ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Μια "συρραφή" περί δημοκρατικής ολιγαρχίας, νόμων και πραγματικής δημοκρατίας-αυτονομίας!


 μπεεε! Πρρρτ!

 ΖΗΤΩ Η  ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ! ΖΗΤΩ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ! ΖΗΤΩ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ!

Κατά τ'άλλα κάποια κοινοβουλευτικά κόμματα της "αριστεράς", που αναμασάνε παραινέσεις για "λαϊκούς αγώνες" (κάτω από την ελεγχόμενη στέγη τους) ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να παραδεχτούν ότι ο τόπος βρίσκεται υπό εσωτερική κι εξωτερική κατοχή κι ότι η όποια δημοκρατία έχει καταλυθεί...
Δηλαδή αυτή η δημοκρατία όπου το "κοπάδι" ψηφίζει κάθε 3-4 χρόνια, εκμαυλισμένο από σημαιούλες-κουμπαριές-βολεψοφιλοδοξίες, από συνθήματα διαφημιστικού τύπου κι από υπερφίαλες τιποτολογίες. Και μετά το γράφουν (και καλά κάνουν σε τελική ανάλυση;) στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και το μεταχειρίζονται σαν αυτό με το οποίο ο ίδιος ο "κυρίαρχος λαός" συμβιβάζεται μια χαρά: ως αξιοθρήνητο κοπάδι!
Τίποτα δεν συμβαίνει από μόνο του και τα χειρότερα γεγονότα έρχονται ως αποτελέσματα απόλυτα συγκεκριμένων αιτιών. Αποτελέσματα που θέλουν και κάποιο χρειαζούμενο χρόνο να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν, σοκάροντας με την σαρωτική τους εισροή τους απορούντες.

Εκεί όπου η δημοκρατία, το αυθεντικό περιεχόμενο της έννοιας νόμος και η ανεξαρτησία απουσιάζουν ηχηρά!

ανιχνευτής

Πάμε να αφουγκραστούμε κάποιες αιτίες και φαινόμενα, όπως πολύ εύστοχα τις προσεγγίζουν ο ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ κι ο Θραξ Αναρμόδιος κι επανερχόμαστε...

"  Η συσκότιση και το μπέρδεμα ανάμεσα στο τι είναι πολίτευμα και στο τι είναι οικονομικό σύστημα, είναι σκόπιμη. Βολεύει την ολιγαρχία. Δεξιά και αριστερή ολιγαρχία. Γι’ αυτό ακόμη και οι πιο διαβασμένοι πολιτικά πολίτες (πχ κάποιοι αριστεροί) δυσκολεύονται να διακρίνουν τι είναι πολίτευμα και τι είναι οικονομικό σύστημα.
  • Οταν έχουμε ολιγαρχικό πολίτευμα η πολιτική εξουσία συσσωρεύεται σε λίγα χέρια. Οταν έχουμε ολιγαρχικό πολίτευμα, εξαιτίας της συσσώρευσης πολιτικής εξουσίας σε λίγα χέρια, ο πλούτος συγκεντρώνεται και αυτός σε χέρια ολίγων. Οτι οικονομικό σύστημα και να έχουμε (καπιταλισμός ή σοσιαλισμός αδιάφορο) η πολιτική ολιγαρχία οδηγεί στην οικονομική ολιγαρχία.
  • Οταν θα έχουμε δημοκρατία, δηλαδή όταν ΚΑΙ τις οικονομικές αποφάσεις θα τις παίρνει άμεσα και αυτοπροσώπως το σύνολο του εκλογικού σώματος, ο δήμος, τότε θα μπορέσουμε να διαπιστώσουμε αν αυτός ο δήμος, είναι τόσο ανόητος ώστε να συνεχίσει να επιτρέπει να τον εκμεταλλεύονται οικονομικά.
ΘΡΑΞ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΣ (το πλήρες άρθρο ΕΔΩ )


" Ο Ηράκλειτος, έλεγε ότι "οι νόμοι πρέπει να προστατεύονται από τον λαό, όπως τα τείχη της πόλης του". Ωστόσο (όπως συμβαίνει ειδικά με τις διατυπώσεις του Ηράκλειτου) αυτή του η ρήση δεν μπορεί να είναι τόσο απλή όσο δείχνει, ή όσο θέλουν να νομίζουμε οι πολιτικάντηδες που κατά καιρούς την επικαλούνται. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Ηράκλειτος θα περιφρονούσε μέχρι φτυσίματος αυτούς τους υποκριτάκους της ηθικολογικής αρλουμπολογίας, όπως άλλωστε έκανε και στην εποχή του
......
Η λέξη “νόμος” προέρχεται από τη λέξη “νομή”, εν προκειμένω την ισότιμη νομή εξουσίας και δύναμης σε μια κοινωνία. “Νόμοι” που δεν νέμουν ισομερώς την δύναμη και την εξουσία, δηλαδή δεν καταργούν την ιεραρχία, δεν είναι νόμοι, αλλά απλώς δίκαιο του ισχυρότερου σε μια “κοινωνία” / ζούγκλα.
......
Αν αυτοί μεταξύ των οποίων πρόκειται να διανεμηθεί η δύναμη και η εξουσία δεν μοιράζονται καταρχήν τη δυνατότητα και την ευθύνη δημιουργίας των νόμων τους (με απλά λόγια: δεν δημιουργούν οι ίδιοι από κοινού τους νόμους τους, αλλά κάποιοι άλλοι), τότε οι "νόμοι" αυτοί δεν είναι νόμοι, αλλά απλώς διαταγές κάποιων προς κάποιους άλλους. Κατά την αυθεντική αρχαιοελληνική άποψη ο νόμος πρέπει να είναι συλλογική δημιουργία -και ευθύνη- μεταξύ όλων των κοινωνικώς ενδιαφερομένων, αλλιώς, εάν "δίνεται" από κάποιους αποφασίζοντες προς κάποιους εκτελεστές (αυτή είναι η έννοια της ετερονομίας), δεν είναι "νομή" αλλά διαιώνιση της ιεραρχίας και της κυριαρχίας. Γι' αυτό στους έλληνες της κλασικής περιόδου οι νόμοι ήσαν αποτέλεσμα λαϊκών συνελεύσεων και αποφάσεων που λαμβάνονταν απευθείας, δηλαδή χωρίς την παρεμβολή μεσαζόντων, “αντιπροσώπων”, “κυβέρνησης” κλπ.. Αυτή είναι η έννοια της αυτονομίας. "
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ (Το πλήρες άρθρο ΕΔΩ )

" Η αριστερά, δηλαδή οι κομματικές ηγεσίες, όπου και αν κυβέρνησε, εδώ και σε άλλες χώρες, δεν εμφάνισε και καμμιά σοβαρή διαφοροποίηση από την διακυβέρνηση που μας επιφύλαξαν οι …αντίπαλοί της, οι δεξιές κομματικές ηγεσίες, ως προς την γνωστή εξουσιαστική λογική που εφαρμόζεται παντού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης: “εμείς σας κυβερνάμε και εσείς είσαστε οι υπήκοοί μας.”
 Με την αριστερά και την δεξιά έχουν διαιρέσει τον λαό απλώς. Τους λαούς. Ενα απλό κόλπο είναι. Οι ηγέτες των κομμάτων, αριστερών και δεξιών, την εξουσία θέλουν. Ούτε καν περνάει από το μυαλό τους να κάνουν “λαϊκή εξουσία” και “λαϊκή κυριαρχία”, οι άνθρωποι. [α, κάνα συνέδριο το πολύ-πολύ, μόνο και μόνο για να στερεωθούν και να αναπαραχθούν στην κομματική εξουσία και βλέπουμε].
 ........
 Στο Βελβεντό Κοζάνης οι άνθρωποι εκεί έκαναν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ένα εγκυρότατο δημοψήφισμα. Πήρε κανένα μάθημα καμμιά αριστερή ή δεξιά ηγεσία, δικιά μας ή ξένη, από αυτό; ΟΧΙ. Και μάλλον δεν τους αρέσουν καθόλου τέτοιες …πρωτοβουλίες.
Είναι δηλαδή τόσο δύσκολο να κάνει γενική συνέλευση πολιτών ένα χωριό ή μια πόλη σε μια πλατεία, για τα θέματα της αυτοδιοίκησης έστω; Οχι δεν είναι. Τότε γιατί δεν προωθούν ένα τέτοιο ζήτημα αυτές οι δημοκρατικές δεξιές και αριστερές ηγεσίες;
Με τα λεφτά μιας και μόνης ετήσιας κρατικής επιδότησης ενός κόμματος, αριστερού ή δεξιού κόμματος, του 5%, στήναμε πανελλαδικά ένα δίκτυο τερματικών περιπτέρων, με οθόνες αφής, να ψηφίζουμε καθε μέρα, κάθε ώρα και για ότι τραβάει η ψυχή μας. Εγκυρότατα και ασφαλέστατα.
Οσο δεν έχουμε γενικές συνελεύσεις πολιτών θα έχουμε τον λαό, δεξιους και αριστερούς, χωρισμένους σε παρατάξεις. Και όσο θα είμαστε χωρισμένοι ο λαός, σε αριστερούς και δεξιούς, σε παρατάξεις, δημοκρατία και προκοπή δεν πρόκειται να δούμε.
Οταν θα αρχίσουμε να εξετάζουμε την πιθανότητα να συγκροτηθούμε σε δήμο πολιτών, με την αρχαία ελληνική έννοια, τότε θα αρχίσουμε να έχουμε και κάποιες πιθανότητες να δούμε, εμείς ο λαός, οι λαοί, “θεού πρόσωπο”.
Και αν πράγματι καταφέρει και κατακτήσει την …λαϊκή κυριαρχία ο λαός, τότε θα συγυρίσει και τον καπιταλισμό (τους) και τον σοσιαλισμό (σας), σε πεντ-έξι δημοψηφίσματα. Και θα τα φέρει όλα στα ίσα τους.
Μέχρι τότε θα έχουμε υποσχέσεις και οράματα. "

ΘΡΑΞ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΣ (το εξαιρετικό πλήρες άρθρο:  Οταν κάποιος με κυβερνάει χωρίς να με ρωτάει τι θέλω εγώ, γιατί θα πρέπει να με ενδιαφέρει εμενα αν είναι αριστερός ή δεξιός; Ετσι κι αλλιώς να με ρωτήσει τι θέλω, δεν πρόκειται. )


Αυτά τα διαφωτιστικά, αφοπλιστικά και χρήσιμα. Έχει κανείς αντίρρηση; ότι όλα αυτά αποτελούν ου-τοπία και οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι ή είναι ανώριμοι; Τότε γιατί ψηφίζουν; Μόνο τότε θεωρούνται ώριμοι να επιλέξουν; (Ή μήπως είστε υπέρμαχοι της εκ του πονηρού ύπουλης ατάκας "αυτόν μόνο τον τρόπο έχουμε και μ'αυτόν πορευόμαστε") Και ποιος τους θέλει και τους κρατά με τους μηχανισμούς του  ανέτοιμους και αποπροσανατολισμένους (ΜΜΕ, Παιδεία, lifestyle, θρησκευτική καταστολή της ανθρώπινης φύσης και λογικής, φανατισμός κάθε είδους); Και πότε θα θεωρηθούν ώριμοι από αριστερά, δεξιά, κεντρώα, πατριωτικά, κοινοβουλευτικά κι εξωκοινοβουλευτικά "σπίτια" και παράγκες, ώστε να αυτοδιαχειρισθούν (ουπς! η απαγορευμένη λέξη!!!) οι ίδιοι τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή τους;
Χωρίς "φωτισμένους" πληρεξούσιους! Όταν εξοντωθούν από την πείνα και την κατάθλιψη; Πότε ρε πράττοντες πάντα στο όνομα του λαού-μονίμως θύμα σας;

Αφήστε, μη γυρεύετε εξηγήσεις και δικαιολογίες στο ολοφάνερο και αυτονόητο!

Γιατί η λογική δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά, ούτε καπιταλιστική ούτε εθνικιστικοσοσιαλιστική, ούτε κομμουνιστική! Η Λογική ΔΕΝ ΕΧΕΙ ούτε σπόνσορες, ούτε επιδοτήσεις, ούτε "κομματική πειθαρχία", ούτε γραμματείς και φαρισαίους, ούτε "σωτήρες"...Η ορθή λογική είναι βγαλμένη από τη σοφία χιλιάδων χρόνων σχετικά με τη σχέση (και σύνδεση)όλων των πραγμάτων μεταξύ τους και την πραγματική θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτά. Και δεν έχει σχέση και με υποκειμενικές ηθικές αξίες, που κατά καιρούς παραλάσσουν από λαό σε λαό κι από τόπο σε τόπο, ανάλογα με την γενικότερη κατανόηση του "καλού" και του "κακού"...
 H Λογική δεν δεσμεύεται από εμφυτευμένες δημοφιλείς πεποιθήσεις, από επιστημονικά ή μεταφυσικά δόγματα κι αυθαιρεσίες ως ερμηνείες της Φύσης και της ανθρώπινης φύσης, από άκαμπτα αξιώματα και παγ(ι)ωμένες πρακτικές και "λογικές". Αντίθετα αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη μιας τέτοιου τύπου ηθικής που οδηγεί στη βαθμιαία ανάπτυξη της Συνείδησης ενός ανεξάρτητου κι ελεύθερου όντος!

Όμως η Λογική της Αυτονομίας και της εκδήλωσης ατομικής και συλλογικής Ελευθερίας που αυτή συνεπάγεται έχει να αντιμετωπίσει τόνους προπαγάνδας, ατέλειωτες στρώσεις παράνοιας, πολυπλόκαμους μηχανισμούς αποβλάκωσης. Και διαγραφές, διώξεις, χλευασμό και συκοφάντηση, συλλήψεις κι εκτελεστικά αποσπάσματα...Αλλά δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει και να κάνει τον κόσμο να γυρνάει ακόμα, με τη δική της καταλυτική και ασυμβίβαστη επιρροή...


(και πάλι) ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου