ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από "άνθρωπο" αρέσκεται να παρουσιάζεται ως "εργασία"

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ (26/7/2014): επειδή σ'ένα θέμα είναι απαραίτητο κι ενδεδειγμένο να ακούγονται και οι απόψεις της άλλης πλευράς, το "Πλαίσιο" μας έστειλε τη δική του απάντηση, επί του καθόλου ευχάριστου ζητήματος αυτού που έχει προκύψει, εδώ: http://www.plaisio.gr/Campaign/Anakoinwsi.htm


Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από "άνθρωπο" αρέσκεται να παρουσιάζεται ως "εργασία". Πατάει πάνω στην ανάγκη, γίνεται σαδιστικά κυνική και ωμή κι από πάνω απαιτεί "επαγγελματισμό", "απόδοση" και ευγνωμοσύνη για την προσφορά του εξευτελισμού και της απανθρωπιάς στα θύματά της. Και στοχεύει στο κέρδος με...πελάτες κυρίως τα ίδια τα θύματα. Ακόμα κι αυτούς που δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, που δεν έχουν χωθεί και με τα δυο πόδια μέσα στις δουλεμπορικές γαλέρες της. Οι οποίες βρίσκονται μέσα σε χώρους εστίασης, φαστφουντάδικα, ζαχαροπλαστεία, πολυκαταστήματα και γνωστές αλυσίδες εμπορίας παιχνιδιών (όταν το χειρότερο παιχνίδι παίζεται στις σκυφτές πλάτες των γονιών των παιδιών) μέχρι ηλεκτρονικών ειδών κτλ.
Μην επιτρέψουμε στις γαλέρες να ευδοκιμήσουν και να γίνουν καθεστώς. Ας τις καταδείξουμε κι ας  τις απομονώσουμε, εφόσον συνεχίζουν να επιμένουν σε αυτή την αισχρή τακτική...

ανιχνευτής

Ο εργασιακός μεσαίωνας της Πλαίσιο Computers 

Είναι πλέον πρόδηλο ότι η εταιρεία Πλαίσιο έχει κυρήξει τον πόλεμο στους εργαζομένους της. Μοναδικός της σύμβουλος είναι η υπεροψία. Μια εταιρεία που έχτισε το όνομα της στα πτώματα των απολυμένων και εξοθούμενων σε παραίτηση υπαλλήλων της, οι οποίοι αριθμούν πάνω από 500 τα τελευταία 3 χρόνια. Διακηρύσει ότι δίνει εργασία σε 1100 άτομα αλλά αποκρύπτει το γεγονός ότι είναι μια εταιρεία πλυντήριο εργαζομένων....
Η ίδια εταιρεία δηλώνει περήφανη κέρδη πάνω από 75% και την ίδια ώρα αντί να κάνει αυξήσεις (στο όπως είναι πλέον γνωστό) εντελώς πιεσμένο προσωπικό της, στρώνει το χαλί ενός εργασιακού μεσαίωνα.
Πρωτοστάτης στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Με ενοικιαζόμενους εργαζομένους. Έχοντας 4ωρους εργαζομένους των οποίων τα βασικά δικαιώματα καταπατώνται με τον πιο βάναυσο τρόπο. Ατομικές συμβάσεις, “υποχρεωτικών” 10ωρων που έχουν “κενά σημεία” στη θέση των ωρών παραπάνω δουλειάς. “Πρωταθλήματα” ανταγωνισμού και "καρφώματος" μεταξύ των υπαλλήλων με έπαθλο την μη απολυσή τους, μηχανάκια χρονομέτρησης της παραγωγικότητας που μετράνε ακόμα και την ώρα που θα πάνε στην τουαλέτα και ένα σωρό άλλες πρακτικές που καθιστούν την ζωή των εργαζομένων της μαρτύριο.
Τελευταίο επεισόδιο στο μακρύ αυτό σήριαλ του success story είναι η ανίθικη μεθόδευση της ώστε να αντικαταστήσει τους 8ωρους εργαζόμενους της, με 4ωρους σκλάβους! Προφασιζόμενη ένα σωρό ανούσιες αφορμές απολύει παλιούς για να φέρει καινούργιους, κάνοντας από επιλογή και όχι ανάγκη, την 4ωρη εργασία κανόνα και όχι εξαίρεση.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι πίσω από τους στατιστικούς πίνακες, τις βραβεύσεις και τις στημένες συνεντεύξεις, η εταιρεία Πλαίσιο Computers είναι μια εταιρεία, που πλήρως εναρμονισμένη με τις καθεστωτικές κυβερνήσεις των μνημονίων, τσακίζει το ηθικό του εργαζόμενου, σκοτώνει τον μικρό-επιχειρηματία ανοίγοντας 52 Κυριακές τον χρόνο και επί της ουσίας σπρώχνει την κοινωνία στην εξαθλίωση, δημιουργώντας σκλαβοπάζαρα για τους νέους εργαζομένους.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΛΑΙΣΙΟ

Το διαβάσαμε ΕΔΩ 
Επίσης διαβάζουμε κι εδώ:
Οδηγίες προς ναυτιλλομένους απέστειλε η διοίκηση της εταιρείας «Πλαίσιο» στους υπεύθυνους καταστημάτων για τον χειρισμό των εργαζομένων 4ωρης απασχόλησης, οι οποίοι «πλέον θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ενδοεταιρικό ηλεκτρονικό μήνυμα που είδε, χθες, το φως της δημοσιότητας.
Η εταιρεία κάνει λόγο για ανάγκη κάλυψης των ωρών αιχμής και αρνείται κατηγορηματικά ότι οι προσλήψεις ημιαπασχολούμενων γίνονται κατόπιν απολύσεων εργαζομένων πλήρους απασχόλησης.
Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών που υπογράφει η Διαλεκτή Αγγελή, στο εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα τονίζονται τα «οφέλη» από την απασχόληση ημιαπασχολούμενων τους οποίους: «α. Τους χρησιμοποιούμε στην ώρα peak, οπότε έχουμε το μέγιστο προσωπικό την ώρα που το χρειαζόμαστε, β. Είναι πάντα φρέσκοι μιας και δουλεύουν μόλις 4 ώρες και είναι πάντα στην τσίτα και δεν ρουτινιάζουν με άλλα πράγματα σε non peak, γ. Οι 4ωροι σε ώρα peak φέρνουν πολύ μεγαλύτερο τζίρο από ό,τι δύο 8ωροι ανά πάσα στιγμή».
Λίγο πιο κάτω ξεδιπλώνεται ολόκληρη η εικόνα της πραγματικότητας που βιώνουν καθημερινά οι «4ωροι εργαζόμενοι» που απασχολούνται στην εταιρεία. «Τους γίνεται ξήγα από την αρχή πως: α. Θα πάνε σε όποιο μαγαζί τους χρειαστούμε, β. Πως θα δουλεύουν τα ωράρια που τους χρειαζόμαστε εμείς και δεν θα φτιάχνουμε το πρόγραμμα σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και γ. Πως δεν παίζουν φοιτητικές άδειες (αν χρειαστούν μία μέρα μόνο όταν δίνουν, ναι, αλλά δεν παίζει να πάρουν φοιτητική άδεια)».
Το Σωματείο Εργαζομένων στην εταιρεία «Πλαίσιο», σε σχετική ανακοίνωσή του, έκανε λόγο για «εργασιακό μεσαίωνα». «Η εταιρεία είναι (…) πρωτοστάτης στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Με ενοικιαζόμενους εργαζομένους. Εχοντας 4ωρους εργαζόμενους των οποίων τα βασικά δικαιώματα καταπατούνται με τον πιο βάναυσο τρόπο. Ατομικές συμβάσεις “υποχρεωτικών” 10ωρων που έχουν “κενά σημεία” στη θέση των ωρών παραπάνω δουλειάς. “Πρωταθλήματα” ανταγωνισμού μεταξύ των υπαλλήλων με έπαθλο τη μη απόλυσή τους, μηχανάκια χρονομέτρησης της παραγωγικότητας, που μετράνε ακόμα και την ώρα που θα πάνε στην τουαλέτα και ένα σωρό άλλες πρακτικές που καθιστούν τη ζωή των εργαζομένων της μαρτύριο».

1 σχόλιο:

  1. Παρόλο που δεν μπορούσαμε να είμαστε πιο άμεσοι λόγω της νομικής φύσης του ζητήματος, εδώ βρίσκεται η δική μας απάντηση: http://www.plaisio.gr/Campaign/Anakoinwsi.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή