ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Περί παιδείας των "ελεύθερων πολιτών"



η παιδεία δεν αποτελεί το τσιφλίκι κανενός...
η παιδεία αποτελεί κόσμημα κάθε εύρυθμης δημοκρατικής κοινωνίας...
η παιδεία είναι η τροφή της ψυχής...

Είναι η συνταγή που  έχει τη δύναμη να πλάσει πραγματικούς Ανθρώπους!
Είναι το ελιξίριο που εισάγει τους σπινθήρες της Ελευθερίας στο μυαλό και την καρδιά πεπερασμένης διάρκειας όντων, αλλά με αστείρευτες δυνατότητες, όπως εμείς!

Γι' αυτό αποτελεί σοβαρότατη απειλή για κάθε μισάνθρωπο κι απάνθρωπο σύστημα εξουσίας, που βέβαια δεν επιθυμεί με τίποτα αφυπνισμένους ή ελεύθερους ανθρώπους, αλλά χειραγωγήσιμα, αποπροσανατολισμένα, φοβισμένα, προβλέψιμα, αδαή ή ημιμαθή ΚΑΙ ΑΡΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΑ & ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ΟΝΤΑ...

Οπότε η υποβάθμισή της, η διαστρέβλωση των μεγαλόπνοων και εφ'όρου ζωής στόχων της και η τελική αποδόμησή της(όσον αφορά τουλάχιστον τις μάζες των μη προνομιούχων) αποτελεί σημαντικότατο σχέδιο και επιδίωξη όλων διαχρονικά των τυράννων!

Η παιδεία αποτελεί το "νευραλγικό μέσο" που, όπως λέει ο Καστοριάδης: για τη διαμόρφωση δημοκρατικών ατόμων, που η γνώμη όλων θα έχει  την ίδια βαρύτητα μέσα στον πολιτικό χώρο (εννοείται μιας γνήσιας δημοκρατίας!) Και πάλι σύμφωνα με τον Καστοριάδη: " Δημοκρατία είναι το καθεστώς της κατά το δυνατόν ρητής και διαυγούς αυτοθέσμισης εκείνων των κοινωνικών θεσμών, οι οποίοι εξαρτώνται από τη ρητά συλλογική δραστηριότητα (σχόλιο δικό μου: αυτή που απεχθάνεται δηλαδή η εξουσία)"

από παλιότερη ανάρτηση δική μου: Περί παιδείας (μη στρατευμένης...)


 Ο Καζαντζάκης έγραφε πως η μεγαλύτερη ευτυχία για ένα δάσκαλο είναι να δει τους μαθητές του να γίνονται καλύτεροί του!
 Ένας δάσκαλος, με όλη την πληθωρικά ταλαντούχα σημασία του όρου ετούτου, που αγωνιά για το αύριο των μικρών κι έφηβων μαθητών του, πόση "άπλα" έχει για να τους εμφυσήσει τις αξίες και τις αρετές;
 Την Αγάπη για τον άνθρωπο και την ελευθερία (άρα για την ίδια τη ζωή, κι όχι με τη χριστιανική επιβολή που είναι ένας σκληρότατος εγωϊσμός πάνω στη γη).
 Τη φιλαλήθεια, τη δικαιοσύνη, την αίσθηση της ομορφιάς, την απλότητα.
 Την αναζήτηση χωρίς συμβιβασμούς της Γνώσης.

από παλιότερη ανάρτηση του Ένοικου:  Γελιέται απίστευτα όποιος νομίζει ότι δάσκαλος είναι άλλο ένα ακόμη επάγγελμα!




Το "παιδομάζωμα" στη σύγχρονη εκδοχή του ονομάζεται δημόσια εκπαίδευση...

Αν υπάρχει μία λύση για όλα τα προβλήματα (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά, περιβαλλοντικά κ.α.) που αντιμετωπίζουμε ως ανθρωπότητα και έθνος, τότε αυτή είναι σίγουρα η παιδεία. Όχι όμως αυτή η παιδεία που όλοι γνωρίζουμε...

Αυτό που αποκαλούμε σήμερα δημόσια εκπαίδευση, από τα γεννοφάσκια του, δεν ήταν τίποτε άλλο από έναν καλοφτιαγμένο μηχανισμό βιομηχανικής παραγωγής υπηκόων για τα μεγάλα αφεντικά του πλανήτη.

Η ουσιαστική παιδεία έχει ως αφετηρία την Πλατωνική ρήση "χρή τον ελεύθερον ελευθέρως μανθάνειν" (ο ελεύθερος πρέπει να μαθαίνει ελεύθερα) και έχει σκοπό την απελευθέρωση των απεριόριστων δυνατοτήτων του ανθρώπου.

Και αυτή η παιδεία υπάρχει σήμερα, στα "δημοκρατικά σχολεία", είναι όμως μόνο για ελάχιστα, πολύ προνομιούχα παιδιά. Το βίντεο του εξαιρετικού LeftLibertarian (http://www.youtube.com/user/TheLeftLi... ) είναι πραγματικά συγκλονιστικό, γιατί μας δείχνει αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι, όχι μόνο τα σχολεία, αλλά ο κόσμος μας γενικότερα...

(διαβάστε περισσότερα στο http://www.imerologio.info/ )

από την περιγραφή του βίντεο στο youtube

Επίσης: 
 Πως μειώνουμε την παιδική ευφυία στο 50% (video) 
 " Βία ειναι οι πανελλήνιες και όλη η γαμημένη σας παιδεία. "
 H τεράστια σημασία της συναισθηματικής αγωγής των παιδιών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου