σε περίπτωση που η εφαρμογή τους απειλούσε τη δημόσια τάξη. Στην Ελλάδα, η Τρόικα αρνείται φυσικά ότι τα δικαστήρια μπορούν να επικαλούνται τη δημόσια τάξη για να ανασταλεί η αποπληρωμή του χρέους. δ) Επιβάλλονται στην Ελλάδα ιδιωτικοποιήσεις υπέρ των ξένων επενδυτών κυρίως, ενώ η Γερμανία ενθαρρυνόταν να ενισχύσει τον έλεγχό της πάνω στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με το δημόσιο τομέα υπό πλήρη ανάπτυξη.

Επανερχόμαστε στη σημερινή ολομέλεια του διακοσμητικού ευρωκοινοβουλίου, όσον αφορά τον πραγματικό του ρόλο στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις  στην "ενωμένη υπέρ τοκογλυφίας και υπερκέρδους Ευρώπης". Οι ομιλίες έκλεισαν με τα "ηθικοπλαστικά" σχόλια, κι άρα λαϊκίστικα και εμφανώς για λόγους φθηνού εντυπωσιασμού σε φτωχές και προβληματικές ευρωσυνειδήσεις, του προέδρου Ντόναλντ Τουσκ: "η δεοντολογία επιβάλλει την αποπληρωμή των δανείων, οι πιστωτές δεν είναι κακοί και ανήθικοι και οι δανειολήπτες τα αθώα θύματα "
Μάλλον ο mr Τουσκ έχει τις δικές του "ευρωενωτικές" αντιλήψεις περί "ηθικής". Διότι οι δανειστές  (που σέβονται τον εαυτό τους και τις τσέπες των μετόχων των ιδιωτικών οργανισμών που στην ουσία υπηρετούν και κυρίως των φορολογούμενων υπηκόων τους) οφείλουν να γνωρίζουν κάτω από ποιες συνθήκες και μεθοδεύσεις διακινούνται και πώς διοχετεύονται εκεί που καταλήγουνε τα χρήματα που δανείζουν και αποτελούνε περιουσιακό τους στοιχείο. Σωστά; Και αν το μεταφέρουμε σε καθαρά ιδιωτικό επίπεδο, ποια σοβαρή επιχείρηση εξακολουθεί να δανείζει κάποιον που αντιμετωπίζει πρόβλημα υπερδανεισμού και επαπειλούμενου οικονομικού κραχ; Κι άρα με πασιφανή την πλήρη αδυναμία της αποπληρωμής συσσωρευμένων νέων δανείων πάνω στα ήδη υπάρχοντα και με επαχθή τοκοχρεολύσια κάθε φορά; Η απάντηση είναι ότι μόνο η μαφία λειτουργεί με τέτοιους όρους παντελούς ανηθικότητας (έστω και με επιχειρηματικούς κώδικες) και υποδούλωσης ψυχής τε και σώματι των οφειλετών της!
Γιατί δεν μπορεί mr Tουσκ να μην είχε πληροφορηθεί το υψηλά ιστάμενο αυτί σας ότι η Διεθνής των τοκογλύφων ...κατάντησαν τη χώρα χώρο (αποθήκευσης ανθρώπων και απαλλοτρίωσης-διακίνησης αγαθών και πόρων) που λυμαίνονται οι τοκογλύφοι-κερδοσκόποι, με το "colpo grosso" του υπερδανεισμού των διεφθαρμένων κυβερνήσεών της και της υιοθέτησης της υπερκατανάλωσης με τα δικά τους βαλάντια, μέσω της διαρκούς έκδοσης από το προτεκτοράτο τους υποτιθέμενων ομολόγων υψηλού ρίσκου (όχι όμως γι'αυτούς και τα άρτια σχέδιά τους) και της αγοράς τους στη συνέχεια από τους ίδιους, τα οποία στη συνέχεια μετέτρεψαν σε δάνεια ενυπόθηκα και σε συσσώρευση τεράστιων επιπέδων χρέους, αποτεφρώνοντας τον κοινωνικό ιστό. Αυτό που οι εγχώριοι αλητήριοι, που πρωταγωνιστούσαν ως κόμματα εξουσίας και διαχειριστές (για την ακρίβεια υπερκαταχραστές) του δημόσιου πλούτου και οι μεγαλοεργολάβοι και "μπίζνεσμεν" φίλοι τους, γνώριζαν με μαθηματική ακρίβεια ότι θα συμβεί. 
Ενώ ήδη από το 2012 είχαν βαρέσει τα κανόνια από τις ΗΠΑ, αλλά κι εδώ η επιλεκτική άγνοια διακατείχε τον κ.Τουσκ και την παρέα του: Σοκ από New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...(ή "οι δανειστές χρηματοδοτούν τον εαυτό τους!") 
Και τελικά τα δάνεια αυτά διοχετεύονται στις ανάγκες τις πραγματικής οικονομίας, ως τώρα, ή εξυπηρετούν άλλους σκοπούς; - βλέπε π.χ. αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων μέσω διαρκώς επώδυνων φορολογικών "μέτρων" και αυτή η τρέλα να βαφτίζεται "ανάπτυξη"!Το 98% της βοήθειας πάει στους πιστωτές 
Επομένως συμπαθέστατε mr Τουσκ κάνετε μεγάλο λάθος! Οι παντελώς ανήθικοι και επιτήδειοι σε αυτή την περίπτωση (σε βάρος και των υπόλοιπων ευρωπαίκών λαών που οι εξουσίες των κρατών τους συμμετείχαν σε αυτή την κολοσσιαία απάτη) είναι οι δανειστές, με τους οφειλέτες να κατηγορούνται αφειδώς όλοι, σαν λαός, ενώ θα έπρεπε να χρεωθεί μεγάλο ποσοστό ανηθικότητας και παροιμιώδους φαυλοκρατίας από τα"ηθικά" χείλη σας και στους ως τώρα "διαχειριστές εξουσίας και δανείων" αυτού του λαού. Που σαν να βγαίνει μέσα από ένα παρατεταμένο σύννεφο υπνωτικής άχλης, αρχίζει να συνειδητοποιεί σιγά σιγά τι έχει συμβεί. Σε βάρος του, αλλά και να αναγνωρίζει, ελπίζουμε ως μόνη πραγματική ελπίδα προοπτικής, και τις δικές του λανθασμένες επιλογές αγκίστρωσης σε στρεβλά κοινωνικά πρότυπα και πολιτικά τσιγκέλια.

Και ας μη ξεχνάμε και αυτό (ΠΟΙΟΙ "ΚΑΝΟΝΕΣ" ΠΟΙΑΣ Ε.Ε. ΒΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ; " Άκυρα τα δάνεια αν παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα " ): Δυο κορυφαίοι επιστήμονες σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Σεφάς Λουμίνα, ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για το εξωτερικό δημόσιο χρέος και ο Ολιβιέ ντε Σούτερ, πρώην ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή υποστηρίζουν ότι βάσει του διεθνούς δικαίου μια δανειακή σύμβαση μπορεί να θεωρηθεί άκυρη σε τουλάχιστον δυο περιπτώσεις: Όταν η συμφωνία υπογράφηκε σε καθεστώς εξαναγκασμού και όταν η αποπληρωμή των δανείων υπονομεύει την ικανότητα του κράτους να εκπληρώνει τις πρωταρχικές του υποχρεώσεις απέναντι στον πληθυσμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου