ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Δεν είναι απλά κοροϊδία, είναι κόλαφος της ίδιας της λογικής...



To αλεξίπτωτο ανέβασε πριν λίγες μέρες το δηλωθέν εισόδημα για το οικονομικό έτος 2012 τριών "βιοπαλαιστών" συμπατριωτών μας: Κόκκαλης 26.770 ευρώ, Αλαφούζος 26.160 ευρώ, Βγενόπουλος 18.217 ευρώ! Μην ανησυχείτε όμως! Οι εισπρακτικοί μηχανισμοί επαγρυπνούν, η φοροδιαφυγή κυνηγιέται ανελέητα και η "ανάπτυξη" βρίσκεται στα σκαριά! Πάνω στα κουφάρια του συντριπτικού ποσοστού των θυμάτων-πολιτών, που απαρτίζουν αυτό που κάποιοι ακόμα προσδιορίζουν (πάντως όχι εμείς) ως  δημοκρατική κοινωνία...
 Την ίδια στιγμή, άλλη ανάρτηση του ίδιου ιστότοπου αναφέρει ότι περιουσία που αγγίζει τα 60 δισεκατομμύρια διαθέτουν 505 Έλληνες, η οποία μάλιστα έχει αυξηθεί σε σχέση με το 2012.
 Μήπως κάποιοι θησαυρίζουν από την κρίση (πάνω απ'όλα πνευματική και διανοητική, αφού όλ'αυτά γίνονται ακόμη ανεκτά απ'τους μαζοποιημένους πληθυσμούς κι...αυγατίζουν απρόσκοπτα!) και από τις "ευκαιρίες" που αυτή προσφέρει;
 Από "την άλλη όχθη του ποταμού" και "στη χώρα που γέννησε την άμεση δημοκρατία" λαμβάνουν χώρα γεγονότα σαν τα παρακάτω, που προωθούν την περιβόητη "ανάπτυξη" και "διαφάνεια" των θεσμών, άρα και την ευημερία κι ευτυχία των πολιτών, πρωταρχικό μέλημα κάθε εύρυθμης δημοκρατίας:

Το Ελληνικό Μοντέλο Ανάπτυξης, τώρα και σε video...
Μαθήματα μνημονιακής οικονομίας
"Αν δεν έχεις να πληρώσεις την εφορία πούλα το σπίτι σου;"
Το μεγάλο "στάλαγκ"
Υγειονομική καταστροφή στην Ελλάδα,  
Ιστορίες επιτυχίας  
H "συντεταγμένη Πολιτεία" που βλέπει με μίσος τους πολίτες της
Με εγκύκλιο πρόκληση οι βουλευτές και δήμαρχοι κάνουν αύξηση στις συντάξεις τους 
Άνθρωποι και Κτήνη και Το δόγμα του αμόκ 

Με λίγα λόγια λοιπόν: Η φράση "μας δουλεύουν ψιλό γαζί" ωχριά μπροστά στο μέγεθος της κοροϊδίας κι εξαπάτησης του "περήφανου κι απείθαρχου λαού". Κι όπως "τον παλιό καλό καιρό" της φεουδαρχίας των μεγαλογαιοκτημόνων και των βασιλιάδων, είναι σαφές ότι απόλυτα εξαθλιωμένοι κι εξουθενωμένοι ψυχικά πληθυσμοί χειραγωγούνται, ελέγχονται κι εξοντώνονται (μαζικά) πολύ πιο εύκολα...

ανιχνευτής

Ρίξτε μια ματιά και σ'αυτό:  Μια "εξτρεμιστική" ιδέα...

Posted by
Labels: ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)