ΑΦΙΕΡΩΜΑ : Ενοικίαση εργαζομένων - Οι τράπεζες πρωτοστατούν

"Στην ενοικίαση εργαζομένων σε άλλους εργοδότες"

Οι τράπεζες πρωτοστατούν

Ο «Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων με Παραχώρηση Εργασίας» ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2004 στην Αθήνα, με σκοπό την εξασφάλιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων των εργαζομένων, των οποίων ο συμβατικός εργοδότης δανείζει την εργασία τους σε άλλο πραγματικό εργοδότη. Είναι μέλος του Εργατικού Κέντρου Αθηνών.

Το ιστορικό ενοικιαζόμενου προσωπικού στην ΕΤΕ σύμφωνα με τον σύλλογο:


* Πρώτη εταιρεία (1998-2001): Το 1988 η Εθνική Τράπεζα ως έμμεσος εργοδότης προσλαμβάνει προσωπικό μέσω της εταιρείας Intersys για την κάλυψη εποχικών αναγκών. Το 1999 οι εργαζόμενοι (με τη συγκεκριμένη σχέση εργασίας) φθάνουν τους 700.

* Δεύτερη εταιρεία (2001-2003): Τη θέση της Intersys παίρνει η Dataplan θυγατρική της Eθνοdata που ανήκει στον όμιλο εταιρειών της Εθνικής. Ενα τμήμα του προσωπικού που απασχολούσε η πρώτη εταιρεία απολύεται και το υπόλοιπο επαναπροσλήφθηκε με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου.

Η πρώτη σύμβαση της Dataplan έληξε στις 10/6/2001 και ανανεώθηκε την 1 Ιουλίου 2001 έως τις 30 Ιουνίου 2002. Την 5/11/2001 η εταιρεία με ιδιωτικό συμφωνητικό, φοβούμενη το ν.2956/2001 αρ.22 παρ. 4 που διασφαλίζει δικαιώματα όποιου αναζητεί δουλειά με αυτό τον τρόπο και σύμφωνα με την πάροδο δύο 8μήνων και εφόσον υπάρξει συνέχιση απασχόλησης του εργαζόμενου στην επιχείριση επί δίμηνο, η σύμβαση μετατρέπεται αυτοδίκαια σε σύμβαση αορίστου χρόνου με την επιχείρηση -συγκεκριμένα την ΕΤΕ- που υποχρέωσε σε «συναινετική» λύση σύμβασης εργασίας και υπογραφής νέας με ημερομηνία 6 Νοεμβρίου 2001. Η επόμενη ανανέωση σύμβασης έγινε την 1 Ιουλίου 2002 έως τις 28 Φεβρουαρίου 2003.

* Τρίτη εταιρεία ΔΕΛΤΑ SINGULAR, μετονομάσθηκε σε FIRST DATA (Μάρτιος 2003 έως σήμερα)

Με τη λήξη των συμβάσεων τον Φεβρουάριο του 2003, η Εθνική διακόπτει τη συνεργασία της με την Dataplan και η εταιρεία κλείνει. Από τους 700 επινοικιαζόμενους που εργάζονταν στην Εθνική Τράπεζα, δεν ανανεώνεται η σύμβαση σε 400. Οι υπόλοιποι υπογράφουν σύμβαση αορίστου χρόνου με τη ΔΕΛΤΑ SINGULAR, θυγατρική της Alpha Bank. Οι 400 υπάλληλοι έκαναν αγωγές εναντίον της Εθνικής Τράπεζας.

Σημερινή κατάσταση

Από το Μάρτιο του 2003 μέχρι σήμερα οι εναπομείναντες υπάλληλοι που υπέγραψαν σύμβαση με τη ΔΕΛΤΑ SINGULAR και άλλοι που είχαν συμβάσεις με την εταιρεία μέλος του ομίλου ΕΤΕ Action Plan, εργάζονται:

-χωρίς διακοπή των συμβάσεων

-στις ίδιες θέσεις

-στα ίδια αντικείμενα

-παράγοντας τραπεζικό έργο χωρίς καμία διαφοροποίηση ως προς τις υποχρεώσεις και μάλιστα κάποια τμήματα της ΕΤΕ, όπως για παράδειγμα το Help Desk της διεύθυνσης Πληροφορικής, είναι επαναδρωμένα αποκλειστικά από ενοικιαζόμενους υπαλλήλους, ακόμα και γραμματείς διευθυντών είναι ενοικιαζόμενοι υπάλληλοι


-καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες

-με προϊσταμένους υπαλλήλους της Εθνικής Τράπεζας

-με τραπεζικό ωράριο

-με κάρτα εισόδου

-με αριθμούς μητρώου

-με κωδικούς για την πρόσβαση στα μηχανογραφικά συστήματα της τράπεζας

-χωρίς να έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με τους άμεσους εργοδότες, αφού η επιλογή έγινε από στελέχη της ΕΤΕ κι όχι των εταιρειών.

Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε το 1990, λίγο αργότερα ψηφίσθηκε ο νόμος που κατοχυρώνει αυτή τη μορφή εργασίας. Αρχικά, δημιουργήθηκε η πρώτη εταιρεία όταν γινόταν η αποϋλοποίηση των μετοχών στο Χρηματιστήριο κι έφεραν εργαζόμενους που θα έκαναν αυτή τη δουλειά (αποϋλοποίηση μετοχών), που απαιτούσε περιορισμένο, βέβαια, χρόνο. Ολα έγιναν χωρίς αντιδράσεις της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
Η λειτουργία αυτής της εταιρείας ήταν απλή: Η εταιρεία έκανε την πρόσληψη αλλά παραχωρούσε τους εργαζόμενους στην Εθνική, για πρόσκαιρη εργασία, χωρίς να υπάρχει σχετικό νομοθετικό πλαίσιο. Αυτή η μορφή εργασίας, μετά τη νομιμοποίησή της, επεκτάθηκε σε άλλες διευθύνσεις της Εθνικής Τράπεζας, που όμως δεν υπήρχε πρόσκαιρη εργασία, με ημερομηνία λήξης και από το 1991 και μετά άρχισε να επεκτείνεται. Γιατί ήταν η εύκολη λύση. Με τον τρόπο αυτό βόλευαν τις κομματικές λίστες. Σ' αυτή τη διαδικασία μάλιστα είχαν εμπλακεί και συνδικαλιστές και για τον λόγο αυτό δεν υπήρξαν αντιδράσεις από μέρους των συνδικαλιστών. Μετά το 1993-94 υπήρξε συγκάλυψη. Βόλευαν ορισμένους σε συνεργασία με τη διοίκηση της τράπεζας. Στην Εθνική, οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι έφθασαν τα 1.000 άτομα με μόνιμο προσωπικό 12.000.

Σήμερα, αντίστοιχα φαινόμενα εμφανίζονται στην Eurobank (μέσω τριών θυγατρικών). Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το κατάστημα της συγκεκριμένης τράπεζας στη Νέα Ιωνία, όπου από τους 2.000 εργαζόμενους, περίπου το 20% απασχολούνται για όλες τις εργασίες της τράπεζας με συμβάσεις παραχώρησης.

Τι είδους υπηρεσίες παρέχουν στις τράπεζες;
Από απλή διεκπεραίωση με κομπιούτερ (εισαγωγή στοιχείων, έλεγχο δεδομένων) μέχρι πολύ σύνθετες, όπως είναι η ανάλυση προγραμμάτων, χρηματοοικονομικές συμβουλές, γενικότερα καλύπτουν όλο ο φάσμα των εργασιών μιας τράπεζας. Υπάρχουν ακόμα και εξειδικευμένα στελέχη που παρέχουν εργασία με αυτή τη μορφή. Και στο μηχανογραφικό κέντρο του υπουργείου Οικονομικών, εργάζονται στην καταχώριση στοιχείων.

Mόλις ξεκίνησαν από μέρους των εργαζομένων κάποιες αγωγές, ζητώντας να μετατραπούν οι συμβάσεις σε αορίστου χρόνου, απολύθηκαν 400 άτομα. Τότε ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων ζήτησαν συμβάσεις αορίστου χρόνου από τις εταιρείες που τους είχαν προσλάβει. Μόνο που αυτές οι εταιρείες τούς είχαν προσλάβει με τη δυνατότητα να λύεται η σύμβαση όταν λήξει το έργο το οποίο έχουν αναλάβει. Με αποτέλεσμα να τους απολύουν με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχει το συγκεκριμένο έργο. Στη συνέχεια προσλαμβάνουν άλλον ή επαναφέρουν κάποιον τρίτο. Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται κάποιοι να εργάζονται περισσότερα από 8 χρόνια με συμβάσεις, αλλάζοντας θέσεις διαρκώς, ώστε να μην μπορούν να κατοχυρώσουν ότι καλύπτουν πάγιες ανάγκες.

Απαντά ότι στο χώρο των τραπεζών, οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι ανέρχονται σε πάνω από το 10% του προσωπικού. Αυτό συμβαίνει στο σύνολο των τραπεζών και ιδιαίτερα σε μεγάλες τράπεζες, όπως είναι η Εθνική, η Πίστεως, η Πειραιώς, η Eurobank, σύμφωνα με πληροφορίες αυτό συμβαίνει και στην Εμπορική μετά την εξαγορά της. Πολλοί εργάζονται με ωράρια διαφορετικά από τα ωράρια των τραπεζών. Διότι δουλεύουν με εργασιακές σχέσεις που δεν εμπίπτουν στις συμβάσεις των υπαλλήλων και μάλιστα στο θεσμικό πλαίσιο είτε αφορά το ωράριο είτε την ασφάλιση στο Ταμείο Τραπεζουπαλλήλων καθώς και στις πρόσθετες αμοιβές. Πληρώνουν μόνον τις ελάχιστες συμβατικές αποδοχές. Δεν τους δίνουν επιδόματα και παροχές που δίνουν για την αντίστοιχη εργασία στο μόνιμο προσωπικό της τράπεζας.

Ως παράδειγμα αναφέρει ότι το μόνιμο προσωπικό στην Εθνοκάρτα εντάσσεται στο ανθυγιεινό (συν 12%) και επιπλέον παίρνει κάποιο επίδομα 50-90 ευρώ. Από αυτό εξαιρούνται οι εργαζόμενοι μέσω εταιρειών. Ασφαλώς, πολύ περισσότερα επιδόματα γλιτώνουν οι τραπεζικοί οργανισμοί από το εξειδικευμένο προσωπικό. Αυτές οι διαφορές φθάνουν μέχρι και το 50% των αμοιβών.
Επισημαίνει ότι το μεγάλο θέμα είναι η ανασφάλεια που νιώθει αυτός ο κόσμος. Υπάρχουν εργαζόμενοι με εξειδικευμένες γνώσεις που πρόσκαιρα αξιοποιεί η τράπεζα και είναι αναλώσιμοι. Οι περισσότεροι είναι σε ηλικία 23-35 ετών και βιώνουν διαρκώς την απόλυση.

Εκτός των τραπεζών, το σύστημα εφαρμόζεται και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, όπως στο εμπόριο, σουπερμάρκετ, λογιστήρια μεγάλων εταιρειών, υπηρεσίες σεκιούριτι. Προσπαθούν μέσω των εταιρειών που νοικιάζει εργαζόμενους να λύσουν το πρόβλημά τους χωρίς υποχρεώσεις. Στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έφθασαν οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι να αποτελούν το 30% των εργαζομένων που μειώθηκαν πρόσφατα με κάποιες προσλήψεις. Ενδιαφέρον είναι ότι ο διευθύνων σύμβουλος του Ταχ. Ταμιευτηρίου κ. Τσουπίδης είχε ενημερώσει την ΟΤΟΕ ότι οι εργαζόμενοι που απασχολούνται με αυτή την μορφή κοστίζουν πολύ περισσότερο, διότι οι εταιρείες, που είναι οι μεσάζοντες, κερδίζουν πολλά.

Σαν πρόβατα επί σφαγήν

Εκτορας Καβαδίας (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο)

Στους 1.200 μόνιμους υπαλλήλους αντιστοιχούν 950 νοικιασμένοι υπάλληλοι. Δηλαδή είναι περίπου μισοί-μισοί, διευκρινίζει ο αντιπρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ο Εκτορας Καβαδίας, επισημαίνοντας ότι αυτοί οι υπάλληλοι διοχετεύονται μέσω των δύο εταιρειών.

Εξηγεί ότι η πόρτα ουσιαστικά άνοιξε με νομοθέτημα (1998-99) της Βάσως Παπανδρέου.

Προσθέτει ότι στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αυτοί οι εργαζόμενοι κάνουν τα πάντα. Εργάζονται στον γκισέ, στα δάνεια, σε επιτελικές θέσεις και αμείβονται με 680-750 ευρώ το μήνα. Δηλαδή το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν μπορεί να δουλέψει χωρίς αυτούς και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με το Ταμιευτήριο.

Επισημαίνει όμως ότι το φαινόμενο έχει πάρει φοβερή έκταση στην Εθνική Τράπεζα, με τεράστιο αριθμό εργαζομένων, που η διοίκηση κρατάει κρυφό. Και όπως και στο Ταμιευτήριο, δεν προσδοκούν να προσληφθούν. Οι οργανισμοί αναθέτουν μια εργολαβία στην εταιρεία, τους αναθέτουν ένα έργο, αυτοί προσλαμβάνουν κάποιους, τους στέλνουν και τους εκμεταλλεύονται στυγνά. Αρκετοί αναλαμβάνουν τραπεζικές εργασίες χωρίς εμπειρία και εκπαίδευση. Κι αν ένα παιδί από αυτά δημιουργήσει ένα ταμειακό έλλειμμα, χάθηκε. Τα χρησιμοποιούν σαν πρόβατα επί σφαγήν. Ποτέ κανένα από τα παιδιά αυτά δεν αποκτούν δικαιώματα μόνιμου προσωπικού. Οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι που εργάζονται στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Και χωρίς να το θέλουν, λειτουργούν ως απεργοσπαστικοί μηχανισμοί. Οταν οι εργαζόμενοι συμμετέχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, γίνονται διαπληκτισμοί επειδή δουλεύουν. Γιατί είναι στον αέρα και προσδοκούν μια πρόσληψη, την οποία τους έχουν υποσχεθεί. Κι έτσι ο ρόλος τους είναι διπλός: εξυπηρετούν τη διοίκηση παίρνοντας ψεύτικες υποσχέσεις και λειτουργούν κατά των εργαζομένων.

Πόσο κοστίζουν; Τα στοιχεία των μετρήσεων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο αποδεικνύουν ότι οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι κοστίζουν 40% περισσότερο απ' ό,τι το μόνιμο προσωπικό. Διότι το 50% ίσως και παραπάνω, το κρατάει η εταιρεία που τους νοικιάζει. Δηλαδή, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο πληρώνει το μισθό, το ΙΚΑ του εργαζόμενου και το κέρδος της εταιρείας. Κι αν η εταιρεία κερδίζει 200 ευρώ από κάθε εργαζόμενο, στους 1.000 κερδίζει 200.000 ευρώ το μήνα μόνο από το Ταμιευτήριο.

Σύγχρονες μορφές δουλεμπορίου

Σύμφωνα με τον Ν. 2956/2001, εταιρείες προσωρινής απασχόλησης είναι αυτές που έχουν αντικείμενο δραστηριότητας την παροχή εργασίας σε άλλον εργοδότη (έμμεσο) με τη μορφή της προσωρινής απασχόλησης. Ως προσωρινή εργασία νοείται η εργασία που παρέχεται σε άλλον εργοδότη (έμμεσος) για περιορισμένο χρονικό διάστημα από μισθωτό, ο οποίος συνδέεται με τον εργοδότη του με σχέση εξαρτημένης εργασίας ή αορίστου χρόνου.

Η απασχόληση μισθωτού σε έμμεσο εργοδότη δεν επιτρέπεται, πρώτον, όταν με αυτή αντικαθίστανται εργαζόμενοι που ασκούν το δικαίωμα της απεργίας και δεύτερον όταν ο έμμεσος εργοδότης το προηγούμενο έτος είχε πραγματοποιήσει ομαδικές απολύσεις εργαζομένων.

Η διάρκεια απασχόλησης του μισθωτού από τον έμμεσο εργοδότη δεν επιτρέπεται να είναι πάνω από 8 μήνες. Επιτρέπεται η έγγραφη ανανέωση για τον ίδιο έμμεσο εργοδότη, με την προϋπόθεση η συνολική διάρκεια ανανέωσης να μην υπερβαίνει τους 8 μήνες. Σε περίπτωση συνέχισης της απασχόλησης του μισθωτού από τον ίδιο έμμεσο εργοδότη μετά τη λήξη της διάρκειάς της και τυχόν ανανέωσής της για διάστημα μεγαλύτερο από δύο μήνες, η σύμβαση εργασίας του μισθωτού με την εταιρεία προσωρινής απασχόλησης θεωρείται ότι μετατρέπεται αυτοδίκαια σε σύμβαση αορίστου χρόνου μεταξύ μισθωτού και έμμεσου εργοδότη.

Σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Υπαλλήλων με παραχώρηση εργασίας σε Τρίτους, στην Ελλάδα λειτουργούν νόμιμα 11 εταιρείες προσωρινής απασχόλησης, οι οποίες παρέχουν διάφορες υπηρεσίες στους έμμεσους εργοδότες (από συνεργεία καθαρισμού μέχρι τραπεζικούς υπαλλήλους).

Πρόκειται συνήθως για ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες (νέους και γυναίκες) που αναγκάζονται να εργαστούν με αυτό τον τρόπο εξαιτίας της ανεργίας που πλήττει κυρίως αυτές τις ομάδες του πληθυσμού.

Ορισμένοι από αυτούς έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και εμπειρία στο εργασιακό αντικείμενο, είναι απόφοιτοι ΑΕΙ, ακόμη και κάτοχοι μεταπτυχιακών διπλωμάτων. Οι ίδιοι οι εργοδότες τους διαφημίζουν το υψηλό επίπεδο του προσωπικού και την ποιότητα της παρεχόμενης εργασίας.

Εξαιτίας της ιδιαίτερης φύσης της εργασιακής σχέσης τους, οι εργαζόμενοι οι οποίοι ενοικιάζονται σε τρίτους δεν απολαύουν τα εργασιακά, ασφαλιστικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα τα οποία είναι αυτονόητα για τους συναδέλφους τους που είναι μόνιμο προσωπικό:

* Δεν λαμβάνουν την ίδια αμοιβή για παροχή ίδιας εργασίας.

* Δεν δημιουργούν εργατικά σωματεία (ο Πανελλήνιος Σύλλογος είναι το μοναδικό που εκπροσωπεί υπαλλήλους με τέτοιου είδους εργασιακή σχέση).

* Δεν ασφαλίζονται στο ίδιο ασφαλιστικό ταμείο με το μόνιμο προσωπικό.

* Βρίσκονται διαρκώς υπό την απειλή επικείμενης απόλυσης, που ονομάζεται «διακοπή ενοικίασης».

Επιπλέον, η δυνατότητα των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης να προσλαμβάνουν «εργαζόμενους προς ενοικίαση» με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, επιτρέπει στους εργοδότες με την απειλή της μη ανανέωσης αυτών των συμβάσεων να εκβιάζουν τους «εργαζόμενους προς ενοικίαση» να αποδέχονται παραβιάσεις των εργασιακών τους δικαιωμάτων, σε θέματα αμοιβών, ωραρίου, αδειών κ.ά.

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/12/2007

Το διαβάσαμε στο eapeaedo.blogspot.gr