ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Καμαρώστε τη "νέα Ελλάδα"!


To παρακάτω απόσπασμα από ένα πρόσφατο άρθρο του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ (το πλήρες άρθρο εδώ, περί ανδρείκελων κι εμπαιγμού σε βάρος του κόσμου), περιγράφει με τον πιο παραστατικό και περιεκτικό τρόπο την εικόνα της "νέας Ελλάδας"! Αυτής της "ανάπτυξης", της "διαφάνειας", της "εξυγίανσης", των "αγορών" κι απαιτήσεών τους, των "επενδυτών", των μεγαλοεργολάβων και των πολιτικών δυναστειών-τζακιών, των ματατζήδων και των κατασχετηρίων, των "ενοικιαζόμενων εργαζόμενων", των φοροεπιδρομών πέρα κάθε λογικής, των τηλεμαγείρων, των εργατοπατέρων-νανουριστών και των 24ωρων επαναστατικών περιπάτων τους στο κέντρο της πρωτεύουσας, των αυτόχειρων που ο αριθμός τους συνιστά πλέον τον πληθυσμό μιας μικρής πόλης, των ανθρώπων της που μεταναστεύουν κατά κύματα...

Καμαρώστε λοιπόν τη χώρα-υπόδειγμα των "μεταρρυθμίσεων", πρώτη και με διαφ(θ)ορά των διαχειριστών της:

 { Το προτεκτοράτο του 4ου Ράιχ και η αποικία των τοκογλύφων είναι η …νέα Ελλάδα!!!

Η …Νέα Ελλάδα είναι τα πλεονάσματα της φρίκης και της κτηνώδους βαρβαρότητας των μαφιόζων του χρήματος:

• Τα εκατομμύρια ανέργους…
• Τα εκατομμύρια των πεινασμένων και εξαθλιωμένων…
• Οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι…
• ΟΙ στρατιές των ανασφάλιστων…
• Η καταστροφή, ολοσχερής καταστροφή της Υγείας, της Παιδείας κ.λπ…
• Η άγρια λεηλασία των μισθών και συντάξεων (χωρίς ιστορικό προηγούμενο), τα χαράτσια, οι κατασχέσεις και αρπαγές των κατοικιών, τα εκατομμύρια λουκέτα στις επιχειρήσεις, η εξόντωση της αγροτιάς κ.λπ…
• Οι δουλοκτητικές σχέσεις εργασίας: Νέος Μεσαίωνας…
• Τα κυβερνητικά πραξικοπήματα, οι επιστρατεύσεις των απεργιών, οι στρατιωτικοί νόμοι σε περιοχές, η Αθήνα στο γύψο με τον ερχομό κάθε ειστάτη του 4ου Ράιχ
• «Νέα Ελλάδα» είναι και οι εικόνες φρίκης των εξαθλιωμένων και πεινασμένων για ένα μαρούλι!!!}

Τρέχει η "ανάπτυξη" εδώ μπάρμπα! Όχι παίξε γέλασε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου