ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Τι γίνεται πίσω από τα πολύχρωμα γραφεία της Google


Για τον κόσμο, το εργασιακό περιβάλλον της Google φαντάζει ήπιο και παιχνιδιάρικο, όπως υποδηλώνει  το ζωντανό και πολύχρωμο logo της εταιρείας.

Η εντύπωση που βγαίνει προς τα έξω είναι ότι η Google είναι μια "αγγελική" εταιρεία με εργαζόμενους σπασίκλες της τεχνολογίας και τους επικεφαλής της, οραματιστές ακραίων τεχνολογικών επιτευγμάτων που θα αλλάξουν τον κόσμο με την καινοτομία τους.

Αυτή η εικόνα για την Google μπορεί να έχει μία δόση αλήθειας αλλά είναι σίγουρα ελλιπής, αναφέρει άρθρο του businessinsider, που αποκαλύπτει ότι πίσω από τα τείχη του Mountain View στα κεντρικά γραφεία της Google, κρύβονται κάθε λογής πολιτικά και σεξουαλικού περιεχομένου παιχνίδια.

"Η Google είναι σαν το "Game of Thrones", λέει άτομο που εργάστηκε πολλά χρόνια για την εταιρεία.
Η γνωστή τηλεοπτική σειρά "Game of Thrones" αναδεικνύει τις δολοπλοκίες που συμβαίνουν στο Βασίλειο για το ποια οικογένεια θα αναλάβει το θρόνο και είναι γεμάτο από σκηνές σεξ, βίας και πολιτικής ίντριγκας.

Αντίστοιχα σκηνικά και παιχνίδια εξουσίας υπάρχουν στην Google από την αρχή της ίδρυσής της. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από το βιβλίο του Douglas Edwards με τίτλο " Οι πρώτες μέρες της Google- Οι εξομολογήσεις ενός εργαζόμενου. Το τότε αφεντικό της εταιρείας, Heather Cairns δήλωνε ότι « οι ορμόνες κατέκλυζαν το χώρο και κάποιοι ξεχνούσαν να κλειδώσουν τα γραφεία τους" ενώ περιγράφει και σκηνές από το nap-room, δηλαδή το ησυχαστήριο της εταιρείας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι σεξουαλικές και ρομαντικές σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων της Google έχουν αναπτυχθεί σε όλες τις τάξεις της εταιρείας.

Δεν έχει περάσει καιρός από το ροζ σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε με πρωταγωνιστή το δισεκατομμυριούχο συνιδρυτή της Google Sergei Brin.

O 40χρόνος Αμερικανός κροίσος, η περιουσία του οποίου εκτιμάται από το Forbes στα 22 δισ. δολάρια, χώρισε ύστερα από έξι χρόνια γάμου για τα ωραία μάτια της 27άχρονης Amanda Rosenberg, μιας φιλόδοξης υπαλλήλου της Google, η οποία-όλως τυχαίως- ήταν και σύντροφος του στενού συνεργάτη του και αντιπροέδρου του Android, Hugo Barra.

«Σε ένα εργασιακό περιβάλλον σαν της Google, που έχει μεγάλα ταλέντα τόσο σε τεχνικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο, είναι πολύ φυσικό οι εργαζόμενοι να έλκονται μεταξύ τους. Κάτι αντίστοιχο εξάλλου συμβαίνει και στη Facebook, λέει η πηγή του businessinsider.

Το Φεβρουάριο, τα ανώτερα στελέχη της Google από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στο θέρετρο  Carneros Inn, που βρίσκεται ανάμεσα στους αμπελώνες της Napa Valley για το ετήσιο διήμερο συνέδριο της εταιρείας.

Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν η Susan Wojkicki, η υπεύθυνη για την τεράστια επιχείρηση διαφήμισης της Google, ο Andy Rubin, τότε ακόμα το μεγάλο αφεντικό του Android, ο Kamangar Salar, Διευθύνων Σύμβουλος του YouTube, ο Sundar Pichai επικεφαλής του Chrome και η Vic Gundotra, το αφεντικό της Google Plus.

Οι συναντήσεις στο συνέδριο ήταν μυστικές. Στην επίσημη ομιλία του ο CEO Larry Page έσπευσε να κάνει σαφές ότι οι φιλοδοξίες της Google είναι απίστευτα υψηλές και για να επιτευχθούν οι στόχοι θα πρέπει οι εργαζόμενοι στην εταιρεία να σταματήσουν το μεταξύ τους πόλεμο.

Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι στην αρχή η εταιρεία ζητούσε από τους διευθυντές να είναι επιθετικοί για είναι και ανταγωνιστικοί αλλά τώρα που η Google έχει κατακτήσει την κορυφή συνέστησε στα ανώτερα στελέχη να μάθουν να συνεργάζονται και να σταματήσουν τα πισώπλατα μαχαιρώματα.



Το είδαμε στο Edw Hellas

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου